11 สิงหาคม 2550 13:42 น.

....ยอพระเกียรติแม่อยู่หัว

"เพชรสังคีต"

...๑๒ สิงหาแม่ฟ้าหลวง
ไทยทั้งปวงร่มเย็นเป็นสุขี
พระทรงยศยิ่งมหาราชินี
คู่ภูมีจอมราชปราชญ์แผ่นดิน

หัตถกรรมถิ่นไทยแผ่ไพศาล
ศิลปาชีพนามขนานไม่รู้สิ้น
ธ ทรงเกื้อกูลก่อธรณิน
ชุบชีวินเหล้าข้าประชาไทย

อัญขยมไพร่ฟ้ามาจงรัก
บังคมภักดิ์ราชินีศรีสมัย
ยอพระเกียรติเกริกกล้าปรากฏไกล
สิริกิติ์แม่ฟ้าไทยทรงพระเจริญ ฯ				
11 สิงหาคม 2550 13:30 น.

....หวัง จาก ใจจริง

"เพชรสังคีต"

...จันทราจรค่ำแล้ว        เอนองค์
ซบสู่เขนยนง                นาฏแก้ว
คิดถึงแม่ทิพย์อนงค์      ขวัญมิ่ง กมลแฮ
ดึกป่านฉะนี้แล้ว            แม่ลี้อยู่ไหน

...ราตรีเผยกลิ่นฟุ้ง        ราตรี
ดังเช่นนุชมณี               แม่เจ้า
งายจะโผล่สุรีย์               คืนกลิ่น ไปเฮย
จำจากยังเร่าเร้า            กลิ่นเจ้าราตรี

...มันก็เวรพี่นี้                แลนาง
คงสืบกรรมอำพราง        แต่โน้น
ถึงคราวจึ่งหมองหมาง     อกชอก
กายห่างดุจอยู่โพ้น          แผ่นฟ้าแผ่นสวรรค์

...การเวกเร่าร้อง           งึมงม
ใจว่าเสียงภิรมย์             แห่งเจ้า
พลางเผยม่านตามชม     ไหนแม่
เห็นแต่วิหคเฝ้า              อยู่เคล้าคู่มัน

...อโศกคลุมกิ่งเข้า             บังจันทร์
พลันโศกคลุมชีวัน             อกเศร้า
อโศกว่าโศกศัลย์               เพียงชื่อ
เรียมโศกเหลือหมื่นเถ้า     ยิ่งเศร้าโศกแสน

...ตราบใดใจไม่ไร้           ความหวัง
หวังจักคอยประทัง            ชีพไว้
อุปมาว่าดุจดัง                   จันทร์แจ่ม
มีดับแรมนั่นไซร้             เพื่อได้คอยเพ็ญ ฯ

...ใจจริงใครหยั่งรู้          จริงใจ
หน้าต่างกับแดใน           ต่างหน้า
ซ่อนแฝงสิ่งใดใด            แฝงซ่อน
หรือจิตคิดชั่วช้า              ง่ายค้นจิตหรือ

...ใดใดในแหล่งล้วน       หวังผล
จนไพร่หรือนายคน         ต่างรู้
ทำบุญย่อมหวังบน          บานกล่าว
ทำศึกนึกต่อสู้                 ก็สู้หวังชนะ

...จารโคลงมาสู่นี้            ก็หวัง
เพียงเพื่อคงจีรัง             คู่หล้า
นานวันอย่าภิณฑ์พัง       สูญเล่า
จงเจิดจรัสจ้า                  ตราบฟ้าดินสลาย ฯ

ว.วาทกร พส.
23:02 9/8/255				
10 สิงหาคม 2550 18:22 น.

...แค้น

"เพชรสังคีต"

...เมื่อเธอสิ้นอาลัยเยื่อใยขาด
จำนิราศแรมร้างให้ห่างศัลย์
ก่อนเคยรื่นชื่นชูเรารู้กัน
ฉันรู้นั่นเธออดทนเพราะจนใจ
เมื่อมีใหม่เธอจากไปใจมันฟ้อง
ให้หม่นหมองร้องครวญหวนไฉน
แต่ฉันมั่นคอยดูให้รู้ไป
เธอจากไกลฉันไกลกว่ามิท่าคอย
แม้นเจ็บช้ำจำเก็บสิ่งเจ็บช้ำ
แม้นตรากตรำอำพรางครางละห้อย
แม้นเธอทำอกแตกแหวกเป็นรอย
ฉันไม่ปล่อยเธอไปให้ได้นาน
จะเจ็บจำไปทึ้งถึงโลกหน้า
ถึงแก้วตาจะพารักมาถักสาน
พี่จะย่ำให้หม่นให้ลนลาน
มิให้พานรักลวงที่ล้วงเรียม
จากเสน่ห์เพิ่มเล่ห์เป็นเสนียด
น่ารังเกียจดวงใจอย่าอายเหนียม
จงจำดูกรุ่นไฟที่ไหม้เกรียม
เป็นเพลิงเปี่ยมลามหล้ามามากเอย ฯ				
2 สิงหาคม 2550 15:58 น.

....พราหมณ์ฉุยฉาย - พลายชุมพล

"เพชรสังคีต"

"พราหมณ์ฉุยฉาย พลายชุมพล"

...ยินปี่พาทย์ผาดแผ่ววะแว่วโสต
เปรมปราโมทย์สุขาน้ำตาไหล
เป็นทำนองร้องเพียงสำเนียงไทย
เพลงฉุยฉายในท่าลีลาพราหมณ์

เมื่อครั้งหนึ่งโฉมเจ้าเคยเฝ้าฝึก
ยังรำลึกถึงน้องให้ต้องหวาม
พี่กรีดกรายทรงพลายชุมพลงาม
แม่นงรามรำฉุยฉายพริ้มพรายดี

ชะม้อยเนตรชะม้ายพักตร์ประจักษ์สวย
สำราญด้วยสำรวยโฉมประโลมพี่
อุบะเผยวงหน้าแห่งนารี
ดั่งกับมีละอองทองฟ่องไปมา

โอษฐ์แม่เอ๋ยยามยิ้มจิ้มลิ้มเหลือ
หากเป็นเนื้อทรายกวางวางตรงหน้า
พี่จะเป็นสมิงศักดิ์พยัฆคา
ได้ชิมชมสมสง่าปรีดาไป

เอวแม่เอ๋ยเอียงอ่อนวอนให้แนบ
ใคร่อิงแอบโอบเล่นเป็นไฉน
อุณาโลม โลมจุมพิตชิดละไม
นัยน์ตาใสดำขลับจับแสงเดือน

พี่จักตามเจ้าไปในทุกภพ
แผ่นดินจบฟ้าสลายอย่าได้เคลื่อน
สุเมรุสิ้นดินระแหงไม่แล้งเลือน
คอยตามเตือนพิศวาสนาฏบังอร

เป็นสายบัวตัวพี่นี้เป็นเต่า
จะเคลียเคล้าชมชิมลิ้มสมร
เป็นนางรำพี่จะทำตะโพนมอญ
ไว้ตีตอนฟ้อนรำฉ่ำกมล

เป็นไม้ตีให้พี่เป็นระนาด
ไม่แคล้วคลาดคู่กันไปในทุกหน
เจ้าเป็นดาวพี่เป็นเดือนเพื่อนสกล
เป็นสาชลพี่เป็นปลาร่าเริงใจ

ยินปี่พาทย์ผาดแผ่ววะแว่วโสต
ก็ปราโมทย์สุขาน้ำตาไหล
คิดถึงนาฏบังอรเมื่อย้อนไป
เห็นพราหมณ์เบียดเสียดกายพลายชุมพล ฯ

(๒๑.๕๘ ศุกร์ ๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๐)				
2 สิงหาคม 2550 15:55 น.

....มือน้อย...มือนั้น

"เพชรสังคีต"

"เพียงไม้ขีดไฟ"

...ว่างเปล่า
สะท้อนเงาทอดลงอยู่ตรงหน้า
แสงเสี้ยวจันทร์ทาบฉาบมา
เล็ดลอดเมฆายองใย

...ไร้ลมพัด
เสียงสงัดเย็นเยียบเชียบไฉน
กระเซ็นแต่น้ำค้างพร่างไป
ไร้เสียงเรไรรัญจวน

...เหน็บหนาว
ปวดร้าวคราวเหมันต์หวน
สิ้นแสงบุหลันหวั่นครวญ
เหมือนจะชวนหัวใจให้วายวาง

...มืดมน
ดังร่วงหล่นเดียวดายปลายโลกร้าง
เอื้อมมือหมายหยิบไม้ขีดพลาง
หวังจะสร่างซบเซาเศร้ากังวล

...มือสั่น
คลอนครั่นฝันพร่าฟ้าหม่น
ค่อยหยิบไม้ขีดไฟใจจน
กลัวร่วงหล่นหลุดผลอยลอยไป

...ประคอง
จ่อจดจ้องจับเจ่าเฝ้าฝันใฝ่
เพื่อเพียงแสงริบหรี่รำไร
ปลอบทรวงในหายหวั่นพรั่นพรึง

...ถูเบาเบา
ไม้ขีดเจ้าถูข้างกลางกึ่ง
ไร้วี่แววประกายไฟให้ตราตรึง
นิ่งอึ้งถึงหวังครั้งก่อนมา

...อีกครั้ง
รวมพลังกระทุ้งไม้ไม่รอช้า
แปลบปลาบวาบแสงแจ้งตา
เจิดจ้าโศกเศร้าเหงาคลาย

...จุดเทียน
ด้วยพากเพียรวาดหวังดั่งหมาย
สายลมเริ่มเรื่อยลิ่วฉิวชาย
หวั่นคลายหายอาวรณ์ย้อนคิด

...ไม้ขีดไฟ
หรือแจ้งได้ด้วยแรงหนักประจักษ์จิต
หากเบาเขลาโง่โอ้ชีวิต
เพ่งพิศรำลึกนึกดู

...ความสำเร็จ
อันเผด็จวันฝันพรั่นสู้
ว่าสำเร็จ สำเร็จ ที่ชื่นชู
ความรุนแรงอยู่คู่เสมอหรือ ? ฯ


(22:09 1/8/2550 ว.วาทกร พส.)				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ"เพชรสังคีต"
Lovings  "เพชรสังคีต" เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ"เพชรสังคีต"
Lovings  "เพชรสังคีต" เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ"เพชรสังคีต"
Lovings  "เพชรสังคีต" เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึง"เพชรสังคีต"