22 มีนาคม 2550 06:03 น.
เบรฟฮาร์ท
เมื่อแรกพบ กับเธอ พร่ำเพ้อหนัก
เหมือนเทพชัก นำพา มาดั่งฝัน
เธอช่างสวย ผ่องผุด ดุจแจ่มจันทร์
ทำให้ฉัน วาบหวิว สยิวกาย
ปากคางคิ้ว สองแก้ม ยามแย้มยิ้ม
ช่างพราวพริ้ม ผ่องพักตร์ น่ารักหลาย
ทั้งพูดจา พาที นี้แยบคาย
เนตรประกาย ดั่งนิล กินอุรา
คำแรกเธอ ทายทัก ฉันชักอึ้ง
แลตะลึง แสนประหลาด หวาดผวา
มิอาจสรร หาคำ จำนรรจา
ด้วยประหม่า ยิ่งนัก หลงรักเธอ
อยากจะบอก เธอไป ใจยังหวั่น
กลัวเธอขัน คำว่า" รัก " หากเสนอ
เฝ้าแต่แอบ มองมา ไม่กล้าเจอ
รักนี่เออ ทำไฉน ไยต้องอาย
21 มีนาคม 2550 05:56 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงวันดี คืนเด่น เป็นต้องด่า
ใช้วาจา หยาบคาย น่าหน่ายแหนง
เปลี่ยนหน้าผัว ตัวหนอ ดั่งหม้อแกง
ช่างแขยง เหลือทน คนอะไร
ผัวก็เปลี่ยน หน้าใหม่ ให้นะเนี่ย
เป็นตัวเหี้ย กินของเน่า เข้าท่าไหม
สัมผัสรัก ผัวเมีย ละเหี่ยใจ
เหตุไฉน ไยพ้อ ด่าทอกัน
แสนสงสาร ลูกน้อย ละห้อยหา
พ่อแม่ด่า ออกไป ไม่น่าขัน
ลูกอับอาย ขมขื่น ทุกคืนวัน
มีแต่ปัญ หาหนอ พ่อแม่เรา
พ่อนั้นชอบ ดื่มเหล้า เมาไม่สร่าง
ส่วนแม่อ้าง เล่นไพ่ เพราะใจเหงา
ลูกชายไป ติดยา พาซึมเซา
ลูกสาวเล่า มีท้อง ต้องหยุดเรียน
อนิจจา ครอบครัว ดังตัวอย่าง
คงมีบ้าง ในสังคม ดั่งผมเขียน
ได้แต่คิด ดำริ ใช่ติเตียน
อย่าทำเพี้ยน เลยหนอ พ่อแม่คน.
20 มีนาคม 2550 08:16 น.
เบรฟฮาร์ท
อยากจะบอก รักไป ก็ใจหาย
กลัวจักสาย เกินแก้ แท้จริงหนอ
เพราะมีชาย มากหน้า มาพะนอ
หวังเคล้าคลอ เคียงน้อง ด้วยต้องใจ
พี่เป็นคน บ้านไกล หทัยหม่น
แถมยากจน ยิ่งนัก กลัวผลักไส
น้องนั้นสวย รวยทรัพย์ สุดนับไป
พี่คงไม่ ได้ครอง ตัวน้องนวล
โอ้กำแพง เงินตรา มาขวางกั้น
ให้ความฝัน มลาย กลายผันผวน
แต่ความรัก จากใจ ไม่เรรวน
มีแต่ล้วน ผูกพัน และมั่นคง
อนิจจา ความรัก สุดหักยาก
มันฝังราก แรงฤทธิ์ มีพิษสง
เมื่อสะดุด หยุดยั้ง แล้วพังลง
รักยังทรง อยู่ใน ใจมิเลือน
19 มีนาคม 2550 04:31 น.
เบรฟฮาร์ท
พี่รักน้อง จริงนะเนี่ย อย่าเพลียอก
ใช่ตลก พูดจา พาสงสัย
รักนี้มา จากห้วง ดวงหทัย
มิหวังใคร อื่นอยู่ เป็นคู่ชม
รักของพี่ ยิ่งใหญ่ จากใจลึก
อย่าได้นึก หวั่นไป ไม่เหมาะสม
มิเคยคิด เอาใครเปรียบ เทียบเอวกลม
ให้น้องตรม ดวงแด อย่างแน่นอน
น้องรักพี่ เท่าไหร่ ใคร่อยากรู้
เรื่องเจ้าชู้ หรือมีจิต คิดหลอกหลอน
พี่ไม่ทำ หรอกนะ จ๊ะบังอร
เผยเป็นกลอน รักเท่าช้าง ยากร้างเลือน.
17 มีนาคม 2550 11:05 น.
เบรฟฮาร์ท
ชาวประชาหน้าหม่นต้องทนเศร้า......เบรฟฯ
หลายสิ่งเร้ารุมหนักยุ่งยากเหลือ
ยิงกันตายรายวันนั้นเป็นเบือ
อีกภาคเหนือฝุ่นควันมันส์เสียจริง
โรงงานปล่อยน้ำพิษส่งลงแม่น้ำ...คุณชบาแดงฯ
ชาวบ้านช้ำปลาเกลื่อนตายใจร้ายสิง
เจอมักง่ายคนทั้งหลายร้อนใจยิ่ง
บันทึกสิ่งเกิดยุคนี้ชี้บ้านเมือง
รัฐจะทำอย่างไรใคร่อยากรู้.......เบรฟฯ
หรือปล่อยหมู่ประชาให้หน้าเหลือง
ข้าวก็ยากหมากแพงแล้งเนืองเนือง
คงฝืดเคืองอีกนานท่านเจ้าเอย
แก้ปัญหาอย่างไรใจเศร้าหมอง.......คุณเหินฟ้า
เสียงร่ำร้องก้องมาเจ้าข้าเอ๋ย
อุดตรงโน้นรั่วตรงนั้นขันจังเลย
สุดจะเอ่ยถามใครให้รีรอ
โอ้คนใต้ตายทุกวันขันไม่ออก
ใครมาหลอกให้ดีใจทำไมหนอ?
สามจังหวัดภาคใต้ตายไม่พอ
หรือจะรอสมานฉันท์ ณ วันใด?
ฆ่ากันตายรายวันมิหวั่นหวาด......คุณคอนพูทน
ประชาราษฎร์เดือดร้อนสิเรื่องใหญ่
อีกหมอกควันปัญหามารุมไทย
จะพึ่งใครคงยากไม่อยากวอน
เกิดภัยร้ายกรายกล้ำเหมือนย้ำแผล..คุณหนอนกระดิ๊บ
ขาดคนแลสนใจไม่สั่งสอน
ขาดระเบียบวินัยให้ร้าวรอน
มัวแต่นอนกินเงินหลวงถ่วงเจริญ
ภัยที่เกิดห่างกรุงไกล หรือไงหนา
มิเร่งหาทางรุกบุกฉุกเฉิน
เฝ้าแต่รอปัญหามาเชื้อเชิญ
รอเต่าเดินเกินแก้แพ้เพทภัย
น่าจะจับเต่ายำทำต้มซุป.......เบรฟฯ
เนื้อคงกรุปจริงแท้แต่สงสัย
หนังอาจเหนียวเหี่ยวย่นจนเกินไป
ถ้าคิดใช้ทำปุ๋ยอุ๊ยเข้าที
แล้วให้ท่านฤษีผู้มีศิล....คุณน้องใหม่ตัวดำ
ขับโฟวิลฯขึ้นเขาเอาปุ๋ยหนี
ให้ยายเที่ยงขายต่อพอมั่งมี
หวังปลดหนี้ที่เอาของเขามา
คิดไม่ออกหมอกควันทำฉันเศร้า...คุณหวานหวาน
เรื่องค้างเก่ายังไม่แก้ขิงแก่จ๋า
รัฐบาลมะเขือเผาเต่าชรา
ทนตากหน้าอยู่ไปทำไมกัน
หรือจะทนจนกว่าหมดอายุ........เบรฟฯ
หลังเต่าผุพังกร่อนจึ่งห่อนผัน
ชาวประชาหน้าเขียวเห็นเขี้ยวฟัน
ทุกคืนวันหมดหวังนั่งร้าวราน
จะรอฝนได้อย่างไรในหน้าร้อน..คุณสุสานคนเป็น
แห่นางแมวขอพรแบบอีสาน
เผื่อเทวาเบื้องบนดลบันดาล
ให้ฝนหว่านเม็ดโปรยโรยลงดิน
ฝืนธรรมชาติตัดไม้ทำลายป่า
ย่ำชีวาธรรมชาติจนขาดวิ่น
สัตว์น้อยใหญ่ไร้รังฝังกายิน
เกิดมลทินผลกระทบครบวงจร.
หน้าส่วนตัว
883
