25 กันยายน 2551 21:59 น.
เดือนไร้เงา
หนาวลมต้อง น้องนวล ครวญถึงพี่
เพลานี้ คนดี พี่อยู่ไหน
ลืมแล้วหรือ สาวอุบล น้องคนไกล
สิ้นเยื่อใย ไปลับ ไม่กลับคืน
ยืนเดียวดาย เหว่ว้า น้ำตาตก
โลกทั้งโลก โศกซม จมทุกข์ฝืน
ปั้นหน้ายิ้ม ยันกาย ให้หยัดยืน
ผ่านวันคืน แม้นใจ ไร้เงาเธอ
น้ำมูลเอ่อ ล้นฝั่ง ดังใจฉัน
น้ำตานั้น ท่วมท้น กมลเหม่อ
เก็บสะอื้น กลืนกล้ำ คำพร่ำเพ้อ
กลัวใครเจอ ต้องสมเพช เวทนา
สร้อยสวรรค์ กลับผัน สวรรค์เศร้า
น้ำลดเบา ไหลเฉื่อย คล้ายเหนื่อยล้า
เช่นใจพี่ เมื่อรักเสื่อม เอือมระอา
จึงลืมลา ลับไป กับสายนที
แผลในใจ ยากลบ กลบความหลัง
เจ็บที่พลั้ง ยังชัด ปานวาดสี
เติมผาแต้ม เติมช้ำ ระกำทวี
กี่พันปี กี่ชาติ มิอาจลืม
8 มกราคม 2551 10:29 น.
เดือนไร้เงา
ริจะก้าว ออกไป ในโลกกว้าง
ยังกริ่งเกรง หนามขวาง อย่างนั้นหรือ
อุปสรรค ประหนึ่งศึก ใช้ฝึกปรือ
ประฝีมือ มิว่างเว้น เช่นจอมยุทธ์
เพียงหนึ่งมี กระบี่ ที่เคียงคู่
ปราบศัตรู เภทภัย ไม่สิ้นสุด
แต่สิ่งหนึ่ง คู่กายา เหนืออาวุธ
คือ หัวใจ บริสุทธิ์ ดุจ พระธรรม
จิตสงบ สยบแล้ว ซึ่งทุกสิ่ง
ข่มใจนิ่ง อย่าหวั่นไหว ไม่เพลี่ยงพล้ำ
ผลที่ได้ นั้นหรือ คือผลกรรม
การกระทำ บ่งชัด วัดชั่วดี
หมั่นลับคม หัวใจ ให้ผ่องแผ้ว
ดังดวงแก้ว แวววับ จับราศี
ขจัดทุกข์ พาฤทัย ไร้ราคี
ทุกข์ก็ดี สุขก็ดี สตินำ
27 สิงหาคม 2550 02:30 น.
เดือนไร้เงา
ยี่สิบหก สิงหา เวลาเกิด
ผู้งามเลิศ งามล้ำ งามหนักหนา
ฐิตินันท์ คือนาม งามสุดคณา
สุดจะหา ใครเทียบ เปรียบความงาม
งามหน้าตา ผ่องใส ให้ใฝ่ฝัน
ตบตีกัน ชิงชน กันล้นหลาม
ว่านิสัย ใจคอ ก็ยิ่งงาม
เกินนิยาม คำใด ให้คุณเธอ
ที่อยากบอก ให้รู้ มีอยู่ว่า
รักเพื่อนนะ รักมาก รักเสมอ
วันเกิดนี้ ให้สมหวังดังใจเกลอ
ทุกข์อย่าเจอ จงพ้นโศก พ้นโรคภัย
คุณพระจง คุ้มครอง ผองพงศา
อันเงินทอง ไหลมา อย่าขาดสาย
สมประสงค์ โชคพร้อมพรั่ง ทั้งพ่อชาย
ทั้งใจกาย สุขสันต์ วันเกิดเอย
**ขออภัยในบางคำที่ไม่เหมาะสม ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำ
ขอบคุณค่ะ
6 พฤษภาคม 2550 09:28 น.
เดือนไร้เงา
จิกผมตบ ด่าทอ ปากคอสั่น
พัลวัน วุ่นวาย ทั้งชายหญิง
ผู้ชมล้อม หลายท่าน ขำกันจริง
เขาช่วงชิง ท่านหัวเราะ เพราะเหตุใด
เรื่องครอบครัว เรื่องใหญ่ ไม่ใคร่ยุ่ง
แต่ที่มุง แค่งง และสงสัย
ไม่ควรห้าม อยากดูมาก ฉากสะใจ
ช่างปะไร ใช่ญาติ หรือชาติพงศ์
ฉาดที่หนึ่ง เฮลั่น สนั่นเสียง
ช่างพร้อมเพรียง จริงจัง ดังประสงค์
ตามอีกฉาด สองฉาด พลาดล้มลง
ยิ้มเยาะส่ง อีกสักที แสนปรีดา
เรื่องชิงรัก หักสวาท ฟาดห้ำหั่น
คงเห็นกัน ชินนัก ใช่หนักหนา
ดูขำขำ นางเอก เจ้าน้ำตา
นางอิจฉา ชิงพระเอก เฉกละคร
ลองหวนนึก ตรึกตรา ถ้าเป็นท่าน
หรือลูกหลาน ประสบ พบรักซ้อน
ยังยิ้มได้ หรือไม่ ให้สังวร
โปรดอาทร อย่าเหยียบย่ำ ขำน้ำตา
23 มีนาคม 2550 12:22 น.
เดือนไร้เงา
เจ้าผึ้งน้อย จากบ้าน ไกลฐานถิ่น
ให้ถวิล ถึงรัง ครั้งอาศัย
โหยหารัก เคยคุ้น อบอุ่นไอ
แม้จากไกล ไม่ลืมลง บรรจงจำ
จึงกลับมา เยี่ยมเยือน เรือนเคยอยู่
กลับคืนสู่ ลำชี ที่ชุ่มฉ่ำ
ด้วยระลึก ถึงมหา- สารคาม
แผ่นดินงาม นามสำนัก ตักสิลา
มีเสริมไทย ห้างหรู ดูตระหง่าน
โน่นรวงร้าน ส้มตำ ที่ฝันหา
ยามเย็นย่ำ ช้อปตามใจ ไนท์บาซาร์
ตะวันลา งามแฮง แก่งเลิงจาน
ดูตึกราม บ้านช่อง ทั้งห้องหอ
ให้รีรอ หวั่นไหว ความไพศาล
ดังเมืองใหม่ แปลกเหลือใจ จากไปนาน
หรือหลงทาง กลับบ้าน ยังพรั่นพรึง
แต่รอยยิ้ม พิมพ์ใจ ที่ได้รับ
กอดกระชับ กายใจ หายคิดถึง
ถ้อยวาจา อาจารย์ ท่านรำพึง
แสนซาบซึ้ง ทรวงศิษย์ สถิตย์นาน
รู้แน่แท้ นี่แหละบ้าน ฉันเคยอยู่
ไม่เลิศหรู แต่อุ่นรัก สมัครสมาน
ที่เปลี่ยนแปลง เพียงเห็น เช่นอาคาร
แต่ผูกพัน มิเลือนหาย ตราบวายชนม์
หน้าส่วนตัว
3320
