6 มีนาคม 2550 06:57 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ตกลงว่า นี่คือ พรหมลิขิต
ให้เธอคิด ทรยศ กับฉันได้
คนเป็นล้าน แต่ทำไม ต้องกลับกลาย
ทำให้พ่าย ด้วยรัก แล้วจากไป
พรหมลิขิต ชักพา เราทั้งสอง
ไม่เคยมอง หาผู้ มาชิดใกล้
กลับมารัก ภักดิ์มั่น ไม่เสื่อมคลาย
และเป็นฝ่าย เจ็บช้ำ พร่ำน้ำตา
ทำไมหนอ ทำไมนะ พรหมลิขิต
ฉันทำผิด ตรงไหน ท่านเจ้าขา
ชักจูงให้ ชายผู้นั้น มานำพา
หรือทว่า มิใช่บุญ หรือบาปกรรม
ชาติที่แล้ว ที่ข้าทำ แต่หนไหน
บาปกับใคร กับเขาไหม ใช่ไหมนั่น
ถึงชาตินี้ กลับมารัก และผูกพัน
แม้เขาผัน ใจรัก และเปลี่ยนแปร
พรมมา ข้าวอน จะได้ไหม
อย่าทำให้ หัวใจข้า เต็มด้วยแผล
เหตุเพราะท่าน ชักนำ คนรังแก
เจ็บนี้แค่ กระอักรัก พาลสิ้นลม
พอแล้วพอ คนที่ ท่านลิขิต
ที่พิชิต หัวใจ พาขื่นขม
ไม่อยากทุกข์ เจ็บฤดี ที่อกตรม
ด้วยอารมณ์ ร้วดร้าว จากทรวงใน
หากคู่กรรม ที่ท่านวาด สร้างกำหนด
คือคนคด คนนี้ มีอีกไหม
ฤาจะชัก บุพเพพา ไปพบใคร
ที่ท่านไม่ พรากจาก ด้วนสันดาน
5 มีนาคม 2550 18:10 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
ฉันรอนแรม เดินทาง มาไกลเหลือ
ไม่มีเผื่อ ความผิดพลาด และผิดหวัง
เดินมาไกล ด้วยใจ เปี่ยมพลัง
ทิ้งรวงรัง เดินทาง มาแสนไกล
เสียงหวีดหวิว หวีดร้อง ก้องกังวาน
เสียงขับขาน ดั่งหัวใจ อันหวั่นไหว
กรีดร้องเรียก เพรียกหา อุ่นอิงไอ
ต้องแข็งใจ เดินทางสู่ เมืองอมร
ยิ่งก้าวใกล้ ความฝัน กลับยิ่งไกล
เหตุอันใด แปรผัน ฝันหลอกหลอน
ยิ่งกระทำ ยิ่งไกลห่าง อยากจากจร
แต่ยากถอน สิ่งวาดหวัง ที่วาดไป
ลุกขึ้นสู้ กี่ครั้ง แล้วหนอเรา
กลายเป็นเอา ตัวแทรก รองเขาไว้
สิ่งที่ทำ นั้นเพียง เป็นฝันไป
เจ็บหัวใจ ตรมท้อ คลอน้ำตา
ฉันมาไกล ไกลเกิน จะกลับหลัง
เหงาเป็นคลัง บ่มท้อ ให้รอหา
ยิ่งทำไป ยิ่งบั่นทอน แรงกายา
หรือทว่า ความฝัน แค่ฝันไป
4 มีนาคม 2550 18:53 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
คราวนี้มาต่อกลอนกันดีกว่า
แต่งคนเดียวไม่มันแล้ว
ใครที่มันมือจะต่อกลอน...
ให้ต่อจากคนที่โพสล่าสุดนะคะ
เช่น เป้โพสคนแรก
คนที่สองต้องโพสต่อกลอนอันแรกของเป้
และคนที่สามต้องโพสต่อของคนที่สอง
ให้เป็นเรื่องเดียวกัน
แต่ทิศทางเรื่องเป้ไม่กำหนดนะคะ
ว่าจะต้องเป็นอะไร ยังไง
อ่อ...ต่อเป็นกลอนแปดนะคะ
จะได้ไม่ยากเกินไป แล้วก็จะต่อกี่บทก็ได้ค่ะ
อ่อ..อันนี้เป้จะไม่โพสคุยนะ หึหึหึ สนุกกันให้เต็มที่
(แต่จะมีคนสนุกกับเรารึเปล่าเนี่ยะ)
ในไพรสัณฑ์ ลึงลง ในหุบเขา
ยังมีเหล่า ลิงน้อย อยู่เป็นฝูง
บ้างแทะเห็บ บ้างมีลูก กระเตงจูง
บ้างแกล้งยูง หยอกเย้า ช่างซุกซน
4 มีนาคม 2550 01:58 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
เราเคยทำ สิ่งใด ไว้กับเจ้า
ไม่เคยเหมา ดูถูก แลเหยียดหยาม
ไม่เคยปอง จ้องร้าย ทุกโมงยาม
ไม่เคยลาม เหยียบหัว ไม่เคยเลย
เรานี้มี แต่ให้ ในทุกสิ่ง
เจ็บปวดจริง ความทุกข์ ยากเฉลย
เจ้าเคยคิด บ้างไหม รึไม่เคย
ถ้าเฉยเมย ต่อทุกข์เรา เป็นอย่างไร
ใช่ว่าเรา ไม่มีมือ ไม่มีปาก
เจ้ายังพราก ความอุดม สมสมัย
เราพลีให้ ทุกชีวิต ไร้โภยภัย
หวังอยู่ใน สมดุลย์ อันสมควร
แต่เจ้านั้น กลับมา ถากถางป่า
เจ้ายังคร่า สรรพชีพ ร้องไห้หวล
ไม่ปราณี ต่อบุญคุณ ใดทั้งมวล
เจ้าอย่าครวญ เมื่อเราทำ บ้างแล้วกัน
เมื่อเรานั้น สุดแสน จะอดทน
ยอมให้คน อย่างพวกเจ้า เกษมสันต์
เจ้านั้นลืม บุญคุณเรา ฤาไรกัน
ไม่เคยหัน มองเราที่ ให้พึ่งพา
หากสิ่งที่ พวกเจ้า ได้กระทำ
มันตอกย้ำ ซ้ำเติม จนอ่อนล้า
อย่าผลักให้ เราต้องทำ วิบัติพา
อย่าให้คร่า วิญญาณ์ ทั้งชั่วดี
แม้นเจ้านั้น ไม่ทำ หรือเข้าใจ
ฤาไฉน จะแสดง ให้เห็นนี่
คลื่นความร้อน แดนแห้งแล้ง เห็นฤทธี
ธารวารี จมมันไป หมดทั้งเมือง
ฤาจะให้ พิรุณสาด กระเซ็นเข้า
อีกทั่งเร้า วาโยซัด เคล้านองเนื่อง
เราเตือนแล้ว อย่ามาบ่น ว่าเจ้าเคือง
มันเป็นเรื่อง แห่งผลกรรม ที่เจ้าทำ
และเมื่อถึง วันนั้น เข้าจริงจริง
ยากหาสิ่ง ทำให้เรา นั้นอิ่มหนำ
ชีวิตเจ้า เหล่ามนุษย์ จงใช้กรรม
ที่เจ้าคลำ หนทางสู่ อาเภทภัย
******************************
******************************
อย่ามาหา ว่าเรา นั้นใจร้าย
เมื่อเป็นฝ่าย ถูกกระทำ แลร่ำไห้
เมื่อมนุษย์ ไม่ถนอม ซึ่งน้ำใจ
แล้วเหตุใด ธรรมชาติ(อย่างเรา) จะช่วย....
3 มีนาคม 2550 19:28 น.
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
จันทคราส ลาดล้ำ แสงเงินยวง
แสนแหนหวง ห่วงเจ้า สกาวใส
เจ้าจันทรา หากถูก ลอบกล้ำไป
อีกเมื่อใด เจ้าจะพ้น พันธะการ
มองเจ้าลับ ดับไป ในเมฆหมอก
สุดช้ำชอก ดั่งเอาใจ ไปประหาร
ใจสั่นไหว รอมองเจ้า มาช้านาน
รอผ่านกาล อันมืดมน พ้นความนัย
จันทรุปาคา เป็นปรากฏการณ์ ที่โลกบังแสงดวงอาทิตย์ไม่ให้ไปกระทบที่ดวงจันทร์ ในบริเวณดวงอาทิตย์ในวันเพ็ญ ( ขึ้น 15 ค่ำ ) โดยโลกอยู่ระหว่างดวงอาทิตย์กับดวงจันทร์ ทำให้เงาของโลกไปบังดวงจันทร์
การเกิดจันทรุปราคา หรือเรียกอีกอย่างว่า จันทคราส คือ ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนวันเพ็ญ ( ขึ้น 15 ค่ำ) เมื่อดวงจันทร์โคจรมาอยู่ในระนาบเส้นตรงเดียวกับโลกและดวงอาทิตย์ทำให้เงาของโลกบังดวงจันทร์คนบนซีกโลกซึ่งควรจะเห็นดวงจันทร์เต็มดวงในคืนวันเพ็ญจึงมองเห็นดวงจันทร์ในลักษณะต่างๆ เช่น จันทรุปราคาเต็มดวง เกิดขึ้นเมื่อดวงจันทร์เคลื่อนเข้าไปในเงามืดของโลก จึงทำคนบนซีกโลกที่ควรเห็นดวงจันทร์เต็มดวง กลับเห็นดวงจันทร์ซึ่งเป็นสีเหลืองนวลค่อยๆ มืดลง กินเวลาประมาณ 1.5 ชั่วโมง จากนั้นจึงจะเห็นดวงจันทร์ เป็นสีแดงเหมือนสีอิฐเต็มดวง เพราะได้รับแสงสีแดงซึ่งเป็นคลื่นที่ยาวที่สุดและบรรยากาศโลกหักเหไปกระทบกับดวงจันทร์ ส่วน จันทรุปราคาบางส่วน เกิดขึ้นเมื่อดวงจันทร์เคลื่อนที่เข้าไปในเงามือของโลกเพียงบางส่วน จึงทำให้เห็นดวงจันทร์เพ็ญบางส่วนมืดลงและบางส่วนมีสีอิฐขณะเดียวกันอาจเห็นเงาของโลกเป็นขอบโค้งอยู่บนดวงจันทร์ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ว่าโลกกลม
ผลกระทบ การเกิดจันทรุปราคาไม่ค่อยส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติเพราะเป็นช่วงกลางคืน แต่คนสมัยก่อนมีความเชื่อเช่นเดียวกับการเกิดสุริยุปราคา โดยเชื่อว่า ราหูอมจันทร์ ซึ่งจะนำความหายนะ และภัยพิบัติมาสู่โลก คนจีนและคนไทยจึงแก้เคล็ดคล้ายกันเช่น ใช้วิธส่งเสียงขับไล่ คนจีน
Lovers
3 คน เลิฟเปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
หน้าส่วนตัว
1472
