7 พฤศจิกายน 2547 18:58 น.
อาภาภัส
ชายม่านพลิ้วปลิวคว้างกลางกระแส
ลมปรวนแปรเปลี่ยนวนค้นคำถาม
ฝนจะตกฤาเพียงส่งเสียงตาม
คลื่นครวญยามฟ้าเหงาเคล้าคราเย็น
เสียงวู่วู้กู่ให้ใจย้อนฝัน
คิดถึงวันเยาว์วัยได้เคยเห็น
ทรายริมหาดขาวอ่อนร่อนกระเซ็น
เมื่อโกยเล่นกอบก่อต่อใส่มือ
น้ำซัดฉ่าซ่าซู่ชูชีวิต
ปลาตัวนิดกุ้งปูหามาถือ
วิ่งติดตามค้นหาอย่างอลอื้อ
เพื่อนตามตื้อยื้อด้วยช่วยกันไป
เฮเฮฮาประสาเด็กต่างถิ่น
ได้ร่วมกินพักเพลินสนุกใส
ในถิ่นใต้ คือสวรรค์ที่ไม่ไกล
ฝังจ่อใจจำเสมอมิเคยลืม
ณ ยามเย็นริมน้ำสุขล้ำเหลือ
ดินแดนเกื้อหนูแมวเกาะเคร่งขรืม
อยากฝากใจสั่งใจ ฤาให้ยืม
ความปลาบปลื้มเปล่งสว่างเป็นทางเวียน
ลมเย็นแรงแซงเสียดใบไม้สะบัด
ปลิดสลัดก้านแกว่งอยู่เหนือเศียร
ดังเสียงสนแซ่ซ้องร่องทรายเนียน
กาลจำเนียรผนึกนิ่งสิงใจเรา
ฟ้าเดียวกันพันผูกปลูกสายคำ
ผ่านลมล้ำถึงเพื่อนอย่าหงอยเหงา
แม้วันนี้เราอยู่ใจยังเนา
สมิหราเหย้าย้ำเตือนมิเลือนคลาย
อาภาภัส 7 พ.ย 2547
5 พฤศจิกายน 2547 11:27 น.
อาภาภัส
ในวิมานสานฝันอันแก่กล้า ใจนำหน้าเดินจ้ำล้ำถึงไหน
ต้องติดตามเด็กหญิงเปรี้ยวหวานไป เธอจ้องใส่ท้องฟ้ายามราตรี
ค่อยๆแกะเก็บดาวเอากาวแปะ เรียงจัดแตะด้วยหวังรั้งวิถี
ทางสว่างมากมิตรชิดความดี อักษรศรีวาดต่อก่อคำกลอน
กอบเมฆน้อยค่อยไต่ไล่เลียงเรื่อง เติมสีเหลืองกลมพลันพระจันทร์หลอน
มีกระต่ายสีขาวยิ้มริมดอน บ้านตายายรั้วอ่อนกระถินงาม
โค้งวงกลมชมจันทร์กระชั้นชิด รังสีฤทธิ์โรยหลัวราวไถ่ถาม
สยามนี้มีใครร่วมลงนาม ประกาศความเชื้อเดียวเกลียวรักไทย
ชาติเผ่าไหนใจเราเราต้องรู้ ว่ากอบกู้แกร่งเกื้อเลือดหลั่งไหล
บรรพชนรวมเหย้าเพื่อเผ่าไทย แขกจีนไซร้ไทยนี้พี่น้องกัน
มาเถิดมาวางมือกระชับมั่น สร้างสัมพันธ์ผูกถักรักสุขสันต์
ถึงอย่างไรก็คือไทยอนันต์ ร่วมใจปันโอบเอื้อเพื่อชาติคง
สลักรอยเรียงดาวพราวเจิดจ้า ห้อยระย้าสายใจไยรูปหงส์
คุณต้องรู้ชูค่าเกียรติ์ทะนง ต้องต่อตรงสายสลุตยุติธรร เพียรแต้มเติมเพิ่มนิดจิตเหนื่อยอ่อน หลับตานอนแนบไปใจคมข หวังวาดฝันฟ้านั้นไร้สีดำ สุขกระหน่ำราวฝนหล่นลงดิน นรชาติชนเอยเคยล่วงรู้ รวมกันอยู่สงบเสียงเคียงทรัพย์สินธุ์
กว่าสิ้นลมพรมดีเป็นอาจิณ หลั่งวารินใจจรัสมนัสเปรม
อาภาภัส 5 พ.ย 2547
หน้าส่วนตัว
1902
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอาภาภัส
