1.....5 ธันวา ปีนี้ไม่มีพ่อให้กอดเช่นทุกปีที่ผ่านมา หลายปีแล้วซินะ หลายปีแล้วที่ฉันยังโหยหาอ้อมกอดอันอบอุ่นจากผู้ชายคนแรกของฉัน ผู้ชายคนแรกของฉันนั้นไม่เคยสักคำที่จะเรียกว่า " พ่อ " ตั้งแต่จำความได้ " เตี่ย " คำนี้เป็นคำแรกที่ฉันเรียกจนเคยปาก และเป็นคำสุดท้ายที่ฉันเรียกตลอดไป ปกติแล้วเตี่ยของฉันเป็นคนที่แข็งแรง ไม่ค่อยมีโรคภัยไข้เจ็บมาเยือน แต่ทว่า เมื่อปลายปี 46 ที่ผ่านมา โรคต่างๆกลับรุมเร้าเข้ามาจนตั้งตัวไม่ทัน ไม่ว่าความดันโลหิตสูงหรือแม้แต่โรคหัวใจ ฉันจำได้ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 30 พ.ย.ปี 46 ฉันกับชานนท์(อดีต)เพื่อนสนิท กำลังเตรียมตัวจะไปเดินซื้อของขวัญวันพ่อ กะว่าจะเซอร์ไพรส์วันพ่อที่จะถึง 5 ธันวา แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พี่สาวโทรมาจากสุราษฏร์ฯ บอกว่า " กลับบ้านเถอะ เตี่ยไม่สบายมาก " คำนี้ทำให้ฉันน้ำตาซึม และร้องไห้มาในที่สุด ชานนท์แตะบ่าเบาๆ พลางบอกว่า " ไว้ค่อยซื้อของให้พ่อนะ กลับบ้านก่อนนะ " ฉันได้แต่พยักหน้า พูดไม่ออก
2.....เช้าวันจันทร์ที่ 1 ธ.ค.ปี46 พวกเราสามคนพี่น้องกลับถึงบ้านตอนเช้ามืด ฝืนกินข้าวได้ไม่มากนัก ไม่มีใครได้อาบน้ำเลยสักคน กินอิ่มก็ตรงดิ่งไปยังรพ.สุราษฏร์ธานี ซึ่งเป็น รพ.ประจำจังหวัด เปิดประตูเข้าไป เพียงแค่เห็นหน้าเตี่ย ยังไม่ได้เอ่ยทักทายด้วยซ้ำไป ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ปล่อยโฮตรงนั้นเลย เตี่ยนั่งกินผัดซีอิ้ว มือสองข้างระโยงระยางด้วยสายน้ำเกลือ บ้างก็ยาที่พยาบาลให้ทางสายยาง เตี่ยวางมือจากผัดซีอิ้วโอบกอดลูกๆทุกคน มือก็ลูบหัวเบาๆซึ่งเป็นกิริยาที่ เตี่ยชอบทำบ่อยๆกับลูกๆ และฉันก็รู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งไปที่เตี่ยทำแบบนี้ เตี่ยโอบกอดฉัน จับหัวโยกไปมา พลางลูบผมที่ยาวถึงกลางหลัง เพียงสัมผัสเบาๆจากเตี่ย กลับทำให้ฉันร้องไห้โฮ สะอื้นไห้ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนั้น เตี่ยโยกหัวฉัน พลางอมยิ้มถามว่า " เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม เตี่ยไม่เป็นอะไรสักหน่อย เป็นลูกเตี่ยต้องเข้มแข็งซิ ไม่เอาน่ะ อย่าร้องไห้ โตแล้วนะ เราน่ะ " เตี่ยพยายามพูดปลอบใจฉัน ฉันกลับกอดรัดเตี่ยแน่นขึ้น ราวกับหวงแหนว่าจะมีใครช่วงชิงอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่น ให้พรากจากฉันไปตลอดกาล และถ้าฉันตาไม่ฝาด ฉันคิดว่าตัวเองเห็นเตี่ยยกมุมผ้าขาวม้า เช็ดบริเวณขอบดวงตาพร้อมๆกับที่เตี่ยเบือนหน้าไปทางอื่น ไม่หรอกนะ ฉันคงตาฝาดมากกว่า .
3..... ตลอด 2 - 3 วันที่ผ่านมา ฉันและพี่ๆต่างก็มาดูแลเตี่ยอย่างใกล้ชิดไม่เว้นแต่ละวัน มีบางครั้งที่เตี่ยมีอาการไข้สูง เพ้อ ละเมอพูดด้วยพิษไข้ เช่นถามว่า หาน๊อตเจอหรือยัง หรือไม่ก็ถามว่า เบิรด์ ธงไชยหายดีแล้วเหรอ . .ถ้าเป็นเวลาปกติฉันคงหัวเราะก๊าก แต่นี่ ฉันหัวเราะไม่ออก มีแต่น้ำตากับความทุกข์ใจ หากเป็นไปได้ฉันอยากขอรับความเจ็บป่วย(ปวด)ของเตี่ยมาไว้ซะเอง ฉันไม่ต้องการเห็นเตี่ยเจ็บ ไม่ต้องการเห็นเตี่ยปวด เตี่ยรุ้ไหมว่า ยามเตี่ยเจ็บนอนบนเตียงเตี่ยคร่ำครวญเพ้อครางด้วยพิษไข้ ฉันปวดยิ่งกว่าเตี่ย ปวดถึงข้างในหัวใจนี่ ทำไม ไม่เป็นฉันคนนี้นะ ค่ำคืนของวันที่ 4 ธ.ค. 46 ฉันนั่งเฝ้าเตี่ยข้างเตียง อ่านหนังสือไปด้วย พวกพี่ๆก็ไม่มีใครอยู่ ออกไปทำงานแต่งที่ในเมืองบ้านดอน เตี่ยก็นั่งๆนอนๆพลิกไปมากระสับกระส่าย ตาก็มองขวดน้ำเกลือที่หยดลงทีละหยดทีละหยด พลางถอนหายใจ ฉันรู้ เตี่ยคงรำคาญ(ประกอบกับพิษไข้สูงด้วยหรือไม่นั้น ฉันไม่แน่ใจ) โดยที่ฉันไม่ทันสังเกตเห็น พอหันกลับมาอีกที เห็นเตี่ยนั่งกุมรอยที่พยาบาล แทงเข็มสำหรับให้น้ำเกลือ ฉันตกใจร้องถาม " เตี่ย เป็นอะไร ทำแบบนี้ทำไม ? " ภาพที่ฉันเห็น หยดเลือดเปรอะกางเกงผู้ป่วยที่เตี่ยใส่ เปรอะบนเตียงนอน เลือดที่มือก็ยังไหลหยดลงมาเรื่อยๆไม่หยุด ฉันเลยเรียกพยาบาลให้มาแทง เข็มอันใหม่ให้ ปรากฏว่า น้ำเกลือขวดนั้นหมดพอดี พยาบาลบอกว่า รอสักครู่ เดี๋ยว เปลี่ยนขวดใหม่ให้เลยแล้วกัน ส่วนเข็มสำหรับแทงให้น้ำเกลือนั้นให้คาไว้แบบนี้ก่อน เตี่ยหันมาพูดกับฉันว่า " เตี่ยเจ็บ ปวดเมื่อยไปหมด อย่าทรมานเตี่ยเลยนะ พาเตี่ยกลับบ้านเราเถอะลูก ไปตายที่บ้านเราดีกว่า เตี่ยไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว " ฉันได้ยินก็น้ำตาไหล พูดไม่ออก หันหลังให้เตี่ยเพื่อซ่อนน้ำตา เตี่ยก็พยายามใช้มืออีกข้างถอดเข็มที่เหลือ ยิ่งดึงเอง ยิ่งเจ็บ เลือดยิ่งไหลเยอะกว่าเก่า " เตี่ย เจ็บมากไหม ? ปวดมากไหม? " ฉันกลั้นสะอื้นถามเตี่ย " เจ็บซิลูก ปวดมาก ทรมาน กลับบ้านเรานะลูกนะ " เตี่ยบอกเบาๆ " เตี่ย..หนูดึงเข็มออกให้เอาไหม ?" ฉันตัดสินใจถาม เตี่ยชะงักคงไม่คิดว่า ฉันจะทำจริงๆ ฉันหมุนเกลียวเข็มที่ยังแทงเข้าไปในเนื้อเตี่ย หมุนเพื่อคลายเกลียวให้เข็มหลุดออกมาได้ พอฉันดึงเข็มออกมาได้ เลือดสดๆก็ไหลพุ่ง ฉันตกใจไม่คิดว่า เลือดจะไหลเยอะขนาดนี้ ............สุดท้าย พยาบาลก็มาแทงเข็มอันใหม่ พร้อมกับถุงน้ำเกลือขวดใหม่ เตี่ยได้แต่นอนมองจนกระทั่งหลับไปในที่สุด
4.....ศุกร์ที่ 5 ธ.ค. ปี 46 ปีนั้นเป็นวันพ่อ ฉันยืนมองผู้คนจากริมหน้าต่าง พวกเขายิ้มแย้มแจ่มใส บ้างก็ถือมาลัย บ้างก็มีดอกไม้เป็นช่อๆ คงไปกราบพ่อ บ้างก็คงพากันไปเที่ยวเป็นครอบครัว เหลียวกลับมามองเตี่ยที่นอนบนเตียง เตี่ยยังคงนอนซมด้วยพิษไข้ บางครั้งก็เพ้อด้วยพิษไข้ หนาวสั่น ผ้าห่ม3 ผืนยังทานความหนาว จากกายเตี่ยไม่ไหว เตี่ยรู้ไหม เตี่ยหนาวกาย แต่ลูกสาวคนนี้ซิหนาวใจยิ่งกว่า 5 ธ.ค. ปีนั้นไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉันอีกแล้ว ฉันพยายามไม่คิดว่า วันนี้เป็นวันพิเศษอะไร ไม่อยากจะคิด ตอนบ่ายพวกลูกๆก็ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯกันแล้ว ทั้งๆที่ไม่อยากกลับ แต่ด้วยงานที่ต้องทำ พวกเราไปกราบที่อกเตี่ย กอดซุกหน้ากับอกเตี่ย ทั้งๆที่เตี่ยนอนสั่นด้วยพิษไข้สูง ฉันรู้แม้ว่าอ้อมกอดของฉันไม่สามารถทำให้เตี่ยหายหนาวได้ แต่ฉันอยากกอด กอดก่อนที่จะเดินทางกลับกรุงเทพ กอดให้ตัวเองอบอุ่นใจก็ยังดี อยากบอกเตี่ยเหลือเกินว่า... แม้เตี่ยฉันจะไม่ได้รับการการันตึว่า เป็นพ่อดีเด่นแห่งชาติ แต่เตี่ยของฉันก็ไม่เคยทำให้ลูกทุกคนรู้สึกว่า ด้อยไปกว่าคนอื่นๆ เตี่ยพยายามเสาะแสวงหามา เพื่อความเท่าเทียมตามกำลังของเตี่ย แม้เตี่ยฉันจะไม่ได้รับโล่ห์พ่อตัวอย่างแห่งปี แต่เตี่ยของฉันก็ไม่เคยทำให้ลูกทุกคนต้องอดมื้อกินมื้อ เตี่ยไม่เคยได้อดเพื่อให้ลูกอิ่ม แต่พวกเราทุกคนต้องกินด้วยกัน อิ่มด้วยกัน ทานอาหารกันพร้อมหน้าทุกมื้อ เตี่ยสอนให้ลูกทุกคนเป็นคนดี อย่ารังแกคนที่อ่อนแอกว่า อย่าดูถูกคนที่ด้อยกว่าเรา เตี่ยเป็นผู้ชาย แต่ไม่เคยมีช่องว่างระหว่าง พ่อกับลูกสาว เตี่ยพูดคุยหยอกล้อกับลูกๆได้ทุกเรื่อง บ่ายวันนั้นฉันกราบลาเตี่ยด้วยน้ำตา ไม่มีแม้มาลัยไปกราบเตี่ยเนื่องในวันพ่อ แต่คำว่า พ่อ หรือ เตี่ยยังจารึกในใจฉันเสมอ ฉันกราบลาเตี่ยตรงหัวใจ หัวใจที่รักลูกเสมอ หัวใจที่เคยแข็งแกร่ง หัวใจของการเป็นผู้นำครอบครัว หัวใจสที่สร้างหลักปักฐานของคำว่าครอบครัว ฉันหวังให้เตี่ยรับรู้ความห่วงใยจากลูกสาวคนนี้ ไว้เตี่ยหายดี ฉันจะพาเตี่ยไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินอาหารริมทะเลด้วยกันอีก นะเตี่ยนะ
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น ) เหตุการณ์ 5 ธ.ค. ปี 46 ณ. รพ. สุราษฏร์ธานี
2 ธันวาคม 2552 20:24 น. - comment id 110778
ที่ 1 ก่อน
2 ธันวาคม 2552 20:35 น. - comment id 110780
กลับมาตั้งใจอ่าน สะท้อนอารมณ์ได้ดีทีเดียว รักที่ไร้เงื่อนไข รักที่เสียสละ รักที่ออกมาจากใจ ขอให้รักที่พ่อมีให้ลูก รักที่ลูกมีให้พ่อ เป็นรักที่บริสุทธิ์ เฉก เช่นรักของแม่ ซึ่งยิ่งใหญ่เสมอบนโลกใบนี้...ตลอดไป
2 ธันวาคม 2552 20:38 น. - comment id 110781
เตี่ยไม่ได้ไปจากหัวใจลูกๆ หรอก ใช่ไหม ฉาง อย่าทำให้เตี่ยต้องเสียใจนะ เตี่ยคงยังเฝ้ามองเราอยู่ สู้ๆ จ่ะ
2 ธันวาคม 2552 20:42 น. - comment id 110783
1.......... แปลกใจและ ตกใจค่ะพี่วิทย์ สวัสดีค่ะพี่วิทย์ แปลกใจที่พี่วิทย์มาที่ 1 เลยเชียว
ระวังสหายฝนโคลอนมีงอน อิอิ .....
2 ธันวาคม 2552 20:46 น. - comment id 110785
2.....พี่วิทย์คะ เรื่องราวความผูกพันของฉางน้อยกับเตี่ยมีเยอะคะ เยอะแยะมากมาย ไว้ว่างๆจะนำมาเขียนให้อ่านเป็นตอนๆดีไหมคะ ต้องการอ่านแบบไหนดีคะ โหด มัน ฮา หรือว่า เศร้า เคล้าน้ำปลา เอ๊ย น้ำตา อิอิ...... เรื่องขำๆมีเยอะคะ ผจญภัยตามประสาพ่อลูก อิอิ
ขอบคุณพี่วิทย์คะ .....ปล. ไม่อยากให้มีวันที่ 5 ธ.ค.เลยคะ ไม่มีเตี่ยให้กอดอีกแล้ว...
ขอบคุณพี่วิทย์ที่ทักทาย ให้กำลังใจกันเสมอๆค่ะพี่ ....... ขอให้พี่วิทย์เป็นพ่อที่น่ารักของลูกๆนะคะ
2 ธันวาคม 2552 20:48 น. - comment id 110786
3..... สวัสดีค่ะพี่นักสืบเตี่ยยังอยู่ในใจฉางน้อยเสมอค่ะ ตอนที่เขียนไดอารี่ 5 ธ.ค.46 นั้น เตี่ยยังอยู่ที่ รพ.ค่ะ ไว้จะเขียนตอนอื่นต่อไปคะ อ่านแล้ว ห้ามร้องไห้ล่ะ อิอิ ....
ขอบคุณนะคะพี่นักสืบ......
2 ธันวาคม 2552 20:53 น. - comment id 110790
ไปอ่านเฉลยเรื่องแมว มาแล้ว มาเปลี่ยนเป็นทายเรื่อง ไก่ ดีกว่า น้องฉางเริ่มก่อน Lady First ส่วนสหายฝนของเธอ.....ยังสงกะสัยอยู่ คงงานยุ่งมั่ง หรือไม่ก็แกล้งยุ่งๆให้น้องฉาง ฉงนสนเท่ห์...........ดูวิว่าน้องฉางมีปัญญาเล่น คนเดียวหรือเปล่าหากปราศจากสหายผู้น่ารัก นี่เป็นคำท้าทายได้ไหมนี่
2 ธันวาคม 2552 20:58 น. - comment id 110792
7......... ฮั่นแน่ะๆ พี่วิทย์ไฉนเลยกล้าท้าข้อผู้นามว่า ฉางน้อย อิอิ
ศิษย์พี่รับคำท้า ไฉนศิษย์น้องจะกลัวสิ่งใดกันเล่า เล่นก็ได้..............ฟร่ะ 555555
แต่ศิษย์พี่วิทย์ ต้องมาเล่นเป็นศิษย์น้องฉางน๊า รู้ป่าว ห้ามหนีๆ 5555
2 ธันวาคม 2552 21:00 น. - comment id 110793
8.........เอ๊าๆ เขียนผิด กะจะเขียนพิมพ์ว่า ข้าผู้น้อย กลายเป็น ข้อผู้น้อย ข้าฯสมควรตาย เอิ๊กกกกก....
2 ธันวาคม 2552 21:05 น. - comment id 110794
มาคุยเรื่องพ่อกัน พ่อได้ลาโลกนี้ไปแล้ว ตามคำพระท่านว่า คนเราทุกคนน่าจะเคย รู้จักกัน เป็นเครือญาติกันมาก่อนในภพนี้ เพราะอยู่ในวัฏสงสารเดียวกัน เพียงแต่บทบาทแต่ละภพต่างกัน หากสามารถเข้าใจในจุดนี้ได้ ก็น่าที่จะ แบ่งปันกันได้ ให้อภัยกันได้ กำลังฝันตามคำพระสอน จริงๆพุทธวจี เหนือกาลเวลาจริงๆ
2 ธันวาคม 2552 21:07 น. - comment id 110795
เศร้าอ่ะ
2 ธันวาคม 2552 21:08 น. - comment id 110796
10............ แหมๆ พี่วิทย์น๊า ธรรมะอีกแล้วอ่ะ เอาแบบง่ายๆหน่อยจิคะ 55555 ทำไมต้องธรรมด้วยๆๆ ยิ่งไม่มีผู้ช่วยด้วยนะคะ เดี๋ยวเหลียวมองหาผู้ช่วยก่อง
เดี๋ยวกลับมาตอบอีกรอบแล้วกัน อิอิ
2 ธันวาคม 2552 21:11 น. - comment id 110797
11......สวัสดีค่ะสหายยาแก้ปวด......ไม่เอาน่ะ อย่าเศร้าคะ คนอื่นเศร้าหรือไม่ ไม่ทราบ แต่คนเขียนเศร้าไปหลายรอบแระ อิอิ
ยิ้มน๊า นะคะ ยิ้มแบบนี้ๆๆค่ ....
2 ธันวาคม 2552 21:21 น. - comment id 110798
เล่นถ่วงเวลาให้สหายของเธอ ว่าแต่ว่าหยุดยาว 5 6 7 ไปเที่ยวใหนมา อย่าลืมลงเรื่องสั้นให้อ่านล่ะ เรื่อง เตี่ย หลายๆครั้งที่รำลึก หรือย้อนรอย ความทรงจำ มีทั้งดีใจและเสียใจแต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ วันที่เราเป็นพ่อแม่คนเท่านั้น.....จึงจะเข้าใจ ในหลายสิ่งที่เราไม่เข้าใจเมื่อยังเล็กหรือเป็นลูก......เวลาจะคลายปมปัญหาต่างๆที่เราไม่เข้าใจได้ทีละเปลาะ แต่ละเหตุการณืรวมทั้ง เมื่อเราเติบโตขึ้น ประสพการณ์มากขึ้น มีความลุ้มลึกทางด้านอารมณ์และสติปัญญามากขึ้น......ความจริงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เราจะได้เห็นเองและตระหนักได้เอง อุ่นเครื่องก่อน......รอสหายฝนมาแจมมา ช่วยแจมน่าจะสนุกกว่า
2 ธันวาคม 2552 21:23 น. - comment id 110799
น้องรัก พี่ดูแลพ่อ..สิบกว่าปีที่พ่อเป็นอัมพาต เพราะเบาหวาน..ตอนนั้น.. ขอเพียงให้พ่อมีลมหายใจ.. มองดูลกเวลากลับจากทำงาน..ก็สุขใจแล้ว... สามเดือนสุดท้ายของพ่อ..พี่ต้องไปฝึกฉีดยากับหมอ ฉีดยารอบสะดือให้พ่อเพราะหมอบอกว่า.. ไตพ่อไม่ทำงาน ทานยาไม่ได้แล้วต้องฉีดยาอย่างเดียว... ทุกเช้าต้องอาบน้ำให้พ่อ ป้อนข้าว ป้อนยา. .ให้พ่อก่อนไปโรงเรียนสายทุกวันเลย.... ปีนี้ไม่มีพ่อให้กอด..แต่พ่ออยู่ในใจเสมอ.... ทำให้พี่ร้องไห้เลย... คิดถึงคุณพ่อ..
2 ธันวาคม 2552 21:30 น. - comment id 110800
เล่นทำให้พี่ทำอะไรไม่ถูกน้ำตาอยู่ๆก็ไหล คิดถึงพ่อเช่นกันจ๊ะวา วันที่พ่อจาพี่ไป รู้แต่ว่าเกือบเสียสติ เพราะไม่ได้ทำใจไว้ก่อน วันนี้หากใครยังมีพ่อให้เรียก ยังมีเสียงพ่อให้ได้ยิน จงรักและดูแลท่านให้ดีที่สุด เมื่อถึงวันที่ท่านจากเราไป จะต้องไม่มาเสียใจกันภายหลัง ขอบใจน้องมากค่ะ สมค่ากับการรอคอยจริงๆ
2 ธันวาคม 2552 21:34 น. - comment id 110801
14......ผ่างงงงงงงงงงงงงง อุ๊ย ถาดหล่นเลยตกใจพี่วิทย์รอบสาม อิอิ ผ่างงง คำนี้ เพื่อหวังปลุกให้สหายฝนตื่นจากที่นอนคะ 5555
.....พี่วิทย์คะ จริงๆแล้ว ใครๆก็พูดกันบ่อยครั้งว่า หัวอกคนเป็นพ่อแม่รู้ดีว่าความรักลูกเป็นอย่างไร แต่ฉางน้อยยังไม่เคยเป็นแม่น๊า อิอิ ได้แต่เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นแฟนพี่ดีของพี่เมี่ยง เป็นเพื่อนที่น่ารักของเพื่อนๆเวปนี้ทุกคน เป็นสหายที่น่าหยิกของสหายโค อิอิ เป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่วิทย์กะพี่นักสืบด้วยน๊า........
ไหนๆ ขอตังค์กินหนมมั่งดิพี่ชาย 55555 ......วันหยุด คงไม่ได้ไปไหนคะ รอพี่เมี่ยงก่อง ไม่พาไปล่ะน่าดู 55555 .......สหายฝนคงนอนขึ้นอืด เอ๊ย คงนอนอบอุ่นที่บ้านแล้วล่ะคะพี่วิทย์ ฉางน้อยว่าไม่ต้องรอแล้วล่ะคะ เนอะๆ......
2 ธันวาคม 2552 21:38 น. - comment id 110802
เหมือนเป็นเรื่องราวของเฌอเลยนะ เข้าใจความรู้สึกเลยละ
2 ธันวาคม 2552 21:43 น. - comment id 110804
15.......สวัสดีค่ะพี่ครูพิมไม่เอาคะ อย่าเศร้าค่ะพี่ ขอบคุณพี่พิม ที่มาทักทายและเสียน้ำตาที่คาเฟ่
อุ๊ย ขอโทษ ที่ทำให้เสียน้ำตาที่กระทู้เรื่องสั้นแห่งนี้ โอ๋ๆๆ อย่าร้องน๊า อายเด็กมันไหมล่ะนั่น อิอิ
........พี่พิมรู้ไหม ฉางน้อยอ่านที่พี่พิมบอกเล่า ฉางน้อยว่าเศร้ากว่าเรื่องของเตี่ยนะคะ ..........ยิ้มนะคะ อ่ะ ยิ้มมมมมมมม
2 ธันวาคม 2552 21:46 น. - comment id 110805
16.......สวัสดีค่ะพี่แบม......ฉางน้อยเขียนให้อ่านเฉยๆ ไม่ได้เขียนเพื่อให้ใครๆเศร้า ไม่ได้เขียนเพื่อให้ใครบางคนร้องไห้ และ กำลังแอบเห็นใครบางคน เช็ดน้ำมูก กะน้ำตาป้อยๆๆ อิอิ
ฮั่นแน่ะๆ เห็นน๊า ตาวิเศษเห็นน๊า กิ๊วๆๆๆ
.......อย่าเศร้าซิคะ ไหนๆ เดี๋ยวปลอบใจให้คะ พี่ปู่ๆๆๆๆๆๆๆ พี่ปู่ไปไหนหว่า มาปลอบใจเจ้แบมหน่อยเร้ววววว
2 ธันวาคม 2552 21:49 น. - comment id 110807
18.......สวัสดีค่ะเฌอแมว เอ๊ย เฌอมาลย์......ความรู้สึกแบบนี้ ถ้าใครไม่เคยเจอกับตัวเอง คงไม่รู้ซึ้งถึงจิตใจว่า เป็นอะไรที่แย่มากๆๆๆ เข้าใจเช่นกันคะ เฌอฯ อย่าเศร้าอีกคนล่ะ นะคะ ยิ้มเนอะ ......
ขอบคุณที่มาทักทายจ้า.....
2 ธันวาคม 2552 21:54 น. - comment id 110809
เล่นเอาพี่อึ้งไปเลยง่ะ บรรยากาศเหมือน ตอนที่พ่อพี่ป่วยอยู่ รพ.เลย...เข้าใจความ รู้สึกดีมากๆ..ยิ่งก่อนพ่อจะสิ้นใจ...ใจพี่เกือบ สิ้นก่อน..เศร้าสุดๆไม่เอาดีกว่า ยิ้มๆๆๆ
2 ธันวาคม 2552 22:11 น. - comment id 110812
ดีจ้า บ้านนี้คึกครื้นกันจังครับ 555 คิดถึงเตี่ยเหมือนกันครับ ไม่ได้เจอกันสามปีแล้วเนี่ย
2 ธันวาคม 2552 22:25 น. - comment id 110814
มีภาพและเพลงมาฝาก ชอบฟังมากๆ http://www.imeem.com/people/QxEAhT7/music/XhgbuCGM/mp3/ "แก้วตาดวงใจ" โดย เสือ ธนพล จากดวงดาวแห่งความศรัทธา กำเนิดเจ้ามาด้วยความรักยิ่งใหญ่ เจ้าคือแก้วตาดวงใจสายใยลูกโซ่แห่งชีวิต ผ่านลมฝนผ่านร้อนผ่านหนาว ใต่ร่มเงาบ้านเราเคยพักพิง ลูกเอยเจ้าเคยพร้อมทุกสิ่ง บางสิ่งหายไปจากใจ แม่เจ้าเหมือนแก้วตาด่วนลาพ่อลาเจ้าไป ลูกรักจงอย่าได้หวั่นเกรง เพลงที่แม่เคยกล่อมจากนี้พ่อจะร้องเอง ใคร จะมาข่มเหงไม่มีวัน หลับเถิดหนาแก้วตาดวงใจ หลับให้สบายไม่นานคงพบกัน จากไกลไม่ใช่ชั่วนิรันดร์ สักวันพ่อจะตามไป....คุ้มครอง
2 ธันวาคม 2552 22:35 น. - comment id 110815
22......พี่หลงเอ๋อ คะ บรรยากาศ ไม่ว่าที่ไหนๆ ถ้ามีแต่ความทุกข์ มีแต่ความเศร้า ที่นั่นก็ไม่น่าย่างกรายเข้าไปหรอกคะ แต่เพราะความจำเป็นไงคะ เลยต้องไป ต้องเผชิญกับเรื่องราวที่ไม่ต้องการรับรู้ ....... ไม่เศร้าชิมิ ....555555ยิ้มค่ะพี่ ......
ขอบคุณพี่หลงเอ๋อคะ ป่านนี้สหายเอ๋อ เอ๋อ นอนหลับแระ
2 ธันวาคม 2552 22:37 น. - comment id 110816
23......สวัสดีค่ะพี่ เอ๊ย ลุงสายวาลิง อิอิพี่สบายดีป่าวคะ ปีใหม่กลับบ้านไหมคะ คิดถึงเตี่ย ก็ไปหาเตี่ย กอดเตี่ยให้นานๆนะคะพี่ ฝากกอดเตี่ยแทนฉางน้อยด้วยคะ ขอบคุณจ้า......
2 ธันวาคม 2552 22:38 น. - comment id 110817
24......ขอบคุณพี่หลงเอ๋อ ที่นำภาพซึ้งๆสวยๆมาให้คะ งามภาพ เพลงไพเราะ เศร้าๆอ่า......
2 ธันวาคม 2552 22:44 น. - comment id 110818
กอดไมได้แล้วครับ เพราะเตี่ยเสียไปสามปีแล้วครับ ปีใหม่กะหนีบ้านครับเพราะตอนนี้ทำงานที่บ้านน่ะครับ 555
2 ธันวาคม 2552 22:50 น. - comment id 110819
http://www.imeem.com/people/bQvNx1r/music/aGzHdfHK// เพลง "พ่อ" โดย ปั่น ก่อนนอน ครั้งยัง วัยอ่อน เคียงหมอน พ่อนอนกล่อมขวัญ ได้ฟังนิทาน หัวใจเริงสำราญ อยู่ทุกข์ยามเรื่อยมา ปลูกฝัง น้อมนำพาให้ จวบวัยก้าวไป ใฝ่หา หมดแรง พ่อทน หวังเพียง ชื่นชม สุขทุกข์ตรม ไม่อาทร * เพียงสิ่งเดียวใจพ่อนั้นเป็นสุข ลูกสมใจปรารถนา ด้วยดวงใจที่ไร้มารยา สูงเกินค่าเอ่ยคำ ** แต่วันนี้ใยหมองเศร้า เงียบเหงา แม้เงาเคียงหมอน สิ้นแรง สิ้นลม สิ้นเคยชื่นชม ลูกทุกข์ตรม หมองเศร้า (ซ้ำ *, **) สิ้นแรง สิ้นลม สิ้นเคยชื่นชม ลูกทุกข์ตรม หมองเศร้า เคยฟังเพลงนี้แล้วนั่งร้องไห้ทั้งคืน..แงๆๆ
2 ธันวาคม 2552 22:51 น. - comment id 110820
30
2 ธันวาคม 2552 22:57 น. - comment id 110821
เติมเต็มกับความรู้สึก
2 ธันวาคม 2552 23:01 น. - comment id 110822
อ้อมกอดที่อบอุ่น
2 ธันวาคม 2552 23:03 น. - comment id 110823
สัมผัสที่อ่อนละมุน
2 ธันวาคม 2552 23:09 น. - comment id 110824
อู่ข้าวอู่น้ำและอู่นม..อิอิ
2 ธันวาคม 2552 23:24 น. - comment id 110826
คือมหาทะเลสิเนหา คือเวลาสนิทชีวิตได้ คือวิญญาณสร้านพรมลมหายใจ คือยอดตลอดไป...เตี่ยไม่ตาย
3 ธันวาคม 2552 00:05 น. - comment id 110832
เห็นภาพ และ ข้อความที่รังสรรค์ออกมา ก็คิดถึงพ่อเหมือนกันครับ ^ ^ สู้ๆ ครับ
3 ธันวาคม 2552 00:09 น. - comment id 110833
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกยา
3 ธันวาคม 2552 00:15 น. - comment id 110834
รักเธอเท่าฟ้า
3 ธันวาคม 2552 00:18 น. - comment id 110835
ยามนิทราอบอุ่นเมื่อหนุนนอน
3 ธันวาคม 2552 00:19 น. - comment id 110836
40 จกไช่ก่อนไปนอนดีกว่า...อิอิแบบนี้เขาเรียกว่านอนมา
3 ธันวาคม 2552 08:53 น. - comment id 110839
พี่พิมอ่านยังไม่จบค่ะ... แต่สัญญาว่าจะกลับมาอ่านจนจบ อ่านต่อตอนนี้ไม่ไหว จะกลั้นน้ำตา ไม่อยู่แล้ว...พี่พิมก็รักคุณพ่อมากที่สุด เช่นกันค่ะ...
3 ธันวาคม 2552 10:54 น. - comment id 110841
ขอบูชาพระคุณของบิดามารดา รักพ่อและแม่ที่สุด
3 ธันวาคม 2552 12:21 น. - comment id 110842
ฉางน้อยแสนซน... น้องน้อยทำให้พี่ปราง น้ำตาไหล พี่ปราง มีความหลังฝังใจกับคุณพ่อ ท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ตลอดเวลาพี่ปราง ไม่เคยได้รับอ้อมกอดอันอบอุ่นจากท่าน เรื่องราวของเตี่ยนี้ ทำให้พี่ปรางนึกถึง ท่านมาก ขอบใจนะคะ ที่ทำให้พี่ปราง เปลี่ยนความตั้งใจ
3 ธันวาคม 2552 16:04 น. - comment id 110860
พระคุณเตี่ย ยากบอกกล่าว เล่าได้หมด โศกสลด ยามเตี่ยสิ้น หมดลมหวัง น้ำตาไหล อาบแก้ม .. เหลือใดยัง คงเป็นเพียง ความหลัง ที่ฝังใจ จำคำเตี่ย พร่ำสอน อดทนสู้ ละหดหู่ ฮึดยืนหยัด มิหวั่นไหว ทีละก้าว ที่ละก้าว ค่อยก้าวไกล ค่อยคืบไป ให้เตี่ยรู้ .. ลูกทรนง ! คงไม่นาน วิญญาณเตี่ย จะได้เห็น ว่าลูกเป็น ไปได้ตาม เตี่ยประสงค์ แม้เซบ้าง ท้อบ้าง มิล้มลง ยังจิตคง สู้ชีวิต .. เลือดเตี่ยแรง ทุกวันนี้ ยังเหมือนมี เตี่ยเคียงข้าง ทุกก้าวย่าง ยังรู้สึก ไออุ่นแฝง จิตสัมผัส ลึกล้ำ ซ่อนสำแดง ประกายแสง อุ่นไอรัก .. เตี่ยมอบมา.
3 ธันวาคม 2552 18:20 น. - comment id 110865
อ่านเรื่องราวเศร้าโศกโลกพรากรัก จะหักห้ามอาลัยเมื่อพรากสิ้น เคยส่งเสียเลี้ยงดูให้อยู่กิน ชุบชีวินก่อเกิดให้เติบโต ต้องพลัดพรากจากลามันหน้าเศร้า ไม่มีแม้รอยเงาเฝ้าได้เห็น ยากทดแทนบุญคุณหนุนลำเค็ญ กลับยากเย็นเป็นใบ้ให้จากลา แวะมาเยี่ยมครับ
3 ธันวาคม 2552 18:46 น. - comment id 110866
28..... แหมๆ ลุงสายวาลิง เอ๊ย สายวารินทร์คะ เตี่ยไม่มีให้กอด กอดเมียของเตี่ยแทนได้ไหมคะ แหมๆ เตี่ยคงไม่ว่าหรอกคะ เนอะ ขอบคุณค่ะพี่ ...... ปีใหม่หนีแม่น้ำตาปี ไปเที่ยวไหนอีกแระพี่เรา ...
3 ธันวาคม 2552 18:48 น. - comment id 110867
29.....พี่อ้อยคะ พี่รู้ไหมคะ เพลง พ่อ ของคุณปั่น ไพบูลย์นั้น ฉางน้อยชอบมากๆ ตามหามาฟังตั้งนานแล้วคะ ฟังแล้วซึ้งๆ เศร้าๆ คิดถึงเตี่ยมากๆ ... เคยฟังวนอยู่อย่างงั้นทั้งวัน ร้องไห้ด้วย ร้องไห้จนสาแก่ใจตัวเอง 555555 ฟังทีไร ก็ชอบค่ะพี่อ้อย ขอบคุณที่นำเพลงเพราะๆ ถูกใจมาให้ฟังค่ะ
3 ธันวาคม 2552 18:50 น. - comment id 110868
30 - 34..... ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆที่พี่อ้อยฝากมาเม้นท์ ความประทับใจมีมากมาย เกินคำบรรยายค่ะ ... ปล. ชอบ ภาพที่ 32 มากๆ ชอบเป็นการส่วนตัว มิเกี่ยวกะผู้ใด อิอิ ชอบภาพนี้ค่ะ ดูอบอุ่นมาก ลูกสาวกับพ่อ รอยยิ้มที่สดใส บนบ่าของพ่อ......
3 ธันวาคม 2552 18:51 น. - comment id 110869
35.........ลุงจุดเจ้าขา เตี่ยไม่เคยตายจากใจค่ะ ขอบคุณที่นำกลอนมาฝากค่ะ กายจากไป แต่อยู่ในใจเสมอคะ ....รักษาสุขภาพนะคะ ลำปางหนาวมั๊ก 555555555
3 ธันวาคม 2552 18:52 น. - comment id 110870
36.......สวัสดีค่ะคุณธันวันตรี......ขอบคุณที่ทักทายคะ คิดถึงพ่อ ก็ไปกราบพ่อ กอดพ่อนะคะ อย่าช้าคะ
3 ธันวาคม 2552 18:54 น. - comment id 110871
37 - 40........ภาพแต่ละภาพของพี่เทียนหยดมีความหมายค่ะ ภาพแทนภาษาอักษรได้ดีนะคะ .. ขอบคุณนะคะพี่ คุยไม่ออก เหมือนตื้อๆไงไม่ทราบคะ ...... ชอบจกไข่ทีเผลอนะหล่อนน่ะ อิอิ ....
3 ธันวาคม 2552 18:56 น. - comment id 110872
41.....สวัสดีค่ะพี่พิม น้ำตาลหวานกอดคุณพ่อ รักคุณพ่อ ก่อนที่จะไม่มีท่านให้บอกรัก ก่อนที่จะไม่มีท่านให้กอดนะคะ ... ขอบคุณค่ะพี่พิม น้ำตาลหวาน ....
3 ธันวาคม 2552 18:57 น. - comment id 110873
42.....สวัสดีค่ะคุณต่อง(ต้อง)ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ รักษาสุขภาพนคะ
3 ธันวาคม 2552 19:00 น. - comment id 110874
43.....สวัสดีค่ะพี่ปรางทิพย์ ....พ่อ แม่ ไม่มีใครที่ไม่รักลูกหรอกคะ มีแต่ลูกบางคนที่มักจะน้อยใจ คิดว่า พ่อแม่ไม่รัก มักทำตัวห่างเหินท่านไปเอง อยากให้กอดท่าน รักท่านตอนที่ท่านยังอยู่ อย่าคิดอาย อย่าเขิน แล้วจะรู้ว่า อ้อมกอดของพ่อนั้นอบอุ่นกว่าผ้าห่มนวมหนาๆราคาแพงๆอีกนะคะพี่ เป็นกำลังใจให้พี่ปราง นะคะ
3 ธันวาคม 2552 19:03 น. - comment id 110875
44......สวัสดีค่ะพี่ผู้เฒ่าทะเลอันดามัน.....ว๊ายๆๆๆ มาได้ไง คิดถึงๆๆๆๆๆๆ จุ๊ ฟฟฟฟอิอิ
ว๊า ฉางน้อยเขียนกลอนไม่เป็นนี่นา ทำไมดีคะ ตอบเป็นกลอนไม่เก่งคะ ขอแปะโป้งไว้ก่อนได้ไหมคะ นะคะๆๆๆที่ร๊ากกก .....
3 ธันวาคม 2552 19:05 น. - comment id 110876
45.....สวัสดีค่ะคุณครูทราย.......เตี่ย หรือ พ่อ แม้คำเรียกอาจต่างกัน แต่ความหมายเดียวกัน เนอะ คุณค่าความเป็นพ่อยังคงอยู่ คุณค่าความรักของพ่อที่ถ่ายทอดไปสู่ลูกยังคงมีให้กันคะ ขอบคุณที่มาทักทายค่ะครูทราย.........
3 ธันวาคม 2552 19:07 น. - comment id 110877
46........สวัสดีค่ะคุณวิชัย........คุณหายไปนานเลยนะคะ สบายดีไหมคะ ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ .....
ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่นำมาฝากจ้า.... ฉางน้อยตอบเป็นกลอนไม่เก่งคะ ขอเป็นร้อยแก้วแล้วกันจ้า......
3 ธันวาคม 2552 20:25 น. - comment id 110884
มาแบบ..นิ่มๆ...
3 ธันวาคม 2552 20:26 น. - comment id 110885
60 แล้วก็จกไข่ แบบ เบาๆ
3 ธันวาคม 2552 20:33 น. - comment id 110888
อ่า....ฉางน้อย กำลังอยู่ในอารมณ์ตื้อๆ จุกๆ ตันๆ อยู่เลย เข้ามาอ่านแล้ว วันนี้คงเล่นจกไข่ไม่ไหวต่อให้ก่อนนะ พรุ่งนี้มาจ๊ะ เข้มแข้งไว้นะ...สู้ๆ....
ปล.รู้สึกเกือบทุกคนในนี้ คุณพ่อจะไปอยู่บนฟ้าหมดแล้ว(ยกเว้นฝนอ่าคุณพ่อยังแข็งแรงอยู่...) เป็นกำลังใจให้ทุกคนด้วยค่ะ วันพ่อไม่ต้องน้อยใจ หรือเศร้าไปนะคะที่คุณพ่อไม่ได้อยู่ข้างๆ อย่างน้อยพวกเราก็มีพ่อคนเดียวกันจริงมั๊ย พ่อหลวงของพวกเรา ยิ้มจ้ายิ้ม
วันที่ 5 ธันวาคมมาจุดเทียนชัยถวายพระพรพร้อมกันเนาะ 19.19 น. พรุ่งนี้เจอกันจ้า แว๊บบบบบบบบบบบ
3 ธันวาคม 2552 20:47 น. - comment id 110895
อืมวันนี้ อ่านแต่เรื่องความรักกับคุณพ่อ อ่านแล้วรู้สึกปลื้มนะ. แม้ว่าบางคน จะเล่าด้วยความโศกเศร้า แต่สิ่งที่สัมผัสได้ นั่นคือความผูกพัน ความรัก ของลูกที่มีต่อบุพการี.. อืม..สวัสดีน้องหมวยด้วย พี่กิ่งกำลัง ไล่ชกกะงานพันละวันอยู่ช่วงนี้ อะ เลยอาจจะดูหายไป
4 ธันวาคม 2552 00:58 น. - comment id 110908
59.........อะไรแว่บๆ เลื้อยมาแบบนิ่มๆๆหว่า ????
4 ธันวาคม 2552 01:00 น. - comment id 110909
60.....พี่อ้อยๆ เอาไข่คืนมาเลยน๊าจกไปต่อหน้าต่อตา โห
แค่เผลอนอนแป๊บเดี๊ยะ จกแระ โมฆะๆๆๆๆ
....... เค้าเพิ่งตื่นแระ ....
4 ธันวาคม 2552 01:06 น. - comment id 110910
61.......... สหายฝน ฉางน้อยดีใจนะ ดีใจที่อย่างน้อยสหายฝนยังมีพ่อให้กอดอีกปี และตราบนานเท่านาน จริงไหมสหาย
เคยคิดน้อยใจนิดๆ ว่า ทำไมเตี่ยมาจากเราเร็วเกินไป เคยอิจฉาเพื่อนๆที่มีครอบครัวกันพร้อมหน้า เคยร้องไห้ในวันที่ไม่มีใครให้กอดในวันที่ 5 .ค. ......แต่เดี๋ยวนี้เลิกคิด เลิกเศร้าเลิกน้อยใจแลว ทุกวันต้องไปกันหมด เพียงแต่ว่า ช้าหรือเร็วแค่นั้นเอง ......จำไออุ่นจากอ้อมกอดเตี่ยได้เสมอค่ะ... สหายฝน...กอดพ่อของสหายแทนฉางน้อยหน่อยนะคะ บอกรักพ่อ กอดพ่อ ก่อนที่บางอย่างอาจสายเกินไป อย่าเขิน อย่าอายค่ะ .......
4 ธันวาคม 2552 01:10 น. - comment id 110911
62.......สวัสดีค่ะพี่กิ่งโศกพอดีคืนนั้นถามพี่แบมในเอ็มว่า ... พี่กิ่งโศกหายไปเลย ไม่เห็นออนเอ็ม .......รู้ว่าพี่ยังอยู่ดีมีแฮง ก็ดีแล้วค่ะ .....ขอบคุณที่มาทักทายให้กำลังใจค่ะ แค่คิดถึงเตี่ยในวันเก่าๆ แค่คิดถึงเรื่องราวของเราสอง เตี่ยกะฉางน้อยผูกพันกันมาก ไปไหนไปด้วยกันตลอด ไม่ว่างานศพ งานแต่ง ไม่ว่าขึ้นเหนือ ล่องใต้ เหนือ ออก ตก ที่ไหนมีเตี่ย ที่นั่นต้องมีฉางน้อยค่ะ .......สมัยก่อนเคยคิด ถ้าไม่มีเตี่ย เราจะทำอย่างไร จะอยู่ได้ไหม แต่สุดท้าย ก็ทำได้เพราะรู้ว่า เตี่ยไปสบายแล้ว ...... ขอบคุณพี่กิ่งนะคะ.....
4 ธันวาคม 2552 11:09 น. - comment id 110921
โหย...กลับมาอ่านคอมเม้น วิทย์ ศิริ มีพาดพุงด้วยแฮะท้าทายแบบนี้มิรู้จักฝนซะแระ
ถ้าไม่เชื่อถามฉางน้อยดูได้ กิตติศัพท์ฝนอ่ะ
"อย่าแหย่หนวดเสือ" เพราะเสือจะจาม
4 ธันวาคม 2552 11:10 น. - comment id 110922
ชอบทุกภาพที่คุณเพิ่ลนำมาแปะเลยอ่ะแต่ฝนแต่งกลอนยังไม่ออกเลย
4 ธันวาคม 2552 11:25 น. - comment id 110925
4 ธันวาคม 2552 11:25 น. - comment id 110926
yippy!!!
4 ธันวาคม 2552 11:28 น. - comment id 110927
"ฉันชอบกินไข่.....เพราะมันไม่มีกระดูก"
ขอบคุณในฟามกรุณาไว้จะแวะมาอีกที
4 ธันวาคม 2552 17:47 น. - comment id 110970
65ฝนจำไม่ได้แล้วว่ากอดพ่อครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
แต่ถึงไม่หวานแหววกันก็รู้ล่ะน่าว่า "รัก" อิอิ
ขอบคุณในคำอวยพรนะจ๊ะ ปล.ต่ะเองก็หาแควนสิจะได้ไปกอดพ่อแควนแทนอ่ะ
5 ธันวาคม 2552 21:55 น. - comment id 111081
61 - 71.......แหมๆ สบายใจล่ะซิสหายฝน ไม่มีใครแย่งเก็บไข่แล้วนี่ อิอิ
5 ธันวาคม 2552 21:56 น. - comment id 111082
72..... สหายฝนคะ อ้อมกอดใครๆคงไม่เหมือนอ้อมกอดเตี่ยมั้งคะ อิอิกอดแควนกะกอดเตี่ย ต่างกันมั้งงงงงง ไม่รุ้จิ ไม่ชำนาญ อิอิ 5555
7 ธันวาคม 2552 12:01 น. - comment id 111374
พ่อมีอาจจะอยู่คู่แผ่นฟ้า แต่อุราแห่งพ่อต่อเสมอ ยังรักลูกผูกพันอยากพบเจอ ขอเสนอทำดีชีวีงาม มิมีใครค้ำฟ้าโลกานี้ ถึงเวลานาทีมิอาจข้าม เป็นไปตามวัฏฏะคราถึงยาม ทุกเขตคามทุกคนมิพ้นวาย รักษาตัวให้ดีเถิดลูกรัก หากลูกภักดีพ่อก่อความหมาย คำพ่อฝากจากจิตสื่อแทนกาย แม้พ่อตายคำสอนสะท้อนเตือน พ่อมิได้เป็นพ่อตัวอย่างชาติ พ่อสามารถเลี้ยงได้มิอายเพื่อน ลูกของพ่อเข้มแข็งแกร่งมิเลือน อย่าแชเชือนช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เตี่ยคือพ่อมิใช่มหาเศรษฐี แต่เตี่ยมีความรักจากใจมั่น เตี่ยจากไปให้ลูกผูกสัมพันธ์ พี่น้องนั่นรักไว้ได้พึ่งพา อาหมวยน้อยกลอยใจจำไว้นะ อย่าได้ละความดีมีคุณค่า หากรักเตี่ยเสียสละเพื่อประชา บุญรักษาคุ้มครองอย่าหมองเลย ร่วมรำลึกถึง "เตี่ย" กับอาหมวยน้อย
7 ธันวาคม 2552 13:13 น. - comment id 111381
74 ฝนพอรู้แระว่าทำไมสหายล๊อคเสป๊คแควนไว้เลข 4 อัพป่ะ...อิอิ...
จะได้ไม่ชนกันไง ของฝนเลข 5 อัพ...เจ๊ยยย...
7 ธันวาคม 2552 15:33 น. - comment id 111391
75.....สวัสดีค่ะพี่วรรณกรรมคนตัวเล็กวันนี้ว่างเหรอคะพี่ มาทักทายหมวยน้อยได้ อิอิ ... ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะๆนะคะ อ่านแล้วซึ้งคะ ขอบคุณนะคะพี่ อากาศหนาวไหมคะที่โน่น แล้วคุณตาล่ะคะ สบายดีป่าว ฝากความระลึกถึงคุณตาด้วยน๊า น้องสาวพี่โฟน คิดถึง 5555
7 ธันวาคม 2552 15:35 น. - comment id 111392
76......งั้น ก็เสียใจด้วยสหาย สเปคตรงกันทำไงดี 55555 ยังไง๊ ยังไงก็ชนกัน 555เป็นไงไม่รู้อ่ะ ชอบมองคนมีอายุแบบเท่ๆ ดูแบบสมาร์ทนิดนุง อิอิ หน้าตาใจดีๆๆ นะ ...... เนี่ยะ กำลังแย่งลุงหนิง กะพี่อ้อยเนี่ยะ 55555555
7 ธันวาคม 2552 16:01 น. - comment id 111402
ลุงหนิงหนาย(ตาโตเท่าไข่ห่าน)
7 ธันวาคม 2552 16:01 น. - comment id 111403
80
7 ธันวาคม 2552 16:03 น. - comment id 111405
อย่าบอกนะว่า ลุงหนิง นิรุฒน์ ท่านโกจนาถ อ่ะ555 ไม่งั้นมีวางมวยกันแน่มวยทะเลสนป่ะๆ
7 ธันวาคม 2552 16:04 น. - comment id 111407
ไปเจียวไข่ก่อนนะ เดี๋ยวมาใหม่
7 ธันวาคม 2552 16:05 น. - comment id 111408
81......... ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบบบบบ 5555 สามคนแระ มาเลยๆ มาวางมวยกัน มวยตับจากดีกว่าม่ะ หนุกหนานๆอ่ะ 555 ... เค้าชอบมากอ่ะ อาหนิง เปลี่ยนจาก ลุงเป็นอาแระ น้องของเตี่ยมัง อิอิ
7 ธันวาคม 2552 16:06 น. - comment id 111409
82..... เจียวไข่เผื่อด้วยดิ กำลังหิว โดนไล่ออกจากงานเนี่ยะ เออร์ลี่55555 ทำไงดีว๊า ไปเก็บลำไยที่เมืองเหนือดีก่า อิอิ ......
7 ธันวาคม 2552 17:17 น. - comment id 111416
83 555ฝนว่านะถ้ามวยตับจาก เข้าทางฝนเลยเพราะฝนมีวิชาย่องเบาติดตัวอยู่แระ
7 ธันวาคม 2552 17:19 น. - comment id 111417
84 เดี่ยวนะอย่าเพิ่งไปเก็บขอไปปลูกก่อนไข่เจียวแม่เอ๊ย....
วันนี้ใจดีแจกไข่เจียว
7 ธันวาคม 2552 17:20 น. - comment id 111418
นี่ๆสหาย ฝนไปจกไข่หัวหน้าแก๊งค์เรามาได้ด้วยล่ะ เจ๋งป่ะๆตอนนี้กำลังเล้งใบที่สอง
7 ธันวาคม 2552 17:31 น. - comment id 111421
ทำหน้าใสซื่อ ไม่มีพิษภัย
7 ธันวาคม 2552 17:32 น. - comment id 111422
ท่าทางเจ้าบ้านจะไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น
7 ธันวาคม 2552 17:33 น. - comment id 111423
90
7 ธันวาคม 2552 17:34 น. - comment id 111424
เรียบโร๊ย
7 ธันวาคม 2552 20:27 น. - comment id 111443
.......... แหมๆ เล่นซะเพลินซิ สหายฝนน่ะ ฉางน้อยเพิ่งตื่นแหละ เดี๋ยวจะนอนต่อแล้วละ เฮ้อออออออ