เธอ......(บุคคลที่ไร้ตัวตน}

อีกาไร้รัก

ผมจำได้ว่าวันนั้นผมทะเลาะกับแม่ อย่างรุนแรงจนทำให้อารมณ์ตอนนั้นผมฉุนเฉียวอย่างขีดสุด จนหาที่ระบายไม่ได้ จนต้องมาระบายกับรถจักรยานคันโปรดของผม แล้วก้าวเดินออกไป โดยไม่หันมามาองว่าแม่ผมนั้น(มารู้ตอนหลัง)น้ำตาได้ไหลอาบเต็มสองแก้มของหน้าตาอันโศกเศร้าของแม่ผม 
แต่ก็มี[u]เธอ[/u]ค่อยๆดึงจักรยานคันนั้นขึ้นมา พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า"กลับไปขอโทษแม่ เถอะ จะถูกจะผิดอย่างไน เราก็เป็นลูกนะ ควรขะกลับไปขอโทษเขาเสียเถอะ" 
แต่ด้วยทิฐิอาไรบางอย่าง ทำให้ผมไม่ได้กระทำอยางที่[u]เธอ[/u]ร้องของไว้
[indent]ตัดเข้ามาตอนวัยรุ่น[/indent] เริ่มมีเพื่อน เริ่มต้องทำอาไรซักอย่างเพิ่อให้ได้การยอมรับในสังคม เริ่มแต่งตัวให้เนี้ยบ พยายามทำทรงผมให้เหมือนดารานักร้อง หัดใส่กางเกงยีนขาเดฟ ใส่รองเท้าผ้าใบ ใส่เสื้อสีแสบๆ พร้อมกับเอาเจลใส่ผมอันน้อยนิด
แต่ผมก็ยังมี[u]เธอ[/u]อยู่คอยเคียงข้าง คอยไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แม้กระทั่งเวลาจีบสาว [u]เธอ[/u]ก็ยังคอยให้คำแนะนำ
ให้ฝึกเล่นกีตาร์ เล่นเพลงรักหวานผเสี่ยว) เพื่อพิชิตใจสาว
จนได้รู้จักความรักครั้งแรกของชีวิต 
ได้กุมมือในโรงหนัง
ได้จูบแรกในสวนสาธารณะ
ได้โอบกอดกลิ่นอายสาว
[b]และได้รับรู้ความเจ็บปวดของคำว่า"การอกหัก"[/b]
แต่[u]เธอ[/u]นั้นก็ยังเคียงข้าง ไม่เคยทอดทิ้งไม่ว่าเวลาทุกข์หรือสุข
[indent]ชีวิตได้เข้ามาสู่วันทำงาน[/indent]
ก็[u]เธอ[/u]อีกนั่นแหละ ที่คอยปลุกแต่เช้า ให้ลุกออกไปทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทำงานหามรุ่งหามค่ำ แต่ก็ยังรุ้สึกดีเพราะยังมี[u]เธอ[/u]คอยให้กำลังไม่ให้ท้อ
[u]เธอ[/u]ไม่เตยที่จะทอดทั้งไปไหน พร้อมที่จะยินดีกับเราในเวลาที่มีความสุข และคอยปลอบโยนเราในเวลาที่มีความทุกข์
จนกระทั่งผมได้พบกับปอย มันเป็นเหมือนอะไรซักอย่างที่อธิบายไม่ถูก เหมือนโดนแรงดึงดูดเข้าหาผู้หญิงคนนี้ เหมือนโลกจะหยุดหมุนเมื่อเวลาที่พบกับปอย และเหมือนโลกจะแตกเมื่อปอยเดินจากไป
จนในที่สุดผมกับปอยก็ได้แต่งงานกัน โดยมี[u]เธอ[/u]คอยแนะนำว่าผู้หญิงไม่ชอบอะไร สถานการณ์นี้ ควรจำทำอย่างไรให้ผู้หญิงชอบที่สุด
และที่สำคัญที่สุด[u]เธอ[/u]อีกนั้นแหละบอกว่าผมควรจะขอเธอแต่งงานได้แล้ว
[indent]ในคืนว้นแต่งงาน[/indent]ในระหว่างที่ผมยุ่งกับงานแต่งของผมอยุ่นั้น
ผมได้เห็น[u]เธอ[/u] ในมุมหนึ่งของงานแต่งงานของผม [u]เธอปรากฎกายพร้อมกับร้อยยิ้มที่ผมอธิบายไม่ถูก มีหลายความรู้สึกปนอยุ่ในนั้น
แต่ก็ไม่ได้ติดใจอาไรมาก ได้แค่มองผ่านไป พอหันกลบมา[u]เธอ[/u]ได้หายไปแล้ว แต่ก็คิดว่าเดี๋ยวก็คงกลับมามั้ง
[center][b][u]แต่ผมคิดผิด[/b][/u]
[/center]
หลังจากนั้นผมก็เร่งขยันทำมากินสร้างฐานะ สร้างหลักประกันให้กับชีวิตและครอบครัว
โดยค่อยๆๆลืมตัวตนของ[u]เธอ[/u]ไปอย่างสิ้นเชิง
...คืนหนึ่งในขณะที่ผมขับรถพาครอบครัวกลับหลังจากเดินทางไปเยี่ยมแม่ของผมนั้น 
สภาพข้างทางนั้น ฝนตกฟ้าคะนอง สามารถเห็นทางได้แค่ไม่กี่เมตรเท่านั้น ทั้นใดนั้นเอง
[center][b][u]เปรี้ยง!!! โครม!![/b][/u][/center]
...รถได้เสียหลัก ออกไปอีกเลนที่รถอื่นสวนมา เบรกไม่อยุ่ พวงมาลัยบังคับไม่ได้ 
รถได้ทะยานออกไปประสานงา กับรถหกล้อ ที่วิ่งสวนมาด้วยความเร็วสูง 
ผลก็คือภรรยาและลูกๆของผมได้เสียชีวิตทันที โดยไม่มีการร้องขอชีวิต
ส่วนผมนะหรือ ลืมตาตื่นขึ้นมา ให้ห้องสีเหลี่ยม ไฟสีขาวแยงเข้าตา มีเครื่องอาไรไม่รู้วางอยู่ข้างเตียงที่ผมนอนอยุ่
มีสายอาไรพันเกะกะ เต็มตัวไปหมด พอจะลุกขึ้น 
ร่างกายไม่มีการตอบสนอง ทำได้เพียง กลอกตาไป กลอกตามา เท่านั้น
"นี่ผมเป็นห่าอาไรเนี่ย" เสียงที่ผมคำรามอยุ่ในใจ
แต่พอมองไปที่ปลายเตียง ผมเห็น 
[u]เธอ[/u]ได้กลับมาพร้อมรอยยิ้มที่ผมคิดว่า สวยงามที่สุดในชีวิต 
[u]เธอ[/u]กลับมาแล้ว
..
....
[u]เธอ[/u]กลับมาแล้ว
..
...
[u]เธอ[/u]กลับมาแล้ว
[center][b][u](คุณหมอคะ คนไข้ได้หยูดหายใจไปแล้วค่ะ)[/u][/b][/center]........................................................
................................................................................
...
By อีกา