1 มกราคม 2555 18:53 น.
หลี่เหม่ยจิน
ไปสวดมนต์ข้ามปีวัดหนองปลิง
ช่างสุขจริงจิตดิ่งนิ่งลมหาย
ดูลมเข้าลมออกใจสบาย
ที่ยึดคลายมลายที่ปลายลม
นั่งมองพระพุทธะรัตนะ
ธรรมจักระเทศนาครั้งปฐม
สวดพระปริตรสลับกับเดินจงกรม
ผสานผสมไร้รูปแบบ อนัตตา
สวดข้ามปีมีผลส่งข้ามชาติ
อย่าประมาทสะสมบุญไว้เถิดหนา
ชีวิตนี้น้อยนัก อนิจจา!
พรุ่งนี้หนาอาจไม่มีลมให้ดู
18 ธันวาคม 2554 01:07 น.
หลี่เหม่ยจิน
ฉันไม่รู้เราเจอกันได้อย่างไร
ทั้งที่วัยเราต่างกันตั้งสิบสอง
แต่ฟ้าดินส่งมาให้เป็นคู่ครอง
ขอรักกันตามครรลองในคลองธรรม
เราพบกันในโรงเจด้วยศรัทธา
บัวบูชานั่งสมาธิจิตดื่มด่ำ
จริงจริงแล้วอาจเจอกันภพ-ชาติย้ำ
เพราะบุญกรรมเคยทำร่วมกันมา
เคยมุ่งหมายชีวิตนี้ขอตัดภพ
จะได้จบแค่ชาตินี้หมดห่วงหา
ในที่สุดไม่อาจตัดกามา
แต่ปรารถนาพระนิพพานไม่เสื่อมคลาย
ในชาตินี้ฉันอาจไปไม่ถึง
เพราะรักซึ้งตรึงใจทุกข์สลาย
มีความรักเป็นยาใจก็สบาย
เจ็บป่วยหายเหมือนมีหมอคอยดูแล
เธอคือหมอประจำใจให้กับฉัน
ในทุกวันส่องสว่างดุจเดือนแข
ทำให้ใจมีกำลังไม่อ่อนแอ
เป็นเพื่อนแท้ร่วมเดินทางตามฝันจริง
เราจึงร่วม กันตั้งสัตย์อธิษฐาน
จะรักกันให้นานนานผ่านทุกสิ่ง
เป็นคู่ทุกข์คู่ยากไม่ทอดทิ้ง
คือความจริง-สัจจะ-ความรักงาม
14 กันยายน 2554 21:14 น.
หลี่เหม่ยจิน
ฉันบรรจงพับกลีบดอกบัวขาว
วางเป็นราวถวายพระพิธีใหญ่
มีสองดอกอยู่หน้าพระสวดมนต์ไป
จิตบอกใจดอกบัวขาวสะอาดตา
ฉันเป็นดอกบัวซ้ายสวดภาวนา
เธอเป็นดอกบัวขวานำมาให้
หมู่ผู้คนสวดมนต์ตามเธอไป
ใจประทับเธอไว้ตลอดกาล
แม้หลับตาเห็นองค์อมิตะภา
บัวบูชาเป็นคู่ขาวสดใส
พุ่มกุหลาบ2พุ่มอยู่ไม่ไกล
พิธีสวดดำเนินไปเสียงสวดมนต์
พยายามสวดให้ทันเสียงเธอสวด
ไม่อาจกวดตามเธอได้สดับเสียง
เลยต้องฟังเธอสวดมนต์ส่งสำเนียง
คอยฟังเสียงประทับไว้ในดวงจินต์
เสียงของเธอประทับไว้ในดวงจิต
กัลยาณมิตรตลอดไปในใจฉัน
ใจของฉันคิดถึงเธอได้ทุกวัน
ในวันนั้นฉันมอบใจให้ทั้งดวง
เธอมอบดอกกุหลาบให้กับฉัน
ดอกไม้นั้นไม่เคยเหี่ยวในใจฉัน
ใจของฉันกุหลาบของเธอแลกเปลี่ยนกัน
ในวันนั้นฉันและเธอร่วมทำบุญ
เราทั้งสองครองตัวเพื่อศาสนา
บุญวาสนาพาเราช่วยงานบุญใหญ่
เจอกันเพราะมีบุญเกื้อกูลไซร้
ซักวันได้ อยู่ร่วมกันสมอุรา
เราทั้งสองร่วมสร้างเหตุและปัจจัย
หวังใจไว้ได้อยู่คู่สมปรารถนา
หมั่นสวดมนต์ร่วมบำเพ็ญภาวนา
ไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้าเป็นคู่บุญ
11 กันยายน 2554 18:04 น.
หลี่เหม่ยจิน
เธอมาพร้อมความฝันที่ตั้งไว้
เธอทำให้ฉันรู้จักรักมากขึ้น
เธอทำให้ทุกเช้าหลับเต็มตื่น
เธอเหมือนคลื่นพลังงานเมตตาธรรม
ฉันไม่รู้พรุ่งนี้เป็นเช่นไร
รู้แค่ได้รักเธอสุขเหลือล้ำ
รู้ความรักก่อให้เกิดมีพลัง
เพื่อฝ่าฟันวันข้างหน้าอย่างไม่กลัว
ความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน
ความรักไม่แหนหวงเป็นเจ้าขรัว
รักตอบแทนในรักปรากฏตัว
ฉันรักเธอดีชั่วอยู่ที่เรา
17 สิงหาคม 2554 21:30 น.
หลี่เหม่ยจิน
คงต้องหยุดพักใจ นี้ชั่วคราว
อาจเหน็บหนาวไม่อุ่นใจเหมือนมีเขา
นี่ขนาดรักกันแค่เบาเบา
ยังเล่นเอาใจปวดอยากบวชใจ
คงต้องหยุดพักใจให้นิ่งๆ
ไม่ขอวิ่งตามความรักเหนื่อยใช่ไหม
หากหายเหนื่อยกลับมารักเธอต่อไป
เพราะในใจไม่มีใครมีเพียงเธอ
หยุดพักใจให้ใจมันว่างว่าง
หันไปสร้างทางฝันอย่าพลั้งเผลอ
ทางของฉันอาจไม่มีเธอเป็นเกลอ
หากสำเร็จจะบอกเธอเสมอใจ
หน้าส่วนตัว
2330
