ขายความสุข

กระต่ายใต้เงาจันทร์

จากการที่ต้องติดตามคู่ชีวิต  ขึ้นเหนือล่องใต้     จากใต้ไปเหนือ  เพราะภาระหน้าที่    การงาน    ที่ท่านต้องไปสอนตามวิทยาลัยสงฆ์   และสอนคนธรรมดาในวันเสาร์   อาทิตย์   ทำให้เรียนรู้อะไรมากมาย
โดยเฉพาะที่เชียงราย    สัมผัสและติดตามไปหลายจังหวัด   แต่ไม่มีที่ไหนที่บุคคลจิตใจดี  มีเมตตาเท่าที่จังหวัดเชียงราย
ปฎิบัติธรรม  การนั่งสมาธิ     เป็นสิ่งที่ดีและเห็นผลมาก     ทำให้ชีวิตที่เจอเรื่องที่เลวร้าย    กลับ  เจอแต่คนดีๆ   เรื่องดีๆความสุขหาได้ง่ายจากใจนิดเดียว    เมื่อก่อนฉันไม่เคยเชื่อเรื่องราวเหล่านี้   คิดว่าชีวิตคนต้องลิขิตเอง   คนที่ล้มเหลวและหมดที่พึ่งเท่านั้นที่หันไปพึ่งธรรมมะ
ดร.ฤทธิชัย  คู่ชีวิตไม่เคยบังคับ  ให้ฉันนั่งสวดมนตร์ไหว้พระทุกเช้าอย่างที่ท่านทำเป็นประจำทุกวัน   ท่านก็ทำเช่นนั้นของท่านทุกวัน  มีเวลาท่านจะนั่งสมาธิ     ท่านให้ฉันเรียนรู้และยอมรับด้วยตัวเองจวบจนหนึ่งปี   ฉันละอายใจจึงยอมสวดมนตร์ไหว้พระตามท่าน   ทำให้ฉันหลุดพ้น  ความคิดตัวเองที่มองและเข้าใจเพียงด้านเดียว   มองและยอมรับความเป็นไปทีละนิด   ฉันติดตามท่านใช้ชีวิตเรียบง่าย  ยอมตามท่าน  ปฎิบัติธรรมด้วยความเต็มใจ   และ   และสอนการนั่งสมาธิ  บรรยายหลักธรรมง่ายๆให้เด็กนักเรียนตามเวลาและโอกาสอำนวย      ถ้ามีเวลามากพอเราสองคนจะนั่งรถขึ้นดอยไปสอนหนังสือ  ให้เด็กบนดอย     โดยไม่คิดค่าตอบแทนใดๆ   แววตาที่สดใสใต้เสื้อผ้าที่มอมแมม   เวลาที่เห็นฉัน  ทุกครั้งที่ขึ้นไป    จะวิ่งลงมาสวมกอดกระโดด  โลดเต้นด้วยความยินดี   เป็นความอิมเอมที่บรรยายไม่ถูก   การให้ข้อคิดกับนักศึกษาที่โทรมาปรึกษา   หรือ    พูดคุยยามพวกเขามีปัญหา
ไม่เคยได้ยินท่านว่าใคร  หรือโกรธใคร    เคยถาม   ท่านได้แต่ตอบว่า  พูดกันไปพูดกันมา   มีประโยชน์อะไร  ถ้าเรื่องไม่ดีเท่ากับเราต่อกรรม
พ่อคิดว่าตัวเองมีค่ากว่าคนเหล่านั้นใครทำ   เดี๋ยวก็ได้รับกรรมนั้นเอง  ฉันเคยโมโห  เพราะคิดว่า   เป็นคนดีกับถูกคนใส่ร้ายดูถูกมันคนละเรื่องกันเราต้องต่อสู้ไม่งั้นเขาจะว่า  เราโง่  
แต่ก็ต้องแปลกใจที่มีคนมากมายออกมาปกป้องท่าน  และช่วยเหลือโดยที่ทานไม่เคยร้องขอ
การอยู่กับคนจิตใจดีถือว่าเป็นบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่สำหรับฉัน   เศรษฐกิจพอเพียง   การใช้ ชีวิตอย่างพอเพียงและพอใจแค่ที่เรามีและที่เราเป็นมีความสุขยิ่งนัก     ดีใจที่เกิดมาบนผืนแผ่นดินไทย
ฉันใช้เวลาว่างในช่วงแต่ละวัน  ช่วยกันทำต้นไม้และประดิษฐ์ของขาย   ไม่สนใจว่าขายได้ไหม   ได้กำไรเท่าไร   ฉันขาย   เพียงต้นละสิบบาท    เพราะคิดว่ามาขายความสุข  ให้คนซื้อมีความสุขกับต้นไม้และสิ่งประดิษฐ์ขึ้นมา   มองดูคนเดินไปเดินมา   ที่ถนนคนเดินเชียงรายและพูดคุยกับลูกค้าที่เป็นนักศึกษาส่วนมากแวะเวียนมาดูและถ่ายรูป  ไม่พ้นแม้แต่ฝรั่งยังถ่ายรูปร้านของฉันไปหลายคน
แค่นี้ก็มีความสุขแล้วที่เห็นคนมองร้านฉันและแวะมามองแล้วมองอีก  บอกว่า  จัด ร้านน่ารัก  ไม่ซื้อไม่เป็นไรแต่ฉันก็ขายได้ตั้งพันกว่าบาท
แต่ความตั้งใจคือ  ขายได้ไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร  แต่ฉันมีความสุขมากกับสิ่งที่ฉันช่วยกันทำออกมา       ฉันบอกกับดร.ฤทธิชัยแล้วว่า
เราไปขายความสุขกันน่ะพ่อ    
ความสุขหาได้ง่ายถ้าเราไม่ไปทำให้ใครเดือดร้อน   และทำในสิ่งที่เป็นไปได้  ความสุขอยู่แค่ปลายจมูกเท่านั้นเพียงหายใจออกมาก็เจอแล้ว