29 มิถุนายน 2551 10:03 น.
เทพระวี
๑. วาระแห่งชาติเช้า ชมอรุณ
เสียงไก่ประชันหนุน เร่งเร้า
ตื่นตาตื่นใจหมุน พลิกร่าง
จากที่นอนย่างเท้า สู่พื้นเรือนชาน
๒. สองมือสองเท้าเท่า เทียมกัน
ถูเช็ดปัดกวาดพลัน เพียบพร้อม
หน้าที่ประจำวัน สมาชิก
ไร้ฝุ่นไร้คราบย้อม สะอาดทั้งกายใจ
๓. หมอนมุ้งอีกผ้าผ่อน เก็บกอง
ซักตากเก็บประคอง พับซ้อน
ชำระจิตไม่คิดหมอง เศร้าหม่น
สะอาดไร้คราบย้อน ติดย้อมดวงใจ
๔. วาระแห่งชาตินี้ ชำนาญ
ทุกวี่ทุกวันวาร หมั่นหมั้น
น้อยกายถวายจิตปาน ออกบวช
สาเหตุที่แท้นั้น แม่บ้านอยู่ไฟ.. นาท่าน....
***************************************
24 มิถุนายน 2551 22:47 น.
เทพระวี
คนผู้เสพความฝัน
ตื่นตาตื่นคืนวัน อันหวานหยด
กลีบกุหลาบ โรยหอม งามงด
ปรากฏ อยู่ตรงหน้า วินาที
นอนกาย แนบ ทางเท้า
บรรจงเฝ้า ปณิธาน บาทวิถี
พรุ่งนี้ อีกวัน พรุ่งนี้
ต่อ ลมหายใจ ที่ ทะนง ทน
เพียง เศษ อาหาร ชาวบ้านหว่าน
พอรับทาน ต่อ ชีวิต เพื่อ เริ่มต้น
ต่อวัน ต่อคืน ต่อ คน
เฝ้า ดอมดอก ดวงออกผล
จุมพิตบนกลีบดอกดวงดาว
ผู้สัญจรไปบนก้อนเมฆ
ปั้นเสกประติมากรรมก้อนขาว
วูบวับ เลื่อนล่องฟอง พราว
เรื่องราวดั่งมหาอุปรากร
ผู้เดินทางใน ความว่างเปล่า
วางเท้า บนเงาแดด แผดร้อน
วักดื่มน้ำครำ ขุ่นตะกอน
พรุ่งนี้ รอก่อน เมื่อวานเพิ่งผ่านไป
18 มิถุนายน 2551 10:23 น.
เทพระวี
โอ้ โอ้ อากาศกร้าว นอกใน
รินเหงื่อหยาดหยดไหล ร่างร้อน
รุ่มรนรุ่มเร้าไร เรื่อยเลื่อน
หน้าม่นยับซับซ้อน ปาดน้ำเหงื่อไคล
ปลาบแปลบแลบกรีดฟ้า เส้นสี
ครืนคลื่นคืนสู่ธรณี กราดเกรี้ยว
ปร้างเปรี้ยงเมฆหมอกมี ฟ้าฟาด
ฝุ่นฟ่องดินบูดเปรี้ยว อบอ้าวร้าวเหลือ
เปลื้องผ้า ท้า โลกร้อน รอนรน
นุ่งห่มลมฟ้าฝน บ่ต้อง
เปลือยกายไล่ตัวตน ติดยึด
ยังติดคิดสมองก้อง กบฏบ้างบางคราว
๕๕๕๕๕๕๕๕
หน้าส่วนตัว
931
