ขอเพียงแค่ให้ฉันรักเธอ part 1. คำขอร้อง

AU>>di>>TION

"แม็คช่วยแพทหน่อยได้ไหม นะขอร้องนะ ช่วยหน่อยนะ" คำพูดของแพทยังคงก้องอยู่ในหัวของแม็คราวกับไม่รู้ว่าประโยคนั้นจะหาทางออกจากความคิดไปได้อย่างไรถึงแม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วแต่สำหรับแม็คแล้วคำพูดนั้นราวกับว่ามันเพิ่งจะเกิดขึ้นมาเมื่อไม่กี่นาที่ที่ผ่านมานี้เอง
ย้อนหลังไปราว 6 ชั่วโมงที่แล้ว แม็คกดโทรศัพท์หาแพ็ทหลังจากที่แพ็ทได้callมาหาถึงแม้ว่าแพ็ทจะ call มาแค่เพียงครั้งเดียวแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะโทรกลับไปเพราะเขาจะต้องโทรหาแพ็ททุก ๆ วันอยู่แล้ว
"ฮัลโหล! แพ็ทเหรอ call มามีเรื่องอะไรหรือเปล่า" แม็คถามด้วยความแปลกใจเพราะปกติแพ็ทไม่เคยที่จะ call มาหาเขาเลยสักครั้งเดียวจะว่าไปโทรมาก็แทบจะนับครั้งได้
"ไม่หรอก เออ! แม็คว่างไหมมาหาหาแพ็ทหน่อยสิ"ปลายสายเป็นเสียงของแพ็ทแต่น้ำเสียงของแพ็ทคราวนี้ไม่เหมือนเดิมออกจะฟังดูเศร้า ๆ 
"ได้สิ ว่าแต่ว่าแพ็ทจะให้ไปเจอที่ไหนล่ะ" แม็คตอบตกลงโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรมากมายนักเพราะการที่เขาไปเจอ แพ็ทนั้นเป็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้วแม้บางครั้งจะได้เจอกันแค่ระยะเวลาสั้น ๆ แต่เขาก็รู้สึกดีใจ
"อือเดี๋ยวนะ....งั้นไปเจอกันที่ siamdiscovery หน้า egv นะ"
"แพ็ทจะไปดุหนังเหรอ" แม็คถามด้วยความประหลาดใจเพราะเขารู้ดีว่าแพ็ทเป็นคนที่ไม่ชอบดูหนังในโรงหนังสักเท่าไหร่นัก
"เปล่าหรอกแล้วแม็คอยากดูหรือเปล่าล่ะ"
"อือ...."แม็คหยุดคิดไปสักครู่หนึ่งแล้วตอบว่า"เอาไว้เราค่อยคุยกันละกันนะแต่ปกติแพ็ทไม่ชอบดูหนังนี่นา"
"แล้วตกลงแม็คจะไปไหม"แพ็ทถามอีกครั้ง
"ไปสิ ไป ๆ แต่แม็คยังไม่ได้อาบน้ำเลยอ่ะขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ"
"ได้จ้ะ งั้น 4 โมงเย็นเจอกันนะ"แพ็ทบอกเวลานัด
"งั้นแค่นี้ก่อนนะสวัสดีครับ"แม็คบอกแล้ววางหูพร้อมยิ้มอย่างมีความสุข
	***************************
siamdiscovery
แม็คมาถึงก่อนเวลานัดค่อนข้างเยอะทำให้เขารอนานไม่ใช่น้อยแต่กับการรอเพียงแค่นี้ไม่ใช่เรื่องที่หนักหนาอะไรสำหรับเขาถ้าการรอครั้งนี้แลกกับการที่จะได้เจอคนที่เขารักล่ะก็มันไม่ได้ทำให้เขาหนักใจอะไรเลยแม็คหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดโทรหาแพ็ทเพื่อถามว่าแพ็ทอยู่ไหน
"ฮัลโหลแม็คเหรอ"แพ็ทรับสาย
"อือ..แพ็ทถึงไหนแล้วเนี่ย"
"ใกล้ถึงแล้วแหละกำลังขึ้นบันไดเลื่อนไป"
"แล้วแพ็ทกินข้าวหรือยัง"แม็คถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงอย่างเต็มเปี่ยม
"ยังเลย เออ! ตอนนี้ถึงแล้วเห็นแม็คแล้วด้วยงั้นแค่นี้ก่อนนะจะได้ไม่เปลืองค่าโทร"
แพ็ทพูดจบก็วางหูแล้วเดินตรงเข้ามาหาแม็คเขาสังเกตได้ว่าหน้าของแพ็ทตอนนี้ดูไม่ค่อยมีความสุขมากนักแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะถามอะไรเพราะกลัวที่จะไปตอกย้ำความรู้สึกของแพ็ททั้ง ๆ ทีใจของเขาเป็นห่วงแพ็ทมากเหลือเกิน
"แม็ครอนานมั้ย"
"ไม่หรอกไม่นานแม็คเพิ่งมาเมื่อกี้นี้เองแหละพอมาถึงก็เลยโทรหาแพ็ท เออ! แพ็ทยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหมงั้นเราไปกินข้าวกันนะ" แม็คปฏิเสธทั้ง ๆ ที่เขามารอแพ็ทได้เกือบชั่วโมงนึงแล้วแต่ด้วยความที่เขาเห็นว่าแพ็ทไม่ค่อยสบายใจจึงบอกออกไปเพื่อให้แพ็ทไม่ต้องกังวลมากขึ้น
หลังจากที่ทั้งคู่สั่งอาหารเสร็จก็เดินไปนั่งที่โต๊ะริมซ้านในสุดที่เคยนั่งกันเป็นประจำแต่ทั้งคู่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรกันเลยสักคำตั้งแต่สั่งอาหารและเดินมานั่งที่โต๊ะ
"แพ็ทชวนแม็คมามีอะไรหรือเปล่า"เม็คตัดสินใจพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบและความอึดอัดที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาอย่างช้า ๆ 
"คือ...แพ็ทมีอะไรจะขอแม็คน่ะ"
"อะไรล่ะ?"แม็คถามด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้วแพ็ทจะไม่เคยขอร้องให้เขาทำอะไรให้เลยตั้งแต่ที่ทั้งคู่รู้จักกันมา
"แม็คช่วยแพ็ทหน่อยได้ไหมนะ ขอร้องล่ะ ช่วยหน่อยนะเพราะนอกจากแม็คแล้วแพ็ทก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะขอร้องให้ใครช่วยได้นะช่วยหน่อยนะ"สีหน้าของแพ็ทในเวลานี้ก็ดูเศร้าอยู่แล้วบวกกับน้ำเสียงที่สั่นเครือราวกับจะร้องไห้ทำให้แม็ครู้สึกสงสารพ็ทไม่น้อยแต่เม็คก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าแพ็ทต้องการให้เขาช่วยอะไร
"จะให้ช่วยเรื่องอะไรล่ะ"แม็คถามด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง
"คือตอนนี้แพ็ทรู้สึกว่าแพ็ทชอบคน ๆ นึงแต่แพ็ทไม่รู้เลยว่าเขาคิดยังไงกันแน่แพ็ทไม่รู้เลยว่าเขาชอบแพ็ทบ้างหรือเปล่า"แพ็ทระบายความในใจออกมาให้แม็คฟังโดยที่แพ็ไม่รู้เลยว่าความรู้สึกของแม็คตอนนี้เป็นอย่างไร
"แล้วทำไมแพ็ทถึงคิดว่าเขาไม่ชอบแพ็ทล่ะแพ็ทก็ออกจะน่ารักขนาดนี้"แม็คพูดล้อเล่นทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริงแล้วใจของเขาตอนนี้มันเต็มไปด้วยความทุกข์ใจที่มากมาย
"ก็เวลาที่แพ็ทโทรไปหาเขานะ เขาก็รับสายนะแต่เขาคุยไปสักพักนึงแล้วเขาก็บอกว่าจะโทรมาน่ะแต่เขาก็ไม่เคยโทรมาเลย"
"อือ...สงสัยว่าเขาคงรับตามมารยาทละมั้ง เออ!ใช่ ๆ รับตามมารยาทไงก็เหมือนเวลาที่เราไม่อยากรับโทรศัพท์ใครอย่างเงี้ยแต่ถ้าเขาโทรมาเราก็ต้องรับแบบนี้ เขาอาจจะไม่คิดอะไรมากก็ได้นะ"แม็คพยายามพูดปัดหวังว่าแพ็ทจะเปลี่ยนใจถึงแม้เขาจะรู้ดีว่ามันมีส่วนน้อยมากก็ตาม
แต่เขาบอกว่าเขาชอบแพ็ทนะ เขายังขอคบกับแพ็ท ถ้าเขาไม่คิดอะไรเขาจะพูดทำไมล่ะ แล้วอีกอย่างนึงเขาก็เคยขอนัดเจอแพ็ทด้วยแต่...เขาก็ไม่มา"
ทันทีที่แพ็ทพูดจบแม็คถึงกับเงียบและอึ้งไปชั่วขณะกับสิ่งที่ได้ยินถึงตอนนี้เขารู้แก่ใจดีแล้วว่าถึงแม้เขาจะพยายามโน้มน้าวใจแพ็ทสักเท่าไหร่ก็คงไม่เป็นผลยังไงแพ็ทก็คงจะไม่มีใจให้เขาอย่างแน่นอน
"แล้วแพ็ทจะให้เม็คช่วยยังไงล่ะ"แม็คยังคงถามต่อทั้ง ๆ ที่ความรู้สึกของเขาในตอนนี้มันมีแต่ความผิดหวัง ความทุกข์ใจที่มันหนักหนาเหลือเกินแต่เขาก็ไม่สามารถที่จะปฎิเสธแพ็ทได้เพราะเขาไม่อยากที่จะเห็นแพ็ทต้องทุกข์ใจไปมากกว่านี้
"ก็เดี๋ยวแพ็ทจะเอา mail ของเขาให้นะแล้วแม็คก็ปลอมเป็นใครก็ได้แต่ต้องเป็นผู้หญิงนะแล้วก็เมลไปหาเขาที"
"แล้วถ้าเขาถามว่าเอา mail มาจากไหนล่ะ"
"...."
แพ็ทนิ่งไปสักพักหนึ่งก่อนที่จะพูดออกมาว่า
"งั้นแม็คบอกเขาว่าเอามาจากในเนทละกันนะ"
"แล้วถ้าเขาไม่เคยลงเอาไว้ล่ะ"
"เอาน่า...ลองดูละกันนะช่วยแพ็ทหน่อยนะ"แพ็ทพูดพลางเอื้อมมาจับมือของแม็ค
"อือได้ จะลองดูนะแต่ไม่รับรองนะว่าจะได้ผลหรือเปล่า"แม็คตอบตกลงทั้ง ๆ ที่ความรู้สึกของเขาตอนนี้ไม่พร้อมที่จะช่วยแพ็ทสักเท่าไหร่แต่เพื่อคนที่เขารักแล้วแค่นี้คงไม่มากมายหนักหนาเท่าไหร่เขาขอแค่เพียงอย่างเดียวขอให้แพ็ทมีแต่ความสุขแค่นั้นก็คงพอสำหรับเขาถึงแม้ว่าเขาจะต้องรู้สึกเจ็บปวดในใจสักเท่าไหร่ก็ตาม
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ