2 กุมภาพันธ์ 2554 23:45 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
อยากจะเป็น คนพิเศษ สักหนึ่งครั้ง
ให้ความหวัง ผู้อื่น คืนสดใส
มีชีวิต ยืนยาว อยู่ต่อไป
ด้วยจิตใจ ร่างกาย ที่แข็งแรง
ปราศจาก โรคภัย ที่ได้พบ
หยุดและจบ ลงไป ให้แข็งแกร่ง
สเต็มเซลล์ มีอยู่ รู้แสดง
จะช่วยแบ่ง ภาระพ้น อันตราย
ร่างกายคน แสนล้านมี ที่แตกต่าง
แพทย์หาทาง บรรเทา ให้เขาหาย
จึงหวังพึ่ง ผู้คน ค้นทุกราย
ที่ร่างกาย แข็งแรง มาแบ่งปัน
ในหมื่นคน ค้นพบ เพียงแค่หนึ่ง
ความหวังจึง ลางเลือน เหมือนความฝัน
ขอแค่เพียง ได้มี ที่ตรงกัน
ทุกคืนวัน รอความหวัง ยังหนึ่งคน
จึงส่งข่าว ให้ทุกผู้ รู้ทุกท่าน
ขอไหว้วาน วิงวอน ก่อนสับสน
บริจาค ง่ายง่าย ไร้กังวล
ร่างกายทน ได้แน่ แค่สเต็มเซลล์ ๚ะ๛
2 กุมภาพันธ์ 2554 00:04 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
แพรพรายระยิบจ้า มหาสมุทร
กระพริบแสงสีสุด เพริดพริ้ง
ดั่งพรายเล่นดำผุด ว่ายโผล่
ผืนแผ่นน้ำสะบัดสะบิ้ง คลื่นพ้นขอบทะเล
ณ ที่จุด หักเห แสงอาทิตย์
ซึ่งสถิต อยู่บน โค้งขอบฟ้า
เสมือนเป็น เส้นสรร ปันเวลา
ผ่านทิวา สู่ความมืด ยามราตรี
มีคนหนึ่ง เหม่อมอง เส้นขอบฟ้า
ทอดสายตา ดูดาว พราวแสงสี
อีกคนหนึ่ง มองอยู่ รู้ฤดี
เสมือนมี ห่วงหา และอาลัย
สายลมพัด แผ่วเบา เคล้าเสียงคลื่น
สองคนคืน สู่วัน ที่ฝันใฝ่
สองมือกุม ก้าวเดิน เพลิดเพลินใจ
ริมหาดทราย ใต้ฟ้า ณ สีชัง
โชยกลิ่นอุ่น ละมุนไอ สายใยรัก
ประสบพักตร์ ชั่วคืน ฟื้นความหวัง
เสริมสร้างแรง แห่งใจ ได้พลัง
จะเก็บเป็น ความหลัง จำฝังใจ
ถึงวันนี้ อาจดี กว่าวันเก่า
เพราะมีเรา สองคน จึงสดใส
เก็บความสุข วันนี้ ที่เป็นไป
เพื่อชีวิต วันใหม่ ได้เบิกบาน
อนาคต ไม่รู้ ดูไม่เห็น
จะกลายเป็น อื่นไป ไม่ประสาน
ยังคงจะ จดจำ ไปชั่วกาล
ว่าได้ผ่าน วันซึ้ง ตรึงใจนาง
ยามใดเห็น เส้นขอบฟ้า ในราตรี
จะคงมี ความสุข ทุกข์ลอยห่าง
ความอบอุ่น กรุ่นใจ ไม่จืดจาง
บนเส้นทาง แห่งนี้ เคยมีกัน ๚ะ๛
31 มกราคม 2554 00:15 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
มีความรัก มากมาย ใจดวงนี้
ส่งถึงพี่ ผ่านดวงดาว สกาวใส
ถึงแม้ตัว อยู่ห่าง หนทางไกล
แต่ดวงใจ อยู่กับพี่ ทุกเวลา
ความห่วงใย มีให้ จากใจน้อง
ขอรับรอง จะดูแล และรักษา
ความสัมพันธ์ ที่ดี เคยมีมา
คำสัญญา ให้ไว้ ได้จดจำ
ห้วงเวลา ทุกนาที ของชีวิต
อาจพลาดผิด เผลอไผล ได้ถลำ
ความทุกข์ - สุข เดินทางจาก การกระทำ
อาจชอกช้ำ หม่นหมอง ครองน้ำตา
เสี้ยวเวลา ที่มี ในชีวิต
ถูกลิขิต ตามทาง เสน่หา
อาศัยเพียง ถ้อยคำ เจรจา
สื่อสารมา ก็เป็นสุข สิ้นทุกข์ใจ
กับความจริง เสี้ยวนาที ที่คงอยู่
ได้รับรู้ ทุกอย่าง ยังสดใส
โลกที่เคย หม่นหมอง ผ่องอำไพ
ก้าวเดินไป ด้วยกัน อย่างมั่นคง
ทุกเวลา ต่อแต่นี้ ในชีวิต
ขอเชยชิด เพียงหนึ่งใคร ได้ลุ่มหลง
อาจจะมี เรื่องให้ ได้พะวง
แต่จะคง รักมั่น นิรันดร ๚ะ๛
29 มกราคม 2554 15:30 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
มีคนถาม ว่าเหงาไหม ในชีวิต
ไม่เคยคิด สักครั้ง ยังจำได้
ด้วยเพราะมี งานรุม สุมจิตใจ
จึงไม่ได้ คำนึง ถึงสักที
เมื่อเวลา ผ่านไป ใครคนหนึ่ง
ทำให้ซึ้ง ดวงใจ ได้สุขศรี
เป็นเพื่อนคิด เพื่อนใจ ทุกนาที
หนึ่งคนนี้ จึงหายเหงา เศร้าทรวงใน
กลายเป็นคน มีชีวิต เช่นคนอื่น
เหมือนเพิ่งฟื้น จากฝัน วันหลับไหล
ใช้ชีวิต ปรกติ เช่นใครใคร
มีจิตใจ เริงรื่น ชื่นชีวา
ถึงกระนั้น ยังคิด ว่าวันหนึ่ง
หากคนซึ้ง จากไป ไม่มาหา
ความสัมพันธ์ กลับกลาย เป็นเฉยชา
ถึงเวลา นั้นจะ อยู่อย่างไร ?
อยากจะถาม คำนี้ กับคนหนึ่ง
ที่ทำซึ้ง กับเรา เขาคิดไหม ?
ว่าวันหนึ่ง ต้องลา จากกันไป
จะทำไง กับชีวิต ที่เหลือดี
ใครตอบได้ บอกหน่อย จะคอยฟัง
คนพลาดหวัง เขาทำ อย่างไรนี่
จะเตรียมตัว เตรียมใจ ใช้ชีวี
ก่อนฤดี เจ็บช้ำ เขาทำไว้ !
เหมือนจะรู้ ล่วงหน้า ว่าคนนี้
เป็นคนที่ เข้ามา เยียวยาให้
กลายเป็นคน ปรกติ มีจิตใจ
แล้วจะจาก กันไป อีกไม่นาน ๚ะ๛
23 มกราคม 2554 21:22 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
แสนอาลัย พี่สาว สุดที่รัก
เคยทายทัก พูดจา อยู่เสมอ
จากวันนี้ ต่อไป ไม่มีเธอ
ให้พบเจอ อีกแล้ว นะแก้วตา
หลับเถิด พี่สาว ที่แสนดี
ในวันนี้ จะบรรเลง เพลงหรรษา
ให้พี่ค่อย พักผ่อน หย่อนกายา
หลับตา.... ให้สนิท.... ตลอดกาล
สิ้นทุกข์โศก ภพนี้ ที่เจ็บป่วย
ก็เพราะด้วย โรคร้าย ได้เผาผลาญ
จึงต้องลา ลับร่าง ทิ้งอังคาร
เดินทางผ่าน ภพนี้ หนีจากไป
ขอให้พี่ ไปดี มีความสุข
ละทิ้งทุกข์ โรคภัย ได้สดใส
ยังภพภูมิ เบื้องหน้า ฟ้าอำไพ
อย่าห่วงใย คนข้างหลัง ยังอยู่ดี
จารึกไว้ ในใจ ทุกผู้คน
ความดีล้น มากมาย ในโลกนี้
ชนรุ่นหลัง จะจดจำ ชั่วชีวี
สิ่งที่พี่ สร้างสมไว้ ในโลกา
ขออันเชิญ เทวราช ชั้นสูงสุด
รับวิญญาณ อันพิสุทธิ์ สู่ชั้นฟ้า
ส่งเทวินทร์ มารับ ศรีกัลยา
สู่สวรรค์ เทวาลัย ไปนิรันดร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1039
