23 สิงหาคม 2552 12:10 น.
เที่ยนหยด
ร่ายอักษรกลอนศาสน์ผ่านบ้านนี้
ด้วยไมตรีมีให้ไม่เคยหมด
ถ้อยพาทีวลีความช่างงามงด
เราเทียนหยดรู้สิ้นด้วยยินดี
แม้เวลาผันผ่านมินานนัก
เริ่มรู้จักทักทายไม่หน่ายหนี
มธุรสวาจาน่าเปรมปรีด์
เอื้ออารีวจีถ้อยร่วมร้อยเรียง
น้ำใจหลั่งไม่สิ้นรินรดหยาด
คราพลั้งพลาดวาดกลับสดับเสียง
มีผองเพื่อนคอยคิดแนบชิดเคียง
ด้วยสำเนียงเรียงถ้อยคอยย้ำเตือน
ดอกไมตรีคลี่บานเต็มลานทุ่ง
ช่างหอมฟุ้งจรุงใจหาใดเหมือน
แสนอบอวลชวนปลื้มมิลืมเลือน
ครามาเยือนเรือนใจบ้านไทยกลอน
.................................................
เทียนหยด
19 สิงหาคม 2552 21:59 น.
เที่ยนหยด
สายฝนพรำพร่ำหล่นท่วมท้นร่าง
สองข้างทางเวิ้งว้างดูว่างเปล่า
กิ่งไม้โยกโบกไหวใบร่วงกราว
ช่างเงียบเหงาร้าวรอนสะท้อนใจ
ไร้ผู้คนทนเก็บความเหน็บหนาว
เจ็บปวดร้าวเศร้าจิตคิดหวั่นไหว
เย็นยะเยียบเงียบหม่นหนทางไป
ขวากหนามใจไม่สิ้นถวิลครวญ
ดั่งชีวิตถูกลิขิตให้ติดบ่วง
หล่นลงห้วงห่วงใจร่ำไห้หวน
ตกผลึกลึกผ่าวร้าวรัญจวน
จิตเรรวนซวนเซพเนจร
ย้อนเวลาผ่านมาทิวาหวาม
ทุกโมงยามตามติดพิศสมร
หวานน้ำคำพรอดพร่ำร่ำอาวรณ์
มิแรมรอนอ้อนรักสลักทรวง
ทุกนาทีมีกันเชื่อมั่นนัก
คันศรรักลงปักเสียหนักหน่วง
สัญญาใจที่ให้ใช่คำลวง
มิลับล่วงห่วงหาทุกคราไป
เหมือนสัญญานผ่านรักจักสิ้นสูญ
ให้อาดรูครุ่นคิดจิตหวั่นไหว
สิ้นสำเนียงส่งเสียงข้างเคียงใจ
เพียงเพราะใครคนใหม่ใกล้เข้ามา
ไม่มีแล้วแว่วหวานประสานรัก
คันศรปักลงหลักเสียหนักหนา
กลับสั่นคลอนอ่อนไหวในพริบตา
ทุกข์อ่อนล้าคราสิ้นแสงแห่งตะวัน
วิงวอนขอต่อฝนที่หล่นพร่าง
ไหลพรมร่างล้างโศกวิโยคศัลย์
ชะล้างใจอย่าทิ้งไว้ให้จาบัลย์
เพื่อพ้นผ่านคืนวันที่หวั่นทรวง
หลังฝนซาฟ้าใสที่ใต้หล้า
บรรเจิดจ้าทั่วแผ่นดินแดนสรวง
อยากหยุดพักรักไว้ทั้งแดดวง
ลอยลิบล่วงสู่ห้วงฝันนิรันดร
18 สิงหาคม 2552 00:31 น.
เที่ยนหยด
โอบกอดลมห่มน้ำค้างกลางคืนหนาว
ระยิบพราวดาวส่องละอองฝัน
อุ่นไอดินถิ่นป่าพนาวัน
ผ่องอำพันจันทร์งามเมื่อยามยล
อยากเก็บดาวพราวพร่างมาวางร้อย
เป็นสายสร้อยลอยล่องท่องเวหน
ผูกเมฆสวยด้วยใจใส่กมล
ร่ายเวทมนต์ดลบันดาลผ่านเวลา
วอนเทพไท้เมตตาต่อข้านี้
ให้เปรมปรีดิ์สมหวังดังปรารถนา
แสงสีสองเรืองรองส่องนัยนา
โค้งขอบฟ้ามาบรรจบคงพบกัน
คือมนต์รักสลักไว้ที่ใต้หล้า
มวลบุปผาเบ่งบานเต็มลานฝัน
ถักทอรักสานใยใต้เงาจันทร์
เรียงร้อยฝันวันหวานซาบซ่านทรวง
"เทียนหยด"
30 กรกฎาคม 2552 23:02 น.
เที่ยนหยด
เป็นนักกลอนอ่อนหัดดูขัดเขิน
เส้นทางเดินเกินขาดวาดอักษร
ผ่านมาถึงตรงนี้ที่บ้านกลอน
ขอเว้าวอนมิซ่อนคำถ้อยจำนรร
กลอนที่เขียนของ "เทียนหยด" หมดสิ้นแสง
อ่อนโรยแรงแถลงถ้อยด้อยรังสรรค์
อักษราหาค่าไม่ใช่รำพัน
ให้ครามครันหวั่นไหวในใจตน
วอนผู้รู้ชั้นครูอุ้มชูศิษย์
เป็นเข็มทิศชี้ทางสว่างหน
น้อมนำคำสอนไว้ใส่กมล
เพื่อเริ่มต้นด้นไปในทางกลอน
............................................
28 กรกฎาคม 2552 14:11 น.
เที่ยนหยด
บนเส้นทางวางชีวิตลิขิตวาด
ด้วยมิอาจคาดหมายใจกายฝืน
ผ่านเรื่องราวเก่าใหม่ของวันคืน
หลับฤาตื่นมิขัดหรือปัดไป
ในห้วงจิตคิดห่วงเฝ้าทวงถาม
ด้วยนิยามความจริงอิงสิ่งไหน
กรรมกำหนดกฎเกณฑ์ให้เป็นไป
หรือฟ้าได้ลิขิตไว้ในโลกา
ไม่ว่ากรรมนำทางหรือวางกฎ
ฟ้ากำหนดบทบาทชี้วาสนา
ให้เวียนวนสับสนหม่นอุรา
ทุกชะตาค้นหาอย่างท้าทาย
ชีวิตหนึ่งซึ่งอยู่เพื่อรู้เห็น
ทุกสิ่งเป็นเช่นนี้ไม่มีสลาย
มีเกิดดับสับเปลี่ยนวนเวียนไป
ล้วนเวียนว่ายตายเกิดกำเนิดกรรม
หน้าส่วนตัว
Lovers
0 คน เลิฟเที่ยนหยด
1147
