10 กันยายน 2547 14:27 น.
เถ้าธุลี
รักแรก แรกรัก แรกพบ
แรกได้ ประสบ พบหน้า
แรกคบ แรกคุย แรกสบตา
แรกเริ่ม รู้สึกว่า สุขใจ
รักแรก เกิดขึ้น เมื่อใดนั่น
รักแรก ทำใจ สั่นหวั่นไหว
รักแรก ทำให้ เพ้อไปไกล
รักนั้น สุมอยู่ใน หัวอกเรา
รักแรก บอกไม่ได้ ไม่กล้าเอ่ย
รักแรก หากเฉลย กลัวต้องเศร้า
รักเรา จึงเป็นแค่ ลมบางเบา
พัดอยู่ ข้างกายเขา ตลอดมา
8 กันยายน 2547 22:14 น.
เถ้าธุลี
ท้องฟ้าสีเทา
ใจเราหม่นหมอง
มัวเหม่อมัวมอง
ท้องฟ้ากว้างไกล
ท้องฟ้าสีเทา
ใจเราหวั่นไหว
เงียบเหงาในใจ
เพราะเหตุใดกัน
ท้องฟ้าสีเทา
ใจเราหนาวสั่น
คิดถึงใครกัน
ดูช่างเลือนราง
ท้องฟ้าสีเทา
ใจเราอ้างว้าง
มองดูฟ้ากว้าง
น้ำตาพร่างพรู
7 กันยายน 2547 11:41 น.
เถ้าธุลี
ปล่อย..เธอไปคงทำได้เพียงเท่านี้
ปล่อย..คนดีไปตามทางที่เธอฝัน
ปล่อย..ความรักให้ลอยไปไม่ฝืนกัน
ปล่อย..เธอไปแม้ใจต้องทรมาน
ที่ผ่านมา..ฉันคงคิดฝันไปไกล
ที่ผ่านมา..เพราะใจเธอแค่สงสาร
ที่ผ่านมา..คงทำให้เธอรำคาญ
ที่ผ่านมา..คือวันวานที่ผ่านไป
...................................................
ฉันจะหยุดความรักเพียงแค่นี้
พอกันทีเพราะฉันคงทนไม่ไหว
คงไม่หน้าด้านรักเธออีกต่อไป
จะไม่ขอร้องสิ่งใดแค่เอ่ยลา
3 กันยายน 2547 14:24 น.
เถ้าธุลี
เสียง รอบกายกึกก้อง
เสียง ร่ำร้องโหยหวน
เสียง หลายเสียงคร่ำครวญ
เสียง ยั่วยวนจิตใจ
เสียง อันใดกันนั่น
เสียง ดังสนั่นสั่นไหว
เสียง ดังอยู่ไม่ไกล
เสียง ขอใครเมตตา
แต่...
เสียง ไร้คนได้ยิน
เสียง สุดสิ้นแล้วหนา
เสียง ร้องขอชีวา
เสียง ไร้ค่าเหมือนชีวี
3 กันยายน 2547 13:44 น.
เถ้าธุลี
น้ำตาจากฟากฟ้า รินไหล
เสียงสะอื้นร่ำไห้ กึกก้อง
สายฝนซัดสาดไป ทั่วแผ่น- ดินนา
คืนค่ำฟ้าร่ำร้อง ดุจเศร้า เกินทน
หน้าส่วนตัว
747
