เขามองทอดสายตาระเม็ดฝน ป่ายางเบื้องหน้ามืดคลื้ม มิได้อีนังต่อความหนักเบาของสายฝน เท่าความคิดคำนึง ตีสามวันพรุ่งเขาจะไปตัดยางดีไหม งานฝังไอ้หมูกเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน แม่ไอโขลกมาจากมุมกงสี เขาไม่ได้หันไปแล เจบงกับตะกงกองอยู่ข้างฝา ฝนซาเม็ดลง แสงตะวันหายไปนานแล้ว ป่ายางมืดสนิท เถอะ ตัดยางหวะครานี้คงไม่ได้ดิบดีอะไรนัก ลูกกุลีกับเถ้าแก่ เหมือนที่ไอ้ไข่บอกตอนมาชวนเขากับไอ้หมูก ฝนหยุดเม็ด เขาหย่อนตีนลง ขยับเสื้อคลุมสีขี้ม้าให้กระชับ แล้วก้าวยาวๆ หายไปในป่ายาง ไม่ได้หันกลับไปมองมุมกงสีนั้นเลย เจบงกับตะกงยังกองอยู่ที่เดิม
สำโรงไทย ศรีสันทัด 10 เม.ย. 2554 23:41 น. - ID 11631 
1701
0
0
11 เมษายน 2554 13:18 น. - comment id 123345
เสียงระเบิดข้างรถดังสนั่น รถทั้งคันกระดอนขึ้นพลิกหงาย ทหารกล้าหมุนคว้างบ้างนอนตาย ห่ากระสุนโปรยปรายอยู่รอบตัว ในป่ายางเห็นหลังวิ่งไวไว กดระเบิดแล้วหนีไปไม่เห็นหัว อีกหลายคนยิงซ้ำย้ำให้กลัว หยุดพันพัวถอยหายชายป่ายาง พวกไม่ตายกำอาวุธเข้ารุดไล่ มิได้ไกลถูกกระหน่ำจ้ำล้มผาง ระวังหลังสู้พลางแล้วหนีพลาง หมดหนทางต่อตีมันหนีไป ปลอกกระสุนจากปืนเอ็มสิบหก คงเป็นปืนเคยฉกจากค่ายใหญ่ ภาระกิจมันสำเร็จจึงได้ใจ เอามาฆ่าทหารไทยเจ้าของปืน ไม่มีแล้วชายหนุ่มในสวนยาง จะหากินกันบ้างก็สุดฝืน แผ่นดินนี้เคยใช้ได้หยัดยืน จะถูกกลืนหายไปหรือไรกัน มาไว้อาลัยไอ้หมูกด้วยคน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ