24 กุมภาพันธ์ 2550 04:55 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
หวั่นวิตก ในใจ กับเธอนั้น
จะหลอกฉัน อย่างคนอื่น เขาบ้างไหม
เธอนั้นมี อะไร อยู่ในใจ
คิดกัยฉัน อย่างไร ช่วยบอกที
แรกทักทาย ยิ้มแย้ม คุยเยี่ยงมิตร
เริ่มสนิท คุ้นเคย กับเธอนี้
เธอเห็นฉัน เป็นอย่างไร หรือคนดี
คำหวานที่ ป้อนมา ฤาหยอกกัน
ในใจหวั่น สั่นกลัว โดนล่อหลอก
เธออยู่นอก ฉันอยู่ไทย เกินกว่าฝัน
ใครกันนะ ลิขิตให้ มาเจอกัน
เธอกับฉัน จะเป็นไง ยากคิดดู
ต่างทวีป ต่างถิ่น ยังอยากใกล้
แต่คนใน ดินเดียว ไม่อาจสู้
เธอจริงใจ หรือล่อหลอก นะโฉมตรู
ยากหยั่งรู้ หัวใจ ของคนไกล
23 กุมภาพันธ์ 2550 00:16 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ทำไมหนอ ยังลืมเขา อีกไม่ได้
ใจหนอใจ ทำไม ไม่ลืมเขา
หรือเพียงเพราะ ใจเปรียบเป็น แก้วบางเบา
โดนทุบเอา แค่นี้ แตกกระจาย
แม้เอาเศษ ใจแก้ว มาต่อติด
แต่ก็ผิด จากเดิม น่าใจหาย
แม้จะต่อ ดีแค่ไหน ก็มีลาย
เหมือนฝันร้าย ที่ตราตรึง ประทับทรวง
หรือเป็นเพราะ หัวใจเรา ที่เคยอุ่น
มันไม่คุ้น กับความเหงา อันใหญ่หลวง
เป็นความเศร้า เดียวดาย จากคนลวง
ทุกข์ทั้งปวง ไม่หนาวใจ เท่ารักเธอ
23 กุมภาพันธ์ 2550 00:12 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
กาลเวลา ผ่านพ้น บ้านเมืองเปลี่ยน
วันหมุนเวียน เปลี่ยนไป น่าใจหาย
พัฒนา เพียงบ้านเมือง ใจกลับกลาย
ผู้คนว่าย เวียนวน แค่ใจตน
ตื่นแต่เช้า ตีสี่ หรือตีห้า
ต้องทำบ้า แข่งขัน น่าพองขน
แย่งกันขึ้น รถเมล บดเบียดคน
เหมือนไฟลน แม้คนที่ ขับรถเอง
นอกจากนั้น ยังแย่งชิง ที่ทำกิน
ต้องพลัดถิ่น ฐานกำเนิด โดนข่มเหง
กดค่าแรง เพิ่มงานหนัก อย่างครื้นเครง
เหมือนบรรเลง เพลงนรก ก้องกังวาน
งานหายาก เฝ้ามองหา ลำบากเหลือ
ไม่น่าเชื่อ เป็นบัณฑิต คนขับขาน
ได้กระดาษ แปะฝาบ้าน แปะกระดาน
ต้องทำงาน เยี่ยงวัวควาย ไม่แพ้กัน
และตอนนี้ เรามีเงิน เป็นพระเจ้า
ใจรบเร้า ให้เคารพ แก่มันนั้น
ถ้าไม่มี เอาอะไร ใช้กินกัน
วิถีมัน เริ่มเปลี่ยนแปลง ไร้พึ่งพา
อีกทั้งนั้น ค่านิยม ที่ฟุ้งเฟ้อ
ที่ปรนเปรอ ให้อยาก ต้องควานหา
ทันสมัย หรือเป็นเพียง เกมราคา
แห่งคุณค่า ชีวิต ลิขิตคน
นอกจากนั้น จิตใจคน เริ่มใฝ่ต่ำ
วิบากกรรม ที่ต้องพบ กันสักหน
ไม่ว่าเป็น จี้ปล้น ต้มตุ๋นคน
จิตใจร่น ลงต่ำ อีกมากมาย
ทั้งเหล้ายา บาร์เถื่อน มีเกลื่อนกลาด
เด็กอุบาทว์ แข่งรถซิ่ง น่าใจหาย
นอกจากนั้น มันยังตี กันแทบตาย
ไม่ก็ขาย ตัวเพื่อ เอาเงินทอง
เงินเงินเงิน ซื้อความสุข ได้จริงหรือ
หากต้องซื้อ ใช้กี่บาท จะได้ของ
กว่าจะได้ แต่ละบาท เงินหรือทอง
กายแทบกอง จมหล่น แทบอาจิณ
21 กุมภาพันธ์ 2550 06:46 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ตีสองแล้วเจื้อยแจ้วแว่วเสียงเพลง
ที่บรรเลงเพลงมันของวัยรุ่น
ค่ำมากแล้วระวังตัวบ้างแม่คุณ
มันไม่คุ้มกับบางสิ่งอาจเสียไป
เสื้อผ้าบางยวนยั่วกรีดใจชาย
ผมสยายเย้ายวนแซมไฮไลท์
ทั้งเหล้ายาที่ดื่มกันเข้าไป
ปลดปล่อยใจปล่อยกายตามลำนำ
อีกท่าเต้นโชว์สัดส่วนชวนใจหวิว
แม่คุณพริ้วส่ายร่อนเชิญชายล้ำ
ส่งสายตาเชื้อเชิญแกมขันขำ
ว่ากล้าทำหรือไม่พ่อยอดชาย
เมื่อผับปิดเมามายหิ้วชายกลับ
พอคืนลับตะวันรุ่งน่าใจหาย
คนเคียงข้างนอนแก้ผ้าอยู่หลายราย
และโดนถ่ายหนังสดไว้แบล็คเมย์
อยากขอวอนเตือนใจคุณค่าหญิง
ใคร่ครวญสิ่งที่ทำใช่โก้เก๋
มั่วกินยาบาร์เหล้าทำเกเร
เมาหยำเปมั่วชายวันละคน
ชีวิตนี้ที่เกิดมีคุณค่า
ก่อเกิดมาเพื่อทำดีไว้สักหน
ไม่ใช่ว่าคิดเพียงเกิดเป็นคน
เช้าดิ้นรนเย็นดิ้นพล่านควานหาบาร์
การปลดปล่อยมันมีได้หลายอย่าง
เที่ยวบาร์บ้างมันก็ดีแม่คุณขา
แต่ระวังใครคิดปองกล้ำกายา
แล้วคุณค่าจะต่ำกว่าโสเภณี
21 กุมภาพันธ์ 2550 06:32 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
แว่วยินเสียง จั๊กจั่น ลำนำก้อง
เรไรร้อง รับลูกส่ง ช่างหวานหู
จิ้งหรีดเจื้อย แจ้วเสียง คล้ายโฉมตรู
หิ่งห้อยคู่ วับวิบ มาแต่ไกล
ดวงจันทรา ลอยคว้าง กลางนภา
เคียงดารา ร้อยพันดาว อสงไขย
เรื่อยลมเย็น พัดฉิว อยู่ไวไว
ต้องฤทัย เรียมนัก แม่เนื้อเย็น
ค่ำคืนนี้ น้องจะอยู่ แห่งหนไหน
มีใครไหม ข้างเจ้า ยามทุกข์เข็ญ
ยามพี่แล แขไข ดั่งพักตร์เพ็ญ
วานเนื้อเย็น มองตอบ เรียมกลับมา
เจ้าอยู่ไกล เกินกว่า เรียมจะฝัน
แม่ยอดขวัญ สูงส่ง เกินไขว่คว้า
หากแม้นได้ อุ้มสม บุพเพพา
ปรารถนา แต่เจ้า เพียงผู้เดียว
ยอมทุกสิ่ง หากเจ้า ให้พี่เป็น
ยอมเป็นเช่น ทาสา ให้เข่นเขี้ยว
ยอมโดนเฆี่ยน อดภักษา ผอมซีดเซียว
ลงหวายเรียว หางกระเบน หากต้องการ
ขอเพียงแต่ ใจเจ้า ไม่เป็นอื่น
อย่าชื่นมื่น เล่นชู้ ให้ใครขาน
หากจะเล่น วอนรอ อีกไม่นาน
พี่จะสาน ความต้องการ ให้เจ้าเอง
หากแม้นมาตร เจ้านั้น ใจฝักใฝ่
คิดนอกใจ ของพี่ ดั่งข่มเหง
พี่จะยอม พรากจาก ดับชีพเอง
ไม่ต้องกรง ใครเขา จะนินทา
ยอมหมดแล้ว หมดทั้ง ชั่วชีวิต
เรียมมิคิด รักใคร ใฝ่ฝันหา
หากแม้นเจ้า มิมีพี่ ในอุรา
เรียมนั้นหนา ขอยอมเป็น ทาสเทวี
Lovers
3 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
670
