29 พฤษภาคม 2545 23:13 น.
อังโกะ จัง
มองทุกสิ่ง ล้วนเป็น...................อนิจจัง
มีแต่ บาป บุญ ยัง........................ถ่องแท้
รัก หรือ เกลียด ใครกำหนด...........ฤดีแด
ใจอย่าแพ้........ตามกิเลศ ที่แฝงมา
อย่าสั่นไหวทำใจ ให้หนักแน่น
ลึกถึงแก่น...แห่ง สติ....อย่าประหม่า
รักเที่ยงแท้ หรือ หลุ่มหลง....เพียงกายา
รักที่ว่า............ใช่ มายา........ ที่ฉาบใจ
รักที่แท้ ต้องร่วมทั้ง ทุกข์ และ สุข
ใช่แต่สนุก ด้วยกัน...............นั้นหาไม่
รักจริงแท้ ......................คือ การเสียสละ ไซร้
รัก ยิ่งใหญ่...............คือ รักของ........บุพการี
ใช่เรื่องผิด...ที่จะคิด................มีความรัก
แต่หญิงชาย ควรตระหนัก ......ในศักดิ์ศรี
รัก ให้ถูกต้องตาม....................ประเพณี
ของ สตรี และ บุรุษ...................ชนชาวไทย
โบราณท่าน............ว่า..............อย่าชิง สุก ก่อน ห่าม
ผู้ใหญ่ ห้าม..............................จงฟังเถิด อย่า เฉไฉ
เพราะ ท่านนั้น....................เตือน ด้วย รัก และ ห่วงใย
รัก นั้น เพียง....ใช่ ความใคร่.............ให้ตรึกตรอง
27 พฤษภาคม 2545 00:02 น.
อังโกะ จัง
กลั่นกรองจิตใจให้...........ใสผ่องแผ่ว
เป็นดวงแก้ว...................รุ่งโรจน์ สว่างไสว
ชำระล้างมลทิน.................จากจิตใจ
เริ่มต้นชีวิตใหม่...............เนื่องใน วัน วิสาขบูชา
เจริญรอยตาม วิธี..............ของชาวพุทธ
ลด ละ หยุด ทำชั่ว..............ตามหลักพุทธศาสนา
เพ่งพินิจ...........................ศีล สมาธิ และ ปัญญา
องค์พระศาสดา...................ตรัสสอนไว้.........ให้เจริญ
นิยมไทย..........................มีใจเป็นพุทธศาสตร์
เลิก ประมาท ใส่ใจธรรม................ไม่ห่างเหิน
เจริญ วิปัสสนา กรรมมาฐาน..........ไม่หมางเมิน
ชีวิตจักเจริญ................. เพราะการ ปฏิบัติธรรม
อย่าอายที่จะกล้าบุญ ...................และ กลัวบาป
ก้มลงกราบพระ นั้นไม่ใช่............เรื่องน่าขำ
เป็นสิ่งที่ชาวพุทธ..........................ควรกระทำ
เพราะผลกรรม คือ เงา..................ติดตามตัว
เอาอะไร ไปได้ยาม.......................จบชีวิต
จงสุจริต ในยามอยู่........................เลิกทำชั่ว
เลิกลุ่มหลง มัวเมา..........................สิ่งเมามัว
เพราะความชั่ว...............................ฉุดรั้ง ความเจริญ
ร่วมรำลึก........................................ในวันวิสาขะบูชา
ทั่วโลกา ต่างยกย่อง..........................และ สรรเสริญ
ให้เป็นวันสำคัญวันหนึ่ง...................อย่าหมางเมิน
ร่วมเจริญ ในธรรม..........................ล้ำเลิศ เอย
22 พฤษภาคม 2545 22:29 น.
อังโกะ จัง
ในค่ำคืนที่แสงไฟ........มืดสลัว
มองรอบตัวเห็นเพียง...แสงเทียนไข
เมื่อไฟฟ้านครหลวงเกิดดับไป
ไฟในใจ กลับสว่าง .....ไสว ขึ้นมา
------------------------------------------------------------------
สัมผัสเพียง..................สายลมเย็นธรรมชาติ
มองเห็นดาว.................ดื่นดาษ บนฟากฟ้า
เสียงดนตรี..................หริ่งร้อง จาก พงหญ้า
เพิ่งจะหา......................ได้ยินจากในเมือง
------------------------------------------------------------------
หากไฟฟ้าคืนนี้..............นั้นไม่ดับ
ฉันคงหลับ.....................หลงใหลกับ ความฟูเฟื่อง
และแสงสี ศิวิไล.............ที่ในเมือง
และ มองเรื่องธรรมชาติไกลออกไป
----------------------------------------------------------------
ขอ ขอบคุณในข้อดี ของ ไฟดับ
ปลุกให้ฉัน กลับได้ ข้อคิดใหม่ๆ
ว่าโลกเรา ก็เท่านี้...........จะเอาอะไร
ไปหลงใหล วุ่นวาย..........ทำไมกัน
--------------------------------------------------------------------
มองเห็นคุณค่า จากสิ่ง..... ที่ใกล้ตัว
เลิก เมามัว หลงไหล ......และ เพ้อฝัน
หยุดฟุ้งเฟ้อ เห่อเหิม........ไป วัน ๆ
เพราะ ชีวิต เรานั้น..........สั้นเต็มที
----------------------------------------------------------------------
จงเร่งทำ คุณความดี.........กันเถิดหนา
เร่งรักษา คุณธรรม...........เพิ่มศักดิ์ศรี
บำเพ็ญบุญ สร้างกุศล........สุขทวี
เพราะ พรุ่งนี้ ชีพอาจดับ....เช่น แสง ไฟ
------------------------------------------------------------------------
22 พฤษภาคม 2545 19:01 น.
อังโกะ จัง
เสียงจั๊กจั่นหรีดร้องเป็นทำนองแห่งพฤกษไพร
เสียงสายน้ำหลั่งไหล เพราะจับใจหาใดปาน
เสียงเพรียกจากพนา ร่ำร้องว่าอย่าพร่าผลาญ
ทำลายเหล่าวิญญานแห่งพื้นป่า พนาไพร
เสียงเจี้ยวแจ้ว ของเหล่า สกุณา
ไพเราะกว่า เสียงดนตรี ในผับไหน
เป็นเสียงแห่งชีวิตที่เกิดในป่า พงพฤกษไพร
รักษาให้ ธรรมชาติ ได้ยั่งยืน
โปรดช่วยกัน อนุรักษ์ รักษาป่า
ทรงคุณค่า ป่ารักษ์น้ำ ให้ชุ่มชื่น
อย่าทำลายธรรมชาติ ให้ถูกกลืน
โปรดอย่าฝืน ล่วงล้ำ และ ทำลาย
สิ่งสวยงามโปรดช่วยรักษาได้
ปกป้องภัย อย่าให้ ป่านั้นเสียหาย
เพราะ พื้นป่า ให้คุณค่าต่อชีวีมากมาย
เปรียบดังสายโลหิต หล่อ เลี้ยงชีวี
สุข สงบ หา ได้ จาก พื้นป่า
ไม่ต้องหา จากแห่งใด ในโลกนี้
ธรรมชาติ คือ เครื่องหล่อหลอมทุกชีวี
ให้สุขภาพดี ทั้งกาย และ หัวใจ
มาช่วยกันเที่ยวป่าแบบอนุรักษ์
ไม่ไปหัก กิ่งก้าน เหล่า แมกไม้
และ ป้องกัน จากพวกชอบทำลาย
กว่าจะสายเกินกว่า จะ ป้องกัน
21 พฤษภาคม 2545 00:08 น.
อังโกะ จัง
ขอขอบคุณใน น้ำใจที่เธอให้
รินรดใจ เปรียบน้ำใส ให้ต้นไม้
ใบแห้งเหี่ยว กลับชุ่มชื่น ยังไม่ตาย
แตกขยาย............กิ่งก้านชูดอกใบ
ขอขอบคุณ............ที่มีเธอมาเป็นเพื่อน
คอยย้ำเตือน.........และ มีกำลังใจให้
ขอให้เป็นเป็นนี้...เสมอไป
เพราะต้นไม้ใจดวงนี้..........ต้องการ คนดูแล
หน้าส่วนตัว
1186
