29 มกราคม 2553 14:17 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. ศิลปะ ดาบไทย ไว้ลายชาติ
ความองอาจ ดาบไทย ไว้ลายสู้
อีกไหวพริบ สติปัญญา สายตาดู
กอปรควบคู่ หลักวิชา ครูอาจารย์ ..
๒. พระดำรัส ตรัสว่า อย่าทอดทิ้ง
คือถ้อยยิ่ง เร่งต่อ ก่อสืบสาน
ครูจรูญ ก่อร่าง สร้างผลงาน
ศิษย์ลูกหลาน รักษ์ไว้ ให้จงดี..
๓. น้อมรำลึก ครูทุกท่าน ผู้ปั้นศิษย์
เริ่มชีวิต นักดาบไทย ไว้ศักดิ์ศรี
หวายทุกเล่ม ยังรับ-รุก ทุกท่าที
มือศิษย์นี้ ทุกดาบด้าม ... ตามรอยครู ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** ( ก.ประแสร์ ศิษยาพร )
ประพันธ์ ณ วันที่ ๒๘ ม.ค. ๒๕๕๓
ประพันธ์ในนามคณะนักกีฬาฟันดาบไทย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
ในการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ครั้งที่ ๓๗ แม่โดมเกมส์
มอบแด่อาจารย์ภาษิต บุญสม ครูของศิษย์ทุกๆคน และเพื่อรำลึกถึง
พระคุณครูบาอาจารย์สายดาบไทย โดยมีนาวาตรีจรูญ ไตรรัตน์ เป็นปรมาจารย์ใหญ่
และอาจารย์ทองหล่อ ไตรรัตน์ เป็นต้น
21 มกราคม 2553 20:05 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. ย้อนนึกถึง วันแรก เริ่มรู้จัก
ฉันทายทัก ถ้อยถาม ตามวิสัย
เป็นประสา น้ำคำ ธรรมเนียมไทย
แต่ลึกลึก ยังหวั่นใจ ไม่แน่นอน ..
๒. อาจเพราะไม่ คุ้นเคย เลยแต่เก่า
ต้องดุ่มเดา นิสัย กันไปก่อน
จวบเวลา เปลี่ยนผัน วันสัญจร
ความอาทร จึงเริ่ม เติมผูกพัน..
๓. มิใช่สาย โลหิต แท้ชิดใกล้
แต่หวังดี อย่างไร ไม่เปลี่ยนผัน
รักเธอเป็น เช่นน้อง พ้องชีวัน
สำนึกมั่น รับรู้ คอยดูแล..
๔. บางครั้งอาจ นิ่งเงียบ ดูเรียบเฉย
เหมือนมิเคย สนใจ ใคร่แยแส
เพราะกระดาก ปากไป ใช่ไม่แคร์
ใจคงแต่ ร้อนรน กระวนกระวาย..
๕. บางคราวกล้า จึงเอ่ย พร้อมเปรยถาม
คอยติดต่อ ติดตาม ยามห่างหาย
การเรียนบ้าง ชีวิตบ้าง ตั้งมากมาย
หรือสบาย ดีไหม ให้บอกความ..
๖. เธอยิ้มได้ ฉันสิ ยิ้มยิ่งกว่า
เธอปวดปร่า ฉันปวดจน ทุกข์ล้นหลาม
เธอร้องไห้ ฉันยิ่งร้อง จิตหมองตาม
แต่กี่ยาม เธอจะเห็น ฉันเช่นนี้..
๗. เพราะหลังม่าน นัยน์ตา อันจ้าใส
มีห่วงใย ฝากฝัง ตั้งกับที่
มือตบไหล่ ปลอบพลาง ด้วยหวังดี
และน้ำใส ไหลที่ ขอบดวงตา..
๘. คือภาพงาม ความทรงจำ ความครั้งเก่า
ความเป็นเรา ความเป็นไป ใช่เลือนค่า
ความเป็นน้อง ความเป็นพี่ มิโรยลา
ความรักและ สัญญา ยังมั่นคง..
๙. วันนี้ จากกัน ใช่ผันผ่าน
เนิ่นนาน อย่างไร ไม่ลืมหลง
หวังเห็นเธอ สุขล้ำ ชีพดำรง
ตามประสงค์ ตามฝัน เธอบันดาล..
๑๐. แต่สิ่งหนึ่ง โปรดตรึก สำนึกว่า
ฉันร่วมฝ่า ร่วมรุก ทุกสถาน
ไม่ทิ้งเธอ ทุกข์ท้อ ทรมาน
บนสะพาน แห่งนี้ มิเดียวดาย..
๑๑. ฝากว่าเธอ จงเชื่อ และเชื่อมั่น
เป็นพี่น้อง สายสัมพันธ์ จิตมั่นหมาย
หากมิหลง เหลือใคร ใดรอบกาย
คนสุดท้าย ข้างเธอนั้น ....... คือฉันเอง...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** ( ก.ประแสร์ ศิษยาพร )
เขียนให้น้องของข้าพเจ้า ... น้องซึ่งอยู่ในฐานะพี่คนหนึ่งและมีความปรารถนาดี
เช่นพี่ที่พึงมีแก่น้องที่รักยิ่ง ... ด้วยความห่วงใย
20 มกราคม 2553 21:58 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. กฎสร้างกรอบ กติกา การอาศัย
สร้างวินัย เป็นเกราะ ให้เหมาะสม
กฎเกิดจาก มือประชา เจตนารมณ์
สร้างสังคม สันติสุข เพื่อทุกประชา..
๒. อาจบางบท กฎหมาย ไปไม่ถึง
คือบทซึ่ง มนุษยธรรม นั้นล้ำค่า
กฎหมายเพียง ถ้อยบท กำหนดมา
แต่เมตตา คือบท กำหนดใจ..
๓. คนต่างด้าว อาจไร้ ทางใช้สิทธิ์
เดินชีวิต เพียงชื่อว่า ขออาศัย
คนชายขอบ รอบรั้ว ทั่วทั่วไป
จึงหาคน เข้าใจ ไม่กี่คน..
๔. โดยบางรัฐ ก็เพลิน เมินแยแส
ไปตามแต่ เป็น-ตาย อยู่รายถนน
หวังโอบอุ้ม คนเขต ประเทศตน
เขาคือชน ชั้นสอง ของสังคม..
๕. กฎสร้างกรอบ กติกา การอาศัย
สร้างวินัย เป็นเกราะ ให้เหมาะสม
หากจะลบ ด่างพล้อย รูปรอยปม
คนสังคม ต้องยึดเหตุ " ความเมตตา "..
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** ( ก.ประแสร์ ศิษยาพร )
16 มกราคม 2553 20:42 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. ความเป็นครู อยู่ใน ใจเบื้องลึก
แม้นศิษย์ตรึก ตรองมาก ก็ยากเห็น
ความเข้มขรึม บางครู่ ดูเยือกเย็น
ครูเคี่ยวเข็ญ เข้มข้น จนสมบูรณ์..
๒. ภาพของครู ผู้กรำ ทำงานหนัก
คงประจักษ์ หาใช่ มลายสูญ
แต่ผลิดอก ออกใบ ให้เพิ่มพูน
เจิดจำรูญ คุณค่า ชั่วฟ้าดิน..
๓. ใครเปรียบครู เรือจ้าง อย่างธุรกิจ
ย่อมเพี้ยนผิด นิยามนัย ใคร่ถวิล
ครูคือเทียน ส่องสว่าง ทางชีวิน
แม้นวันสิ้น แสงไสว ในหนึ่งวัน..
๔. จิตเมตตา ประทับ กับดวงจิต
อุดมการณ์ ครูของศิษย์ ติดตรึงมั่น
ใช่โล่เหรียญ ประกาศค่า ตราสำคัญ
ลบเลือนฝัน ทั้งหมด ให้ลดลง..
๕. ความเป็นครู จึงอยู่ใน ใจเบื้องลึก
เพียรหวังฝึก ศิษย์ให้ดี ตามที่ประสงค์
มาลัยร้อย กลอนกานท์ ผจารจง
น้อมกราบลง บูชา ครูอาจารย์...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** ( ก.ประแสร์ ศิษยาพร )
15 มกราคม 2553 11:10 น.
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. ความห่วงใย ไมตรี ฉันมีมาก
ปราศจาก มารยา มาเคลือบแฝง
เชื่อมั่นเธอ ด้วยใจ ไม่ระแวง
จิตขัดแย้ง อย่างไร ย่อมไม่มี..
๒. หากวันนั้น กับวันนี้ ไม่มีเหมือน
ภาพคงเลือน จืดจาง อย่างเหลือที่
เธออ่อนแอ แพ้ภัย ใครราวี
กลับวิ่งหนี ปัญหา อย่างปราชัย..
๓. คนแข็งแกร่ง คนเก่า เล่าห่างหาย
ทิ้งความหมาย ลืมเลือน เพื่อนเคยให้
ฉันเคยจิต ยังพร้อม ยอมอภัย
คำตอบเธอ กลับไม่ สนใจมัน..
๔. จนสัมพันธ์ มิตรภาพ กลายฉาบฉวย
เฉกผู้ป่วย ทุกข์โศก โรคมหันต์
ยากปราศรัย ยืดยาว คราวพบกัน
ยิ่งกว่าวัน เริ่มรู้จัก แรกทักทาย..
๕. ประการเดียว ทำได้ ในวันนี้
แม้ใจมี รำพึง คิดถึงสหาย
จิตฉันปลง สัจธรรม ดำรงกาย
สิ่งทั้งหลาย ย่อมจะเป็น เช่นนี้เอง ..
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** ( ก.ประแสร์ ศิษยาพร )
ประพันธ์ พฤ. ๑๔ ม.ค. ๒๕๕๓
หน้าส่วนตัว
5397
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟ**.. เช่นรวีโชติ..**
