6 ธันวาคม 2555 00:30 น.

ร่มฉัตรแก้วของแผ่นดิน

เปลวเพลิง

โอ้ฉัตรแก้วแวววันขวัญประเทศ	
แผ่ปกเกศปวงพสกทุกทิศา
ร่มพระคุณอุ่นอุระพระปรีชา			
ยามยาตราทุกข์ก็หายมลายลาญ

ภูมิพลังผืนไผทไอศวรรย์			
ธ รังสรรค์แผ่นภพสงบศานต์
หยาดพระเสโทหลั่งถั่งเหมือนธาร		
ทุกหย่อมย่านยลมาทั้งตาปี

สองพระหัตถ์มีมนต์ดลทั่วหล้า		
แก้ปัญหาเร้ารุกทุกถิ่นที่
โลกรับรู้มหาราชปราชญ์เมธี			
จอมจักรีสยามรัฐวัชรา

วันนี้ฤกษ์มหาชัยแห่งไตรภพ			
ราษฎร์น้อมนบพรสวัสดิรักษา
ถวายไท้ถวัลย์สุขทุกทิวา			
พระพลานามัยแจ่มใสนาน

โดยเปลวเทียนโรจน์รุจถูกจุดไว้	
จากหัวใจชาวไทยรักสมัครสมาน
เหลืองโอภาสเปล่งคำร่ำพิชาน			
“ทรงพระเจริญ” กังวานทั่วขวานไทย

ขอถวายพระพรทิพย์ระยิบระยับ		
ยามประทับขอ ธ จงทรงแจ่มใส
พระชนมายุมั่นอมรรตัย			
เป็นฉัตรชัย เป็นมิ่งขวัญ นิรันดร์เทอญ				
5 ธันวาคม 2555 17:01 น.

คือรักอันมั่นคง

เปลวเพลิง

เพียงคนหนึ่งคนนี้ที่รู้จัก		
จารสลักรักแน่นปานแผ่นผา
ยามมองเมิลเพลินเนตรเปี่ยมเมตตา		
คุณบิดาสถิตธรรมนำหัวใจ

เป็นพระพุทธสุดแสนวิเศษยิ่ง			
เป็นทุกสิ่งมหาศาลแห่งการให้
ซึ่งหมดสิ้นดินฟ้านภาลัย			
ก็เปรียบไปไม่ถึงครึ่งพระคุณ

พ่ออาจไม่อ่อนหวานเหมือนอย่างแม่		
ไม่มี่แคร่ตักอ่อนให้นอนหนุน
ไม่มีน้ำนมขาวพราวการุญ			
ไม่มีอ้อมอกอุ่นละมุนมาน

คงมีแต่มือกร้านสานรักลูก			
คอยฝังปลูกชีพจรอันอ่อนหวาน
ให้สู้หนัก สู้เบา เอาการงาน			
มองทุกด้านอย่างดี-ทรามตามที่เป็น

พ่อหยาดเหงื่อแลกกับการศึกษา		
จุดปัญญาเพื่อลูกดับสรรพทุกข์เข็ญ
อีกเรียนรู้สู้มารต้านลำเค็ญ			
และย้ำเน้นเป็นคนดีของสังคม

เพียงคนหนึ่งคนนี้ที่รู้จัก			
พ่อร้อยรัก เมตตา ต่างอาศรม
ลูกขอร้อยกตัญญูลงปูพรม			
น้อมประนมแทบเท้าสองของพ่อเอย				
3 ธันวาคม 2555 00:58 น.

แด่...ดอกไม้ในวันโน้น

เปลวเพลิง

เราหยิบยื่นมอบดอกไม้ในวันโน้น	
ดวงตาโชนประกายฝันอันเฉิดฉาย
เราจะเป็นเพื่อนกันจนวันตาย			
คอยคลี่คลายทุกข์นานาที่ราวี

แย้มรอยยิ้มหยาดเยิ้มเติมดวงจิต		
ใช้ชีวิตร่วมทางไม่ห่างหนี
ในมือสองที่ถือคือไมตรี			
จะไม่มีโรยร้างจางหายไป

ฉันยังเก็บดอกไม้ในวันนั้น			
ปลุกปลอบขวัญยามยาตราฝ่าไศล
ทุกกลีบ สี ผลิสะพรั่งพลังใจ			
ให้จิตไม่หงอยเหงา เศร้า เอกา

เธอเล่าเก็บดอกไม้ไว้หรือไม่			
ดอกไม้ในวัยวันที่ฝันหา
วันโน้นมีน้ำค้างพร่างมาลา			
วันนี้ร้างโรยราแล้วหรือยัง

เพื่อนจ๋า					
คิดถึงวันเวลาแต่หนหลัง
หมายดอกไม้ไมตรีงามจีรัง			
จวบกระทั่งอนาคตคดเคี้ยวไกล

ดอกไม้เราบานไสวในวันนี้			
พร้อมกับมีน้ำค้างพร่างไสว
แต่ถ้าหากหมางเมินกัน ณ วันใด		
เราอาจพบดอกไม้ฟายน้ำตา				
ไม่มีข้อความส่งถึงเปลวเพลิง