แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

กระต่ายใต้เงาจันทร์

แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว 
วันพระ 
       วันพรุ่งนี้เป็นวันแม่   หลายวันนี้เดินทางมาจังหวัด  ประชุม   สัมมนาทางวิชาการ   พอมีเวลาว่างบางช่วง    จะสอนสมาธิให้นักเรียนตามโรงเรียนต่างๆ      จนนำเข้าสู่การละลายพฤติกรรมและนำของราวงวัลมาแจกเด็กๆ    แววตาของเด็กที่มองดูเราด้วยความไร้เดียงสา   และตั้งใจเรียน    เข้ามากอด  ขอหอมแก้ม   ทำให้เรามีความสุขประหลาดล้ำ    ที่ทำให้เด็กๆต่างจังหวัด  ที่ด้อยโอกาส     แต่มีความไร้เดียงสา  เหมือนพลังปลุกปลอบให้เรามีพลังสัมผัสกระแสของความสุขง่ายๆ    หลายคนของความเป็นอยู่ในชนบท  อยู่กับ  ยาย   กับตา   บางคน ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่   เมื่อเรียนสมาธิและสอนข้อคิดง่ายๆให้เด็กเข้าใจแล้ว    เปลี่ยนพฤติกรรมเริ่มเปลี่ยน   จากที่เคยด่าทอ  ใช้คำหยาบคาย   ตามคำผู้ใหญ่ เริ่มพูดเพราะนุ่มนวลขึ้น ในการสอน ทุกครั้ง  จะใช้คำพูดที่อ่อนโยน  และสุภาพ   เสมอ   ไม่ว่าผ่านไปเท่าไร  สอนด้วยสีหน้าแย้มยิ้มตลอดเวลา   เราจึงสามารถสอนสิ่งนี้กับเด็กๆได้เพราะเราทำเป็นตัวอย่าง  คำพูดก็เหมือนคำพร    เราพูดสิ่งดีๆก็เหมือนให้พรตัวเอง    ยิ่งเป็น  พ่อแม่    ครู  อาจารย์  ยิ่งเป็นคำพรสำหรับเด็กๆ   อาจเป็นเรื่องยาก  ถ้าเด็กมีจำนวนมาก  หรือ  นิสัยดื้อบ้าง   ก้าวร้าวบ้าง   แต่นั่นคือหน้าที่ของผู้ใหญ่  ที่จะหล่อหลอมและมอบสิ่งดีๆให้กับเขาเหล่านั้น  หลังบทเรียนให้เด็กเขียนความรู้สึกต่อคนที่เรารัก   เพราะหลายคนไม่มี  ไม่รู้  จะเขียนเกี่ยวกับแม่อย่างไร
เด็กบางคนอยู่กับยาย   พูดเพราะมาก   เรียบร้อย   ชอบช่วยเหลือ  เขาเขียนบรรยายว่ายายสอนทุกวัน   ต้องช่วยเหลือเพื่อน  ช่วยเหลือคุณครู  มีอะไรกินต้องแบ่งปันกัน  ทุกวันก่อนมาเรียน  ยายจะให้พรขอให้แต่ความสุขความเจริญ พอกลับบ้านยายก็คำพูดเหมือนเดิม
บางคนอยู่กับแม่  เวลาแม่ไม่เมา    แม่จะใจดี     แต่เวลาแม่เมา   แม่จะดึงมาทุบตี  ด่าทอ  พ่อให้ฟัง
บางคนอยู่กับพ่อ  ไม่มีแม่  แต่พ่อจะดูแลทุกอย่าง   ทำกับข้าว   เตรียมเสื้อผ้าให้  มาส่งโรงเรียน แต่เวาลาพ่อเมา    พ่อจะเปลี่ยนเป็นคนละคน   โมโหร้าย   พาผู้หญิงมานอนที่บ้าน
จึงสอนเด็กไปว่า   ไม่ว่าใครจะเป็นอย่างไรใช้ชีวิตอย่างไร    หนูเห็นตัวอย่างทั้งดีและไม่ดีใช่ไหมคะลูก  หนูเลือกได้เก็บสิ่งดีๆมาใช้    บางครั้งบางเรื่องเราก็หาเหตุผลให้มันไม่ได้   เราคิดว่าเราทำตัวดีแล้ว  ทำไม  ยังโดนตี   โดนด่า     หนูมีหน้าที่เรียน  ไม่ต้องน้อยใจว่าทำไมไม่ได้เรียนในโรงเรียนดีๆอย่างคนอื่น  หนูมีสิ่งอื่นทดแทน  เพราะรอบๆตัวหนูยังมีธรรมชาติมีอากาศบริสุทธิ์ มีต้นไม้    ภูเขา    แม่น้ำ  ยังได้ยินเสียงนกร้อง  ผิดกับสังคมเมือง
เราจึงต้องสร้างตัวเองให้เข็มแข็ง โดยต้องเป็นคนดี    ทำบุญให้กับตัวเองทุกวัน   คือ   คำพูดที่ไพเราะ     การมีน้ำใจ     ไม่โกหก   ซื่อสัตย์  มีเมตตา  ต่อทุกสิ่ง  ให้ความรักแก่ตัวเอง   คือ มีความคิด ที่ไม่เคียดแค้น     น้อยใจ    เอาสิ่งนี้มาเป็นพลัง ทำอย่างไรชีวิตข้างหน้า  จะดีกว่าชีวิตในวันนี้นะคะ
เมื่อพักกลางวัน เด็กๆจะมอบขนมมาให้เราทานและนั่งล้อมวงทานอาหารใกล้ๆ  เอาของฝากที่เป็นดินสอที่มีรูปทรงต่างๆ      ปากกาที่มีหัวเป็นตัวการ์ตูนมาอวดกัน  ด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข
ทุกครั้งถ้าฉันต้องเดินทาง   มาทำงานต่างจังหวัด    แม้จะมีเวลาน้อยเพียงใด   ตารางงานเต็มขนาดไหน   ฉันจะต้องจัดสรรเวลามาที่นี่เสมอ    เพราะฉันคิดว่าทุกคนมีเวลาเท่ากันเพียงแต่เราสามารถรู้จักแบ่งเวลาเท่านั้น
โรงเรียนนี้  เป็นความทรงจำ  ของพ่อ ที่พ่อ   สร้างมากับมือ   พร้อมชาวบ้าน เมื่อก่อนเด็กๆในตำบลจะเรียนกันฟรี   ผู้ใหญ่ที่มีความรู้จะผลัดกันมาสอน  ผู้หญิงจะมีเวรทำอาหารกลางวันมาเลี้ยงเด็กๆ  สมัยฉันยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆวิ่งเล่นไปมา
แต่เมื่อพ่อจากไป   โรงเรียนก็เก่า   และทรุดโทรมไปตามกาลเวลา  แต่ความทรงจำมิเคยจางหายจากใจฉัน  เวลาเปลี่ยนทุกสิ่งได้   แต่ไม่สามารถเปลี่ยนความทรงจำของฉันที่มีแต่พ่อได้แม้แต่น้อย  ฉันจึงชอบกลับมาที่นี่มาหาความสุข
ความสุขของเราคือ  เราอย่าปิดประตูขังตัวเองอยู่ในโลกแคบๆเพราะโลกนี้ยังกว้างใหญ่มีอะไรให้เราเรียนรู้มากมายจงใช้ชีวิตให้มีค่าเปิดประตูสู่โลกกว้างก่อนที่จะพบว่าเวลาเหลือน้อยเต็มที
ความสุขหาได้ง่ายๆจากสิ่งรอบตัวไม่จำเป็นต้องเป็นเงินทอง    แค่ดอกไม้ข้างทาง
ภูเขา   แม่น้ำ   ท้องฟ้า  ต้นไม้และรอยยิ้ม   นี่คือความสุข เพียงแต่เราอย่ากำหนดว่าสิ่งนั้นสิ่งนี้เป็นความสุข เราจะรู้สึกอิสระปลอดโปร่งความสุขจะเกิดได้ง่ายเพราะใจเป็นสุข
ความอบอุ่นจริงใจไม่ใช่หาได้จากทุกคน  แค่มีคนพิเศษคนหนึ่ง  รู้สึกจริงใจยามอยู่ใกล้และคิดถึงยามอยู่ไกลแต่คนพิเศษคนนั้นต้องจริงใจเสมอต้นเสมอปลาย
ไม่มีใครรู้ทางข้างหน้าเป็นอย่างไร  อดีตเปลี่ยนแปลงไม่ได้   อนาคตเราวางและวาดหวังได้แต่สมหวังหรือไม่เป็นอีกส่วนหนึ่งจำปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่านั้นพอ ดีของเราอาจไม่เท่าเขา   หรืออาจจะดีกว่าเขา   เต็มที่ของเราเท่านี้จงพอใจและวางลง
แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้ว