เตรียมตัวก่อนตาย

กระต่ายใต้เงาจันทร์

เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา พระอาจารย์ เล่าให้ฟังว่า ท่านไปงานเผาศพพระมา ด้วยความสงสัยจึงกราบเรียนถามท่านว่า พระภิกษุรูปนั้น เป็นอะไรจึงได้มรณภาพ 
    ตั้งแต่ได้ฟังเรื่องในวันนั้น ยังวิตกกังวล เรื่องพิษภัยของการอยู่คนเดียวมาโดยตลอด
  มีคำกล่าวว่า "อยู่คนเดียวให้ระวังความตนเอง"  ครั้งนี้น่าจะบทเรียนที่ดีได้
   ข้อเขียนต่อไปนี้ไม่ได้ต้องการลบหลู่ดวงวิญญาณของพระผู้มรณภาพ แต่ต้องการเขียนเพื่อเป็นข้อคิดสะกิดใจ ของหลายๆคน
     "วันนี้ไปเผาศพพระ มา"
    "พระเป็นอะไรมรณภาพ หรือค่ะ
    "พระผูกคอตาย"
   เรื่องเป็นอย่างไรหรือค่ะ"
    พระภิกษุรูป เป็นเด็กกำพร้า ถูกทิ้ง อยู่ที่สะพาน มีคนใจบุญเก็บมาเลี้ยง และส่งเสียให้เรียน จนเป็นหนุ่มใหญ่ ท่านจึงมีโอกาสบวชในพระพุทธศาสนา เมื่อบวชแล้วท่านยังเป็นธรรมจาริก ออกไปสอนเด็กชาวเขา ดูเหมือนแล้วชีวิตของท่านน่าจะมีความสุข แต่ไม่เป็นเช่นนั้น
     ท่านมักจะเก็บตัวเงียบอยู่ในกุฏิเสมอ  ท่านมีความน้อยเนื้อต่ำใจ เป็นอย่างยิ่งที่เกิดมาไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ - แม่  ยากจน   แถมยังมีโรคร้ายประจำตัว คืออาการปวดศรีษะ ที่รักษาไม่หาย  แต่ทั้งหมดนี้ไม่มีใครรู้ว่าท่านมีความรู้เช่นนี้ เพราะปกติจะเห็นท่าน เมื่อเสร็จธุระจากข้างนอก มักจะเก็บตัวอยู่ในกุฎิเสมอ กว่าจะรู้ว่า ท่านมีความน้อยเนื้อต่ำใจเช่นนี้จากจดหมายลาตายที่พบใน  กุฎิของท่าน ดูเหมือนว่าท่านได้เตรียมพร้อมกับความตายครั้งนี้    
      ไม่มีใครในวัดสังเกตุว่าท่านได้เตรียมตัวที่จะตาย เพราะท่านได้ซื้อเครื่องดื่ม เก็บไว้ในกุฎิเป็นจำนวนมาก ทั้งหมด ท่านเตรียมไว้เพื่อเลี้ยงแขกผู้มาร่วมงานศพของท่าน พร้อมด้วยเงินอีกห้าหมื่นสำหรับจัดงานฌาปกิจศพ นอกจากนี้ท่านยังห่วงคนที่จัดงานศพว่าเงินที่เตรียมไว้ไม่พอ
      ท่านจึงเขียนต่อไว้ในจดหมายที่พบว่า "อาตมาขออภัยญาติโยมทุกท่าน  ที่ทำแบบนี้ เงินที่เตรียมไว้ทั้งหมดนี้ ขอให้ใช้การจัดงานศพของอาตมา ถ้าเงินไม่พอขอให้สำรองจ่ายไปก่อน แล้ว มีโอกาสอาตมาจะนำมาคืนภายหลัง"
                      ลงชื่อ
                       พระ.........