เรื่องป่วย .. เป็นใคร ก็ต้องตอบว่า ไม่อยากป่วยเลย แต่ถ้าป่วยไปแล้วล่ะ ทำไงได้ ก็ต้องทำใจให้ยอมรับ ฉันเองก็กลายเป็นคนป่วยไปซะแล้ว ทั้งที่ไม่ได้ยกมืออาสา ก็ได้รับสิทธิ์นั้น ก็ดีเหมือนกัน นอกจากมีโลกกลอนส่วนตัว ก็มีโรคเป็นของตัวเองด้วย เจ๋ง ...
จากที่ไม่เคยใช้สิทธิ์ประกันสังคม ก็เลยได้ใช้ นับว่าคุ้มค่าทีเดียว เพราะว่าโรคที่ฉันเป็นอยู่นั้น มันคงซี้ปึ๊กอยู่กับฉันอีกนาน ดีไม่ดี พลอยซีม่องเท่งไปพร้อม ๆ กัน
รพ. ที่ฉันรักษาตัว (โทษที แต่หัวใจน่ะ ไม่ต้องรักษา) คือ รพ.เลิดสิน ย่านสีลม ฉันยังจำวันแรกที่ฉันไปยื่นบัตรเป็นคนไข้ใหม่ได้เลย เดินเซ่อ งุ่มง่าม กว่าจะเรียนรู้ในระบบว่า ต้องเดินไปตรงนั้นก่อน แล้วค่อยมาตรงนี้ ก็ต้องใช้เวลามากพอสมควร ทว่า .. ยังไม่ทันไร เขาก็จะทุบตึกหน้าซะแล้ว โว้ .. ต้องกลายเป็นคนเซ่อ งุ่มง่าม อีกแล้ว
จากที่เคยเดินเฉิบ ๆ สบายใจ อยู่อย่างเย็น ๆ รอหมอ กลายเป็น นั่งตากพัดลมที่พัดเอาลมร้อนมาให้ตลอด เหงื่อไหลโซกชุ่มจนฟองน้ำด้านซ้ายรู้สึกหนักเหงื่อชอบกล ขนาดผมสั้นหร๋อมแหร๋ม ใส่หมวกถักจากเยื่อไผ่ ยังร้อนจนทนไม่ไหว ไม่รู้ล่ะ ก็มันร้อนนี่หว่า ... ฉันเปิดหมวก เอาหัวจ่อพัดลมเป็นระยะ ๆ
ให้นึกสงสารแพทย์ พยาบาล รวมไปถึงบุคคลากรที่ทำงาน ร้อนซะขนาดนั้น แต่ละคนหน้าดำคล้ำ แอบไปได้ยินพยาบาลบ่นว่า ฝ้าขึ้น ก็แหง๋ล่ะ การปรับเปลี่ยนจากตึกใหญ่ห้องแอร์เย็นสบาย มาเป็นการประจำการอยู่ที่ตู้คอนเทนเนอร์ หลังคากระเบื้อง ความสะดวกสบายย่อมไม่มี ฉันเห็นคนไข้ที่นอนเตียงหลายคน นอนเหงื่อแตกคาเตียงเลยนะ คนก็เดินชนกันไปมา เบียดกันมาก ยิ่งสาย คนยิ่งเยอะ อากาศก็ยิ่งร้อน ฉันเจอพยาบาลที่คุ้นเคยกันอยู่ ก็ส่งเสียงให้กำลังใจกันไป พยาบาลบอกว่า ดีนะ ถ้าฝนตก ฝนก็จะสาดอีกต่างหาก อุ๊ แม่เจ้า ... ฝนสาด
ฝนตกก็ช่าง ไม่ตกก็ช่าง ร้อนก็ช่าง เย็นก็ช่าง ฉันก็ยังต้องไปตามนัด เพราะว่า นัดครั้งนี้ฉันมีภาระกิจ 2 อย่าง 1. นัดตรวจหลังคีโม 3 เดือน 2. นัดส่งของฝากให้สาวคนหนึ่ง ที่ยิ้มแป้นแล้นนั่นแหล่ะ
ธุระของฉันเสร็จสิ้นเร็ว เพราะได้คิวแรก แพทย์มาดูแลฉันก่อนใคร ประมาณ 8.45 ก็เรียบร้อยแล้ว แต่ฉันยังคงอยู่ที่ รพ. เป็นเพื่อนอีกคน พอดีว่าเธอป่วยเป็นมะเร็งเต้านม (อะไรกันหนักหนา หมู่นี้มักเจอจัง) แต่เธอยังไม่ได้ทำการรักษาเลย ฉันเป็นคนแนะนำให้เธอมารักษา โดยให้ย้ายประกันสังคมจาก รพ.แห่งเดิม มาเป็นที่นี่ และด้วยความรับผิดชอบ (อีกแง่ ก็เพราะกลัวเธอคนนั้นจะหนีกลับ) ฉันก็เลยจำเป็นต้องนั่งผลิตเหงื่อรอเธอ ให้พบแพทย์ก่อน ทำไปทำมา ล่อซะบ่าย .... ตัวเบาโหวงเลย เหงื่อแตกไป 3 ปี๊บ
พบแพทย์คราวนี้นอกจากตรวจร่างกายแล้ว ยังได้ยาไปกินอีก 90 เม็ด อีกสามเดือนค่อยนัดพบกันใหม่ ฉันน่ะ เก็บความสงสัยในใจไว้ไม่ไหว ก็เลยถามแพทย์ว่า "หมอคะ ที่จริงแล้ว ยาที่กิน ต้องกินเมื่อไหร่" "หลังคีโมเข็มสุดท้ายประมาณ 2-3 สัปดาห์ ครับ" ฉันชะโงกหน้าจนเกือบจะชนจมูกของหมอ พร้อมกับค่อย ๆ พูดว่า .. " ห ม อ ทำ ไ ม เ พิ่ ง ใ ห้ " " ลื ม ค รั บ " " จ ะ อั น ต ร า ย ไ ห ม เ นี่ ย " " ไ ม่ มั๊ ง ค รั บ " แหมมมมมมม ... จะบ้าตาย
จะโทษหมอก็ไม่ได้ ต้องโทษตัวเอง ทำไมตอนนั้นที่สงสัย ไม่ถามซะเลย อุตส่าห์เก็บความสงสัยไว้ตั้ง 3 เดือน .... รู้งี้ ตูสงสัยไปเรื่อย ๆ ซะก็ดี (ฉันบอกกับตัวเองเช่นนั้น)
เขาว่ากันว่า คนที่เป็นมะเร็ง มันก็เหมือนเหลือชีวิตอยู่เพียงครึ่ง แถมไอ้ที่เหลือเพียงครึ่งสำหรับฉันก็อาจจะเป็นแบ่งเป็นสองส่วน ครึ่งบ้า / ครึ่งบอ
อัลมิตรา 13 พ.ค. 2554 16:56 น. - ID 11701 
11769
6
0
13 พฤษภาคม 2554 17:30 น. - comment id 123803
คำตอบที่เจ็บมาก ให้กำลังใจครับ
13 พฤษภาคม 2554 20:43 น. - comment id 123805
สู้ๆ...หน้าตาอิ่มเอิบแล้วน๊าอัลฯ
13 พฤษภาคม 2554 20:44 น. - comment id 123806
ปล.ส่วนสาวอีกคนก็อิ่มเอิบไม่แพ้กัน...ฮาแก๊งค์แก้มยุ้ย
13 พฤษภาคม 2554 21:00 น. - comment id 123807
แม่ก็รักษาที่โรงพยาบาลนี้เหมือนกันค่ะ แต่ไม่ได้ที่อาคารนี้..เคยรักษาที่โรงพยาบาลสินแพทย์ค่าใช้จ่ายสูงมากๆ จนแม่ไม่ยอมไปแล้วต้องขอให้แพทย์ส่งตัวมาของรัฐบาลรักษาดีเหมือนกันแพทย์เอาใจใส่ดีค่ะ..ไปกันแทบทุกอาทิตย์จนสนิทกับคุณหมอแล้วค่ะ.. เป็นกำลังใจให้คุณอิมนะค่ะหมอเก่งค่ะ เดี๋ยวนี้สู้ๆๆนะค่ะ
13 พฤษภาคม 2554 21:09 น. - comment id 123808
ขอบคุณ คุณอัลฯ มากครับ สำหรับหนังสือ ใครให้หนังสือนี่จะดีใจมาก จนถึงมากที่สุด 55 อ้อ โรงบาล หรือโรงพัก นี่ เป็นสถานที่ ไม่ชอบไปอะ
13 พฤษภาคม 2554 21:22 น. - comment id 123810
ด้วยอารามดีใจจะได้เข้ากล้อง ลืมแขม่วพุงครับพี่น้องว่าแต่คุณหมอคนนี้หน้าตาเป็นยังไงคะ หากหน้าตาดี อภัยให้เถอะค่ะ เพราะคนหน้าตาดีมักจะขี้ลืม หายไวๆนะคะ คอยดูอยู่ห่างๆ อย่างหวงๆ
13 พฤษภาคม 2554 22:07 น. - comment id 123811
สวัสดีเจ้า พี่อิมเป็นคนไข้ที่น่ารักมาก ^^ มะเร็ง ก็แค่ โรคร้าย ไม่ทำ ให้ตาย หรอกพี่ มายิง สิจ้ะ คนดี ตายทันที ไม่ได้ ลากัน รู้ตัว ว่าป่วย ก็ดีนะ เราจะ ได้ทำ สิ่งฝัน ให้เร็ว ยิ่งขึ้น อีกวัน อย่าหวั่น เพราะหนู ก็เป็น ไม่ใช่ เทวดา มาจุติ ดูสิ มีมากมาย ให้เห็น หลายคน ลำบาก ยากเย็น ลำเค็ญ ยิ่งกว่า เราก็มี มะเร็ง โรคนี้ รักษาได้ อย่าไป กลัวเกิน นะพี่ ร่าเริง สดใส ใจดีดี อีกหลายปี ค่อยได้ ร่ำลา เอาน่ะ ถึงที เราป่วย ก็ด้วย โรคฮิท เสน่หา เห็นไหม มวลหมู่ ดารา ก็พา กันเป็น เหมือนเรา
14 พฤษภาคม 2554 00:55 น. - comment id 123813
กรรม.....ฟังคำตอบของหมอแล้ว หดหู่ใจ "ลืม" อุแม่เจ้า ทำกันแบบนี้กับชีวิตคนนิ...ไหนลองคลำดูแผลผ่าตัดก่อน ท่านลืมอะไรไว้ใต้ผิวหนังมะ... ได้เห็นรูปที่ยิ้มแย้มสดชื่นแล้ว แสดงว่ากำลังใจดีมาก ๆ แล้วยาที่ได้ใหม่มานี่ กินเพื่ออะไรคะ มันล่วงมา 3 เดือนแล้วนี่ อืม...น้อมแบมก็น่ารักมิใช่ย่อยเชียว น่าหยิกแก้มทั้งคู่เชียวค่ะ
14 พฤษภาคม 2554 10:54 น. - comment id 123814
ดีใจครับ..ที่คุณอัลมิตรา มีกำลังใจดีอย่างนี้ได้อ่านแล้วเหมือนเป็นเรื่องเล่าให้ฟังง่ายๆ..เข้มแข็งจริงๆ...ขอให้คุณอิม สุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ..กำลังใจทางไกล..ฝากส่งให้เพิ่มเติมครับ
14 พฤษภาคม 2554 17:17 น. - comment id 123819
ฝากกำลังใจสู่หัวใจที่เข้มแข็ง..
14 พฤษภาคม 2554 17:59 น. - comment id 123821
จริง ๆ แล้ว คุณอัลมิตราต้องขอเพิ่มอีกเท่าหนึ่งนะคะ เพราะต้องกินย้อนหลังไปเมื่อ 3 เดือนก่อนที่ไม่ได้กินไง.......เด่วก็หายนะ ขนาดหมอลืมให้ยา ยังไม่เป็นไรเลยใช่ป่าว คนเก่ง
14 พฤษภาคม 2554 22:44 น. - comment id 123825
คุณแทนคุณแทนไท .. คุณหมอคงมีคนไข้เยอะ ตรงที่อัลมิตราเข้าใจเขานะ และการที่เขาทำการรักษาให้มีชีวิตรอดปลอดภัยก็เหมือนได้ให้ชีวิตใหม่แล้ว คุณโคลอน .. ช่วงนี้แก้มป่อง ๆ ชอบกล ไม่รู้ว่าอิ่มเอิบหรือบวม 555 ยัง งง ตัวเอง คุณดอกไม้ใบหญ้า .. คุณหมอที่นี่ดีมาก ดูแลและเอาใจใส่ (เรื่องลืมให้ยา เรื่องเล็ก) ก็รู้สึกวางใจนะ ที่ได้รับการดูแลรักษาที่นี่ .. นี่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องฝากชีวิตเอาไว้กับหมออีกกี่นาน ยิ่งตอนนี้ยิ่งรักคุณหมอมากขึ้น เพราะคุณหมอต้องมาทำการตรวจรักษาที่ตู้คอนเทนเนอร์ ซึ่งเป็นสถานที่ ที่ไม่ได้รับความสะดวกสบายเลย โดยเฉพาะคุณหมอที่ต้องเจอกับคนไข้โรคร้าย อัลมิตราแอบเห็นคุณหมอปาดเหงื่อตั้งหลายที ... ร้อน เปียก หนาว .. สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกน่าดู คุณกิ่งโศก .. :) วันนี้อัลมิตราก็ได้รับมอบหนังสือจากเพื่อนคนหนึ่งเช่นกัน ความรู้สึกนี้ เราคงไม่แตกต่างกันเนอะ คุณแก้วประภัสสร .. เขาชื่อคุณหมอพงษ์เทพ พิศาลธุรกิจ หน้าตาดีทีเดียว แต่แต่งงานแล้ว 555 คุณหิ่งห้อยน้อยใจ .. "แค่มะเร็งจะเซ็งไปทำไมเล่า" เตือนตัวเราทุกวันปราศขวัญเสีย เป็นมะเร็งต้องสั่งใจมิให้เพลีย โรคแค่เนี๊ยะ จิ๊บจ๊อย ..หนอย ! ช่างมัน คุณปรางทิพย์ .. กล่องยาเขียนว่า Novofen 20 (anti-oestrogen) ตัวยาก็เป็น Tamoxifen เป็นแผงนะ แผงละ 10 เม็ด มี 3 แผงในหนึ่งกล่อง เท่ากับว่าอัลมิตราได้ยามา 3 กล่อง สำหรับกินทุกวันเป็นเวลา 3 เดือน แล้วคุณหมอจะนัดอีกที วันที่ 4 สค.54 ซึ่งต้องกิน 5 ปี เพราะคุณหมอบอกว่ายังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์ มีรอบเดือน (บอกหมอว่า ตั้งแต่ มกราคม ไม่มีรอบเดือน หมอก็บอกว่า ก่อนผ่าตัดยังมีอยู่นี่ ที่ไม่มีก็เพราะคีโม มันจะเป็นอย่างนี้สัก 2 ปี แล้วจึงจะมีรอบเดือน) คุณหมอคลำที่แผลนะ จนถึงใต้รักแร้ และที่เต้านมขวาจนถึงใต้รักแร้ คุณหมอก็คลำด้วย คลำไปสอนไป สั่งว่าให้หมั่นคลำของตัวเอง (แปลว่า ไม่ต้องเอามือไปคลำเต้านมของใคร) แล้วอีก 3 เดือนมาให้คุณหมอคลำ นี่ .. อารมณ์ดีนะ คุณหมอบอกว่าลืม ตรงนี้ต้องนับถือน้ำใจคุณหมอ ลืมก็บอกว่าลืม ไม่ได้ทำเป็นเฉไฉ ที่จริงถ้าหมอบอกว่า เว้นจากคีโมเข็มสุดท้าย 3 เดือนแล้วจึงให้ยา อัลมิตราก็คงเชื่อนะ เพราะไม่รู้เรื่อง พอคุณหมอรับว่าลืม ก็ ...ลืม ทำไงได้ละ ต้องไว้ใจคุณหมอ เพราะลมหายใจที่เหลือคุณหมอจะเป็นผู้ดูแล ปล. ตอนแรกว่าจะติดต่อไป เรื่องสวนขวัญ อัลมิตราคิดจะปันส่วนหนึ่งที่คุณปรางทิพย์ฝากไว้เข้าของทุน แต่เมื่อเห็นว่าคุณปรางทิพย์ติดต่อคุณแทนโดยตรงแล้ว ก็ให้รู้สึกขอบคุณด้วยอีกคนค่ะ :) คุณยิปซี 4 .. :) ป่วยก็เหมือนไม่ป่วย ยังคงป่วนได้บ้างตามประสาค่ะ 555 เนี่ย กล้าบอกได้เต็มปากเต็มคำ เรื่องผ่าตัดน่ะ ไม่กลัว .. อัลมิตรากลัวเข็มฉีดยา คุณทางแสงดาว .. :) ยามค่ำคืนที่ไร้จันทร์ หนทางกระจ่างบนฟ้า ก็ต้องอาศัยทางแห่งแสงดาวค่ะ ขอบคุณมากมายที่ดูแลกันในยามที่เจ็บป่วยนะคะ คุณโอ้ละหนอ .. เฮ้ยยย จริงอ่ะ ไม่มั๊ง คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไร กินเยอะไม่ดีมั๊ง ขม ไม่อร่อยเลยอ่ะ
15 พฤษภาคม 2554 09:44 น. - comment id 123826
16 พฤษภาคม 2554 07:46 น. - comment id 123827
สวัสดีจ้า กีกี้ .. :)
16 พฤษภาคม 2554 08:04 น. - comment id 123828
รักษาสุขภาพดีๆ อาหารการกินสำคัญมากนะ
16 พฤษภาคม 2554 11:59 น. - comment id 123829
โอเชมิวสิค จะปฏิบัติตามนั้นจ๊ะ กีกี้
18 พฤษภาคม 2554 10:12 น. - comment id 123834
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ งานหยุดเน็ตก็หยุดเล่นไปด้วย เห็นรูปคุณอิมกับคุณแบมยิ้มสดชื่นแจ่มใส ประกอบกับอรรถรสในการเขียนแล้ว รับรู้ว่าคุณอิมสุขภาพจิตดีมากๆ ดีใจด้วยค่ะ สู้สู้ปล.คุณแบมแก้มยุ้ยเชียวค่ะ อิอิ
18 พฤษภาคม 2554 21:11 น. - comment id 123857
คุณน้ำตาลหวาน .. :) สภาพของอัลมิตราจะทำอะไรไปได้ดีกว่า ยิ้ม ... ฮา เห็นว่าหน้ายิ้มอะนะ แต่ข้างในใจ ฝ่อออออออ... .ค่ะ
10 ธันวาคม 2554 11:30 น. - comment id 127773
สู้ สู้
22 กุมภาพันธ์ 2555 16:11 น. - comment id 128518
สู้ต่อไป ขอชมเชยคุณพยาบาลและนายแพทย์ แพทย์หญิง ทุกๆท่าน ที่อุทิศกายและใจเพื่อคนไข้ทุกคนค่ะ
9 พฤษภาคม 2555 01:02 น. - comment id 129211
ห่วยแตกมาก่ะรอนานมากวันนี้พาแฟนไปหาหมอตั่งแต่2ทุ่มได้ไปนั่งรอตรวจอีกที4:43รอผลตรวจอีก อาการของแฟนที่จิงแล้วหน้าจะเป็นไส้ติ่งอักเสพแต่รพกับให้ยาแอเอ็ก้วก็พารามากินมันไม่ใช่โรคที่เป็นเลยซักนิดรับยาเสร็จหมอบอกให้กลับบ้านได้เลยค่ะแล้วถ้าแวดท้องอีค่อยมาใหม่. ดิฉันไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ตรวจให้แน่ชัดว่าเป็นโรคอะไรแล้วรับการรักษาแต่กลับให้กลัยไปนอนรอดูอาการที่ย้านเพื่ออะไรค่ะเนี่ย. อล้วจะไปหาหมอทำไม่ละค่ะถ้าไม่เป็นหนักจริงๆๆอะค่ะ
10 พฤษภาคม 2555 11:54 น. - comment id 129236
สู้ๆค่ะ ในความโชคร้าย มักจะมีเรื่องดีๆเข้ามาเสมอ ขอให้มองโลกในแง่บวกแล้วเราจะมีความสุขค่ะ การป่วยเป็นสิ่งที่เราได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็เป็นสิ่งที่คนแข็งแรงไม่รู้ใช่ป่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ