วัด พระ และ เด็กผู้หญิง

กระต่ายใต้เงาจันทร์

วัด  พระ  และ  เด็กผู้หญิง
เมื่อวานรับโทรศัพท์จากเพื่อนคนหนึ่งได้คุยกัน     หลายเรื่อง  แต่ประเด็นหนึ่งที่กระทบใจคือ  พ่อ    ทำให้ข้าพเจ้าเองต้องกลับมาเปิดดูสมุดบันทึกของพ่อ   ที่เก่าจนซีดเป็นสีน้ำตาลไหม้ถ้าจับแรงคงจะกรอบและผุ  ตามกาลเวลา
พ่อคือคนที่ฉันรักมากที่สุดในที่สุดในชีวิตเหนืออื่นใด   ผู้ผู้ปกป้องลูกสาวคนนี้คนนี้จนวินาทีสุดก่อนลมหายใจจะสิ้น...วิญญาณลอยล่องออกจากร่างกายจนลมหายใจเฮือกสุดท้าย
น้ำตาของตัวเองค่อยๆรินหลั่งอยู่บนสมุดบันทึกเล่มนั้น
มีคนเคยบอกฉันว่า    เอาบันทึกของพ่อมาเขียนเป็นเรื่องราวส่งผ่านเพื่อเสนอเป็นงานเขียนออกหนังสือ   ภาษาไม่จำเป็นต้องสวย   แต่บันทึกของพ่อมีหลายเรื่องราวที่นำนำออมาเผยแพร่แล้วจะกระทบกับบางเรื่องทั้งในการเมืองและชีวิตส่วนตัวของฉันเองที่ต้องการชีวิตที่สุขสงบ
ความรักของพ่อในบันทึกหน้านี้   ที่ฉันนำมาเขียน   เป็นเรื่องราวในวัยเด็ก  ที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ซุกซน  ชอบซักชอบถาม
พ่อมักพาฉันเข้าวัดทุกวันพระสมัยพ่อมีชีวิตอยู่ ฉันจะนั่งมองพระพุทธรูปอยู่อย่างนั่นในทุกวันพระ อย่างสงสัย  จนวันหนึ่ง เก็บไว้จนทนไม่ได้   เมื่อหลวงพ่อขึ้นเทศน์จนจบ   ข้าพเจ้าชี้ไปที่เศียรพระ   พนมมือ   เอียงคอถามหลวงพ่อว่า   หลวงพ่อคะ  หนูอยากรู้   ที่ปุ่มๆบนหัวพระนั่นคืออะไรคะ    หลวงพ่อหัวเราะด้วยเสียงดัง
แต่แม่ชีกลับตีแขนฉันเบาๆ  และทำตาเขียวใส่    ว่าเป็นเด็กผู้หญิง  ถามยังงั้นได้ไง    เข้าใกล้พระได้ยังไงเป็นเด็กผู้หญิงมันไม่เหมาะไม่งาม   ผู้หญิงไมทำกัน
ข้าพเจ้าเลยถามกลับไปว่า  พระคือตัวอันตรายเหรอคะ  หนูถึงเข้าใกล้ไม่ได้  วัดหนูก็มาไม่ได้สิเพราะที่นี่มีแต่พระ
เลยโดนแม่ชีอีกสองสมาคนบอกให้พ่อเอาฉันกลับบ้านไป
ความคิดตอนนั้น    ทุกเช้าเคยตามพ่อออกมาใส่บาตร ข้าพเจ้าไม่มาอีกเลยเพราะสับสนและคิดว่ายุ่งยาก ไม่เข้าใจ   หนูผิดอะไร  ก็หนูไม่รู้แค่ถาม  แล้วไม่ยอมตามพ่อไปวัดอีกเลย
จนกระทั่งวันหนึ่งพ่อเข้ามาบอก   กระต่ายน้อย  หลวงพ่อถามหาหนูแน่ะ   หลวงพ่อฝากขนมและนิทานเล่มเล็กๆมาให้   เดี๊ยวก่อนนอนพ่อจะอ่านให้ฟังนะลูก
หนูไม่ไปวัดหลายวันพระ  ไม่ใส่บาตร  วิธีนี้ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องนะลูก  หนี คือไม่ใช่วิธีที่ดี  เงียบก็ไม่ใช่วิธีที่ถูก   ไปกราบลูกหลวงพ่อกันน่ะลูก
เพราะหลวงพ่อเป็นพระที่ใจดีมีเมตตา     กรุณา    ทำให้ข้าพเจ้าไม่กลัวพระอีกต่อไป  หลวงพ่อว่า   เราน่ะ ช่างถาม   ผิดกับเด็กหลายๆคน    ที่เศียรพระพุทธรูปน่ะปุ่มที่หนูถามคือปัญหาร้อยแปดอย่าง  โตกว่านี้หนูจะเข้าใจ   หลวงพ่อให้นิทานอีกหลายเล่มให้ฉัน และบอกว่า ให้โยมพ่ออ่านให้ฟังน่ะ   พร้อมกับเสียงหัวเราะ
พ่อค่อยๆสอนซึมซับแต่เรื่องดีงามสอดแทรกไว้ในนิทานแต่ละเรื่อง  พร้อมกับจูบแก้มใสๆกอดจนฉันหลับไปทุกครั้งเสมอ
คิดถึงพ่อขึ้นมาจับใจ     พ่ออยู่ตรงไหนของฝากฟ้าคะ   อยู่ดาวดวงไหน   โปรดมอบพลัง  ความเข็มแข็ง  ความกล้าหาญคืนมาให้ฉันสักครั้ง     ตอนนี้ความเข็มแข็งค่อยๆเลืนลายความอ่อนแอคลุกคลืบเข้ามาทำร้ายจนหัวใจลูกสาวคนนี้เจ็บไปหมด
พ่อคือพ่อ    พ่อคือทุกสิ่ง   พ่อคือผู้ชายเพียงคนเดียวที่อยู่ในหัวใจลูกสาวคนนี้ตลอดกาล