31 ตุลาคม 2553 06:32 น.
อินทรีทะเล
วันนี้ฉันแวะไปร้านเช่าหนังสือ
หนังสือมีมากมายหลายหลาก
นักเขียนเกิดใหม่ราวดอกเห็ด
แล้วฉันก็หยิบเล่มเก่าๆ
คร่ำคร่า คร่ำครึ เล่มหนึ่งขึ้นมา
อย่างทะนุถนอม
ดอกไม้ยังผลิหอมฟุ้งบนแผ่นขาวบาง
อักษรแสดงตรรกะ....
ยังร่ายรินสาระ
ผ่านเวลามาทุกยุคทุกสมัย
แล้วฉันก็ยื่นเหรียญสิบบาทให้
เมื่อคิดว่าคุ้มค่ากับการละเลียดอ่าน
คุ้มค่ากับเหรียญสิบที่ต้องจากไป
ในเมื่อฉันเป็นเพียงนกอินทรีทะเล
............................ที่ยังยากจน
อินทรีทะเลไม่มีโรงเรียน
ไม่มีวิทยาลัย และมหาวิทยาลัย
ฉันเรียนรู้ชีวิตจากโลกกว้าง
อยู่กับอากาศ..ทะเล..และ...ชาวเล
คือมหาวิทยาลัยชีวิต
แตกผลิเป็นปัญญา (อันโง่งม)
ปรัชญาชาวเล
ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่...ทะเลอันไพศาล
...จนเวิ้งว้าง...
หมู่ดวงดาวที่ส่งประกายแสง
มาทอถักความรักให้ชาวเลอบอุ่น
ในห้วงรัตติกาลอันยาวนาน
พรุ่งนี้จะออกหาปลาได้หรือไม่?
พายุคลื่นลมย่อมเป็นคำตอบ
ส่วนฉันอินทรีทะเล...
โลดแล่นไปในโลกกว้าง
ไม่ว่าพายุจะถาโถมเพียงใด
คลื่นลมย่อมมิใช่คำตอบ
ความรักของคุณเป็นเช่นไร?
ความรักของนกอินทรีทะเลเป็นเช่นนี้
ความรักเป็นเช่นอรุโณทัย
แสงแรกงามล้ำ ลึกลับ จนอยากจะค้นหา
เสน่หาแห่งความลึกล้ำนั้น มัดใจให้ใฝ่ปอง
หากเมื่อใดก็ตาม
ความรักเป็นเช่นตะวันกลางฟ้า
เจิดจ้าจนเห็นทุกสิ่งแล้วไซร้
ไม่มีสิ่งใดให้ค้นหาอีกต่อไป ไร้แรงถวิล
อย่าปล่อยให้ใครรักหลงคุณจนคลั่งไคล้
รักจนยอมตายแทนคุณได้
สักวัน....
เมื่อเขาเกลียดคุณขึ้นมา
เขาอาจฆ่าคุณด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกัน
ปล่อยให้ความรักมันดำเนินไปตามวิถีแห่งมัน
บางครั้งอาจเป็นคลื่นลูกใหญ่กราดเกรี้ยวไปบ้าง
เมื่อไร้แรงลม(อารมณ์) ที่โหมกระหน่ำ
ก็สงบราบเรียบในเวลาต่อมา
หากเป็นคลื่นใต้น้ำที่สงบนิ่งบนพื้นผิว
สักวันอาจกลายเป็นสึนามิ
ที่ทำลายทุกสิ่งเรียบวินาศสันตะโร ก็ย่อมได้
มิตรภาพสำหรับฉันคือดอกไม้ที่งดงาม
เบ่งบานในทุกสายกาล
เมื่อเบ่งบานเต็มที่แล้ว
ก็เริ่มโรยรา หากได้รับแสงจากตะวันมากเกินไป
ไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวร... อย่าตระหนก
ฉะนั้น.... อย่าเผยความลับให้ใครล่วงรู้
มิฉะนั้น.... ความลับมันจะย้อนมา
เป็นมีดคอยทิ่มแทงใจในสักวัน
จงเบ่งบานมิตรภาพให้เหมือนกับแสงอรุโณทัย
จริงใจ...ก็เก็บไว้ที่ใจ
อย่าเบ่งบานให้เหมือนตะวันกลางฟ้า
จักโรยราก่อนถึงกาล
ยามเจ็บป่วยไข้มีเพียงคนในครอบครัวพาไปหาหมอ
ยามปราศจากชีวิตมีเพียงคนในครอบครัวจัดงานศพให้
ไหนล่ะ? มิตร, คนรัก
แต่หากแปรเปลี่ยนจากมิตร, คนรัก
มาเป็นคนในครอบครัวเดียวกันได้เมื่อไหร่
นั่นคือคุณได้ความรักที่แท้จริง.... ยั่งยืน
จงเก็บสิ่งนี้ไว้นานๆ อย่าให้มันล่มสลาย
ไปก่อนกาลอันควร
สายกาลที่ผ่านเคลื่อน
ฤดูเตือนเร่งใฝ่หา
ธรรมชาติแลธรรมา
งามบุปผาถึงคราโรย
กรุ่นหอมล้อมศพโศก
ลอยเหนือโลกสิ้นความโหย
จุติไปบันโดย
ละร่างโรยเป็นปุ๋ยแล้ว
คิดดีและทำดี
กอปรราศีงามผ่องแผ้ว
ละตนมาดลแวว
สุขทุกแนวแล้วหนอใจ
สดใสในแห้งแล้ง
ความเข้มแข็งแห่งอ่อนไหว
เหนืองามคืองามใจ
จักเรืองในรัตติกาล
ในมืดย่อมสว่าง
ในความว่างพบแก่นสาร
ความดีคลี่ดวงมาน
ย่ำเท้าผ่านมืดราตรี"
23 ตุลาคม 2553 19:41 น.
อินทรีทะเล
ฉันถ่อกายไปร้านหนังสือแห่งหนึ่ง
หมายจะไปซื้อหนังสือนิยายดีๆมาอ่านสักเล่ม
เผื่อเพิ่มรอยหยักในสมอง
เผื่อไต่ฝันไปตามจินตนาการจากอักษร
...................ในวันเหงาๆ
เผื่อจะเป็นคนไทยที่ดี....
อ่านหนังสือปีละเกิน 8 บรรทัด
จากนักเขียนรุ่นใหม่...คาดว่าไฟแรง (สูง)
อนิจจา... ไยล้วนแต่อิโรติกเต็มไปหมด
เล่มละหลายร้อย...ฉันวางลง
ไม่กล้าไต่ฝันไปตามจินตนาการจากอักษร
ปล่อยให้มันสงบราบเรียบเถอะ
บางครั้งก็อยากหัวสูง
อ่านที่ได้รางวัล ใหญ่..หญ่ายยย
นิยายก็ดี...บทกวีก็ได้
แต่ปัญญาฉันกลับต่ำต้อย
ดันอ่านไม่เข้าใจ....เล้ยยยยยยยย
ฉันถ่อกายไปตลาด
หมายจะซื้อกับข้าวมาทำเอง
ในเมื่อแกงถุงละ 25 30 บาท
ตักไม่กี่คำ หมดแล้ว
ยังแถมสิ่งที่เป็นปรปักษ์กับร่างกายมากมาย
ยังต้องการอยู่ดูโลกที่สวยงามนานๆ
................จนกว่ามันจะแตก
อนิจจา...ปลาโลละ 60 บาท
เนื้อหมู ร่วมร้อย หรือมากกว่า
ผักใส่ยา (แถมมาทำไมหว่า) โลละ....
หากปลอดสารพิษ... แพงกว่าเท่าตัว
แล้วฉันก็หยิบกระดาษหนังสือพิมพ์ที่ห่อผักบุ้ง
มานั่งละเลียดอ่านทุกตัวอักษร
...............อย่างละเมียดละไม
ให้มันซึมซับผ่านเข้าไปในรอยหยักสมอง
เท่านี้ฉันก็กลายเป็นผู้ที่อ่านหนังสือ
เกินปีละ 8 บรรทัดอย่างแน่นอน
และอาหารมื้อนี้ก็ถูกที่สุด...ผัดผักบุ้ง
............กำละ 10 บาท
ว่าแล้วแต่งกลอนสักเล็กน้อย
"คลื่นประเลงเพลงพิณสิ้นสวาท
ยุรยาตรทรายขาวใต้ดาวใส
คำนึงพักตร์นวลจันทร์ในนวลใจ
สองฤทัยเคยท่องท้องนที"
อีกกลอน.....อ่านข่าววีรบุรุษบางคนมา
"เบื้องลึก "วีรบุรุษ" หรือ "ซาตาน"
ล้วนกิเลสครอบดวงมานกันทั้งสิ้น
ด้วยเป็นแค่มนุษย์ผู้เดินดิน
มิสำเร็จ "กสิณ" เป็น "นิพพาน"
หน้าส่วนตัว
1170
