กูไม่บ้า

กระต่ายใต้เงาจันทร์

เมื่อตัวเองต้องเดินทางมาอยู่เชียงรายด้วยเรื่องงาน   ตั้งแต่มาอยู่ใหม่ๆทุกๆเช้าจะมีคุณยายคนหนึ่งแบกถุงผ่านหอพักทุกเช้า  พอกลับจากที่ทำงานจะเย็นจะเห็นคุณยายเดินผ่านกลับพร้อมแบกถุงใบเดิมเดินผ่านไป
คุณยายจะเดินด้วยสีหน้าเรียบเฉย  พูดบ่นพึมพำคนเดียว   ถ้าวันไหนเจอคุณยาย  ฉันจะเดินเอานม  เอาผลไม้ที่ซื้อในตู้เย็นไปให้ทุกครั้ง   วันไหนถ้ากลับจากที่ทำงานก่อนก็จะนั่งดักรอหน้าบ้าน ซื้อผลไม้ ขนม กับข้าว  นม  เอาไว้ให้แก   คนข้างบ้านเรือนเคียงมักตะโกนเตือนฉันด้วยความหวังดีว่า   อาจารย์  ระวังน่ะยายแกบ้า
แต่ก็ไม่เห็นคุณยายมีอาการอะไรแสดงให้เห็น  นอกจากเช้าแบกถุง   เย็นก็แบกถุง  พูดอยู่คนเดียว   มีวันหนึ่ง  เป็นวันพระ  ซึ่งที่ทำงานจะหยุดไม่มีการเรียนการสอน
ฉันไปนั่งทานอาหารที่ร้านข้างๆที่พักในตอนประมาณเกือบสี่โมงเย็น  เห็นแกมาแวะทีร้านนี้   แล้วลื้อค้นในถุง  เอากระดาษบ้าง  ถุงพลาสติกบ้างขายให้แม่ค้าที่ชื่อพี่ติ๊ก  ซึ่งรับซื้อแก  ในราคา20  บาท  ซึ่งวันไหนแกอยากขาย  แกก็ขาย  ไม่อยากขายแกก็เดินผ่านไป  แม่พี่ติ๊กก็บ่นพี่ติ๊กบ้าง    ฉันเลยบอกเค้าไปว่า  ถ้าคุณยายมาขายก็รับซื้อไว้เถอะเพราะแกอุตสาห์เอามาขาย  ไม่ได้มาขอเงิน  20 บาท  บอกอาจารย์ เดี๊ยวจะจ่ายให้เอง 
ฉันทำอย่างนี้ทุกครั้งเป็นกิจวัตรปีกว่า  คุณยายไม่เคยขอ  นอกจากฉันเดินไปให้เอง   ถ้าฉันขับรถมอเตอร์ไซด์   ผ่านหรือจอดรถอยู่หน้าที่พัก    แล้วแกเห็น  แกก็จะเฉยๆเดินผ่านไปไม่เข้ามาวุ่นวาย
มีครั้งหนึ่ง มีฝรั่งมาถามทางหน้าบ้าน  แกเห็น   แกเดิน  เข้าดึงเสื้อฝรั่ง  แล้วพูดว่า  เอาเงินมาให้กู   ลูกสาวกูอยู่ไหน
ฉันเคยสงสัยว่า  แกเดินไปไหนทุกวัน  จนเย็นวันหนึ่งตัวเองพอเวลา  ไปเกินออกกำลังกายที่ริมแม่น้ำกก  เจอคุณยายนั่งที่ศาลา ฉันรีบขับรถ  ไปตลาด  ไปซื้อกับข้าว  ผลไม้  ขนม  แล้วเดินเอาไปให้แกที่ศาลา
แกเทของในถุงออกเกลื่อน  ในนั้นจะมีกระป๋อง  โค้ก   กระป๋องเบียร์   ขวดที่มีสีแดงๆหลายขวด   พอฉันเอาของไปให้  แกก็รับไว้  
แล้วบอกว่า  มีตังค์ไหม  ให้ตังค์บ้างก็ได้  กูไม่ได้บ้า
ฉันเลยอมยิ้ม  ขำอยู่ในใจ ...คุณยายทำให้ฉันมีความสุขได้แฮะ.. เลยนั่งลงคุยกับคุณยายว่า   เก็บขวดไปทำอะไรคะยาย   คุณยายตอบว่า  ขวดมันสวยดี  มันมีสี  ขวดสีขาวๆไม่สวย   ถึงว่า  เห็น  แกคัดเอาขวดขาวๆทิ้งหมดเพราะมันไม่สวยนี่เอง
โลกของยาย   ยายยังเลือก   ที่จะอยู่กับความสุข   อยู่กับสิ่งตัวเองชอบ    โดยไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร  เพราะยายพอใจอย่างนั้น  พอใจที่จะเลือก  ที่เก็บสิ่งสวยๆเช่นขวดสีๆที่ตัวเองชอบ แล้วเราหล่ะ...เราเป็นคนต้นทุนชีวิตมาดีกว่ายายตั้งเยอะ  ถ้าเรายังคิดไม่เป็น    ยายน่ะไม่บ้า ... แต่เราน่ะบ้า...?แล้วแน่นอน