25 ธันวาคม 2552 13:40 น.
เทพระวี
โอ้ยุ้ง นั่นเรือนชาน ลานตากข้าว
ตะเกียงเก่า ควายเฒ่า หลับตาพริ้ม
รั่วผุเสาเก่า ตะปูสนิม
พงหญ้าลิ้ม ยึดครอง พื้นดิน
ลมรำเพย เผยพัด วิถีชะตา
ผ่านมาแล้วผ่านไป หวนถิ่น
ค่ำนี้ เรา นี้ หนึ่งชีวิน
รินน้ำชา สบตากับกองไฟ
ปะทุถ่าน แดง ระยิบกระซิบถาม
หนามชีวิต ปักลึก ลงถึงไหน
ไคร่ ไถ่ ไคร่ ถอน แล้วหรือไร
หรือไม่ ไม่มีเลย จะปลดปลง
หัวเราะกับเงา เบา ๆ แล้ว ยิ้มแย้ม
ปาดแก้ม คราบน้ำตา เรื่องขี้ผง
ท่อง ชีวิต นั้นหนอ ท่องป่าดง
ดงอารมณ์ วูบวับ แล้วลับเลือน
ดื่นลานดาว พราวท้องฟ้า ละลานตา
กองไฟชรา ถ่านไม้ผุ กระจายเกลื่อน
จิบน้ำชา จอกสุดท้าย เวลาเตือน
เยือนความฝัน อันว่างเปล่า เผารูปเงา
***********************
20 ธันวาคม 2552 22:17 น.
เทพระวี
อีกครั้ง หนอ อีกครั้ง โชคชะตา
ล้อเล่น ล้อ ลีลา เยาะย้อน
พลิกพลิว้พลิกไปมา กลิ้งกลอก
หลอกท้าวับเย็นร้อน ดูเชิง
ไม่แน่ไม่แน่แท้ ลมชะตา
จุมพิตแล้วพิษทา ฉาบแก้ม
บรรจงจบเจรจา กระทืบส่ง
เรียวปากที่งามแย้ม ซ่อนซ้อนดาบคม
ลมปากเป่าถ้อยคำ ระรื่นหวาน
นั่นขวากที่ปักตาม เนื่องเนื้อ
นั่นมีดที่กรีดยาม ลมยะเยือก
ฝากพิษฝากซากเชื้อ พิษไข้บาดแผล
เยียวยาด้วยจิตแท้ จิตใด
ก็จิตที่ตามไป รับรู้
ปรุงแล้วดับหลับไหล ลงสงบ
ขืนดิ้นรนต่อสู้ ยิ่งร้อนแสบเหลือ
***************
แด่เพื่อนผู้ร่วมชะตากรรม ที่โดนลมพิษเล่นงาน
ด้วยจิตคารวะ
หน้าส่วนตัว
1600
