25 มกราคม 2550 05:02 น.
เบรฟฮาร์ท
สามปีจาก นารี เธอมีอื่น
เราเคยชื่น สุขสม ภิรมย์หมาย
แต่ก่อนนี้ รักกัน มั่นมิคลาย
เธอมาหน่าย ตัวฉัน นั้นเหตุใด
ฉันยังรัก เธอมั่น ทุกวันนี้
โปรดช่วยชี้ ชัดแจง แถลงไข
หากเธอคิด จำพราก ลาจากไกล
ฉันจะไม่ โกรธขึง และดึงดัน
ขอเธออย่า อำพราง ในทางรัก
ว่าใจภักดิ์ คงแน่ มิแปรผัน
เพียรเอ่ยออก บอกได้ ทุกวี่วัน
มีเพียงฉัน คนเดียว เจียวนะเออ
สามปีจาก นารี เธอมีใหม่
เจ็บช้ำใจ ทุกข์หนัก คนรักเผลอ
สิ้นความรัก หมดใจ อย่าได้เจอ
พบกับเธอ ตลอดไป ฉันใคร่ลืม
22 มกราคม 2550 08:48 น.
เบรฟฮาร์ท
รักของพี่ เกิดไม่ง่าย มลายยาก
เจ็บซ้ำซาก เหลือใจ กระไรหนอ
เหมือนหน่อไม้ ไปผุด อยู่สุดกอ
บางครั้งท้อ ขาดคนเกื้อ เอื้อการุณย์
อยากให้น้อง เป็นฝน อันชื่นฉ่ำ
รักหวานล้ำ จากน้อง มากองหนุน
มิรู้ว่า ฉันนี้ จะมีบุญ
แหละค่าคุณ ได้ครอง ตัวน้องนาง
หากมิได้ ครอบครอง ตัวน้องแก้ว
ต้องคลาดแคล้ว จากกัน พลันหมองหมาง
จะเก็บรัก เอาไว้ มิให้จาง
อยู่ที่กลาง หัวใจ ไม่ร้างรา
แม้นสิ้นชาติ วาสนา กลับมาเกิด
จงบรรเจิด มีแต่สุข สิ้นทุกข์หนา
ขอได้ร่วม อยู่เรียง เคียงวิวาห์
กับน้องยา ทุกชาติ อย่าคลาดกัน.
18 มกราคม 2550 11:25 น.
เบรฟฮาร์ท
ป่านฉะนี้ เป็นอย่างไร ฉันใคร่รู้
เธอจะอยู่ มีสุข ทุกข์ไฉน
ฉันนั้นคง คิดหวง และห่วงใย
ดวงหทัย รุมร้อน มิผ่อนคลาย
ได้ยินข่าว เข้ามา พาใจหม่น
ชายอีกคน เข้ามายุ่ง มุ่งปองหมาย
ฉันคนนี้ อยู่ร้าง แสนห่างกาย
จิตวุ่นวาย สับสน กังวลจัง
อยากจะรู้ ความใน ดวงใจแน่
ที่รักแท้ ต้องกมล ผู้คนหวัง
ฉันหรือเขา กันหนา น่าชิงชัง
ใครอกพัง คงเศร้า เฝ้ากังวล
ฉันเป็นคน อยู่ไกล หัวใจเปลี่ยว
ไม่อาจเที่ยว เทียวหา น่าฉงน
เขาอยู่ใกล้ เช้าค่ำ พร่ำเปรอปรน
นฤมล แต่คำหวาน ซ่านฤดี
คงจะต้อง ผิดหวัง อีกครั้งแล้ว
เหมือนดวงแก้ว หมองไป ไร้ราศี
อันรักแท้ แพ้ชิดใกล้ ไม่เปรมปรี
ดวงชีวี คงเหงา เศร้าดั่งเดิม.
17 มกราคม 2550 04:00 น.
เบรฟฮาร์ท
เธอเคยบอก ว่ารักฉัน อย่างมั่นจิต
"เท่าชีวิต" ของเธอ ใช่เพ้อฝัน
จะมิขอ รักใคร ผู้ใดกัน
นอกจากฉัน คนเดียว ตลอดไป
เธอรู้ไหม คำนี้ หลายปีก่อน
มีคนอ้อน พูดจา พาอ่อนไหว
ฉันหลงเชื่อ น้ำคำ ชื่นฉ่ำใจ
ว่าเขาได้ รักจัง ดังที่เป็น
แต่ความจริง ในใจ ฉันไม่รู้
เขาคิดอยู่ อย่างไร ยากรู้เห็น
เมื่อคราวที่ จำพราก จากเนื้อเย็น
แล้วลำเค็ญ ทุกข์แสน ขาดแคลนเงิน
ฉันอยากมี กำลังใจ จากใครบ้าง
เขาก็อ้าง "ไร้เวลา" มาแก้เขิน
แม้จดหมาย หายเงียบ เฉียบเหลือเกิน
ฉันเผชิญ ความโดดเดี่ยว เปลี่ยววิญญา
เธอรู้ไหม ครานั้น ฉันช้ำจิต
และไม่คิด รักใคร เลิกใฝ่หา
แต่พอเจอ เธอรับ ซับน้ำตา
ในอุรา กลับกรุ่น อบอุ่นพลัน
ขอเธอจง อย่าย้ำ ซ้ำเหมือนก่อน
เกิดแผลซ้อน ทำให้ ไม่สุขสันต์
อยากได้รัก จีรัง ดั่งชีวัน
สุขเหมือนจันทร์ แจ่มฟ้า ทุกราตรี
9 มกราคม 2550 16:47 น.
เบรฟฮาร์ท
รักคนอื่น มากไป หรือใจเอ๋ย
จึงละเลย ปล่อยตน ทุกข์ทนหนา
รักคนอื่น เพราะอยากสุข ทุกเวลา
เลยต้องมา นั่งเศร้า เหงาฤดี
รักคนอื่น เฝ้าคิดถึง ติดตรึงแน่น
เหมือนดังแผ่น หินหนัก จักสุขี
รักคนอื่น ชื่นใจ หาใดมี
แต่เขานี้ รักตอบบ้าง หรือย่างไร
รักคนอื่น หมดใจ หรือไรเล่า
แล้วตัวเจ้า คิดตระหนัก รักตนไหม
รักคนอื่น รักมาก จริงจากใจ
แล้วทำไม ตัวจัก มิรักตน
รักคนอื่น แค่นี้ หยุดดีกว่า
หันกลับมา มองจิต คิดอีกหน
รักคนอื่น ทำไม เจ้าใจซน
เกิดเป็นคน ควรจัก รู้รักตัว.
หน้าส่วนตัว
1096
