หน้าส่วนตัว
มีใครบางคนเคยบอกฉันว่า...บนฟ้ามีดาวเป็นล้านดวง
ถ้าเวลาเรามีเรื่องไม่สบายใจ หรือเรื่องที่ไม่รู้ว่าจะคุยกับใครดี
ลองจับจองดวงดาวบนฟ้ามาเป็นของเราสักดวง
แล้วเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้ดาวฟังดูซิ
จำได้ว่า...ตอนนั้น ฉันย้อนถามกลับไปว่า
" ถ้าดาวที่เราหมายตาจะจับจองนั้น มีใครอีกคนบนโลกใบนี้ จองไว้เหมือนกันแล้วดาวจะฟังใคร ดาวไม่ปวดหัวตายหรือ??"
วันนั้น...โดนมะเหงก เขกโป๊ก มาทีนึง พร้อมกับคำพูดที่ว่า
" เออ...ความคิดสร้างสรรค์จริง ๆ น้องใครวะ?"
ฉันไม่รู้หรอกว่า ฉันชอบท้องฟ้าเวลากลางคืนตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจเป็นตั้งแต่ฉันเริ่มต้นทำงานมั้ง
เช้าตื่นมาก็ไปทำงาน อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม กว่าจะหลุดออกจากที่ทำงานมาได้ ก็ทุ่ม 2 ทุ่ม
กลับจากที่ทำงานก็อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม
ฉันไม่มีโอกาสได้ได้แหงนมองดาวบนฟ้าเท่าไหร่นัก
และก็ไม่บ่อยนักเช่นกันที่จะได้เห็นพระอาทิตย์ตกดิน
ฉันก็ไม่รู้อีกเช่นกันว่า คนอื่น ๆ มองฟ้าเวลากลางคืน เห็นดาวบนฟ้าแล้วรู้สึกอย่างไร
แต่สำหรับฉัน ชอบท้องฟ้าเวลากลางคืนเป็นที่สุด ถึงแม่ว่ามันจะรู้สึกเหงาทุกครั้งที่มอง ก็ตาม
ซึ่งทุกครั้งที่แหงนมองฟ้า..ใช่..มันสวย แต่ในความสวยนั้นมันมีความเหงาแผ่รัศมีกระจายไปทั่ว
ไม่ได้เป็นเฉพาะตอนที่อยู่คนเดียว แม้กระทั่ง อยู่บนเขาบนดอย กับเพื่อน ๆ เป็นโขยง บรรยากาศสุขสดชื่น สนุกสนาน
แต่ถ้าได้เงยหน้าดูดาว...มันก็ชวนให้อยู่ในภวังค์ได้....
เพื่อน ๆ มักบ่นเสมอว่า เวลาดูดาว เหมือนฉันกำลังสร้างโลกส่วนตัวที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ให้ตัวเอง
วันนี้ ฉันหลบความวุ่นวาย จากเมืองหลวง มานั่งมองดาวอีกครั้ง...
มันแค่...รู้สึกว่า เหงา อยากคุยกับใครสักคน...แต่ไม่รู้จะคุยกับใครดี?
มันเหมือน ยังเคว้ง ๆ ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้.....
เลยได้รู้ว่า...เวลาที่เราเหงา แล้วมองฟ้า...ความเหงานั้นมันทวีคูณขึ้นเป็นสิบ ๆ เท่าทีเดียว
แต่...มันก็ดูคล้ายกับว่า ดวงดาวที่กำลังกระพริบ วิบวับอยู่นั้น กำลังส่งยิ้ม..ให้กำลังใจฉันอยู่
วันนี้..ฉันได้ทำอย่างที่ใครบางคนเคยบอกไว้...มองดาวบนฟ้า...แล้วจองดาวดวงนึง ไว้เป็นของฉัน
(ฉันภาวนาว่า..ขอให้ดาวดวงนั้น เป็นดาวดวงที่ใครบางคนของฉันขึ้นไปอยู่ด้วยเถอะ)
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ ... ดาวกำลังดาวกำลังรับฟังเรื่องราวของใครอื่นอยู่หรือเปล่า
แต่ ฉันอยากบอกดาวว่า..ช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันซักพักเถอะนะ..
ตอนนี้ฉันเหงาจัง.....เหงา.....อย่างที่หาคำอธิบายไม่ถูก
อย่าถามนะ...ว่าฉันเหงาเพราะอะไร...ไม่ใช่ตอบไม่ได้ แต่ฉันไม่อยากตอบคำถามนั้น มันตอกย้ำหัวใจตัวเองเกินไป
ตอนนี้..ฉันเพียงแต่..ต้องการกำลังใจ...ต้องการความเข้มแข็ง...
พอที่.....พรุ่งนี้ ฉันจะกลับไปเป็นคนเดิม......
ยิ้ม....และ...ยินดี....กับทุกเรื่องราวของเขา...ได้เป็นปกติ อย่างที่เคยเป็นมา
.......ทำไม? มันยากจัง !!!
ณธร 27 มี.ค. 2552 20:38 น. - ID 10082 
932
4
0
28 มีนาคม 2552 10:43 น. - comment id 104467
ไม่ยากค่ะ แล้วจะผ่านไปค่ะ สู้ๆ
28 มีนาคม 2552 22:55 น. - comment id 104473
ไม่ยากหลอกครับ ผมว่าทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวเราเป็นหลักครับ เพราะถ้าคุณเอาความรู้สึกไปผูกกับอารมณ์กับสภาพแวดล้อมตอนนั้น แน่นอนครับถ้าคุณมีความรู้สึกที่แย่ ผมว่ามันจะเป็นแรงผลักดันให้ความรู้สึกนั้นดูแย่ลงน่ะครับ ผมว่าเราหยุดความคิดได้ถ้ามันทำให้เรามีความรู้สึกที่ไม่สบายใจ ยกเว้นเราจะปล่อยให้มันไหลไปเองในขณะที่เราคงบค้มได้ แต่เราไม่คิดจะทำ ผมว่ายากน่ะครับ ผมว่าตัวเราเองเท่านั้นที่จะทำร้ายตัวเราเองได้โดยเฉพาะเรื่องความรู้สึก ไม่งั้นคงไม่มีใครคิดหรือพูดบอกว่า "ให้มองโลกในแง่ดีไว้ก่อน"..........แต่ก็อย่าลืมสร้างเกราะหรือกำแพงป้องกันไว้ด้วยน่ะครับ เพราะทุกวันนี้โลกมันหลากหลาย มีคนดีมีคนไม่ดี มีคนรักมีคนเกลียด มีคนอีกมากมาย ที่.......... ผมว่าคงต้องใช้เวลาอีกมากมายในการเรียนรู้ครับ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจครับ ทางออกของเหตุผลมีมากมายครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะกำหนดเองหรือให้ธรรมชาติเป็นคำตอบหรือ......เยอะครับ
29 มีนาคม 2552 09:10 น. - comment id 104474
ท้องฟ้าเวลากลางคืน ท่ามความเงียบสงัด สวยงามจริงๆ... ดาวคงจะรับรู้แล้ว และให้กำลัง...สู้ๆๆค่ะ..
30 มีนาคม 2552 17:25 น. - comment id 104484
ขอบคุณกำลังใจจาก เพียงพริ้วและครูพิม นะคะขอบคุณคำแนะนำดี ๆ จากคุณ 4444 ค่ะ
3 เมษายน 2552 01:13 น. - comment id 104500
เคยเหมือนกัน ที่จะต้องจ้องมองไปบนท้องฟ้า ดาวหมื่นๆ ล้านดวงก็ไม่รู้ว่าจะเป็นดวงไหน เเต่ดาวจะบอกเราเองว่า ขณะที่เรากำลังจ้องอยู่ ยังมีคนอีกมากมายที่เป็นเพื่อน มีอาการรู้สึกนึกคิดเช่นเดียวกับเรา "ขออย่ายอมเเพ้ อย่าอ่อนเเอเเม้จะร้องให้"
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ