ชีวิตของไอ้เบิ้ม(ภาค1) จากการที่ต้องมาสอนที่เหนือสุดของประเทศ ทำให้ต้องเจอ คนชนเผ่าต่างๆ มีหลากหลายวัฒนธรรม แฝงไปด้วยความซื่อและรอยยิ้ม ทุกวันจะมีนิสิตที่เป็นชนเผ่า คนหนึ่งเอากระท้อนมาฝากทุกเช้า จากห้าลูกเป็นสิบลูก หลายวันเข้ากระต่ายรู้สึกเกรงใจ เลยบอกกับนิสิตไปว่า กระท้อนเบิ้มหวานดี อาจารย์ฝากซื้อกระท้อนหน่อยน่ะจะกลับบ้านเอาไปฝากเค้าสักห้าสิบลูกนะคะได้ไหม เบิ้มตอบกลับมาว่า ไม่ได้ครับ อ้าว...ทำไมไม่ได้คะแล้วทำไมเอามาฝากได้ทุกวันหล่ะ เจ็บซ้นตีนครับ,,,, คะ....? คือมันอย่างนี้ครับครู ก่อนจะเอามาฝากคุณครูผมต้องกระทืบทุกลูกครับมันถึงหวาน ถ้าสิบลูกผมกระทืบไม่ไหวครับ..เจ็บซ้นตีน.... กระต่าย.....?555555555555 นี่แหละชีวิตไอ้เบิ้ม....ยังมีหลายภาคนะคะถ้าสนใจจะกลับมาเล่ากันฟัง
กระต่ายใต้เงาจันทร์ 20 ก.ค. 2554 17:04 น. - ID 11835 
1604
1
0
21 กรกฎาคม 2554 12:34 น. - comment id 125153
นึกภาพแล้ว..ขำมากๆ ค่ะ... คุณกระต่ายฯ สบายดีนะคะ.... ฝากความคิดถึงมาให้คนที่อยู่เหนือสุดของไทย... จากคนที่ตกขอบไทย.... แซม
22 กรกฎาคม 2554 19:51 น. - comment id 125169
24 กรกฎาคม 2554 18:23 น. - comment id 125180
สวัสดีคะคุณแซม กำลังคิดถึงอยู่พอดีค่ะ ไม่เห็นเขียนกลอนเลยคะช่วงนี้แอบไปอ่านของคุณแซมเรื่อยน่ะ..กระต่ายน่ะ... ตกขอบอยู่แถวไหนคะเดียวกระต่ายตามไปเก็บ
24 กรกฎาคม 2554 18:25 น. - comment id 125181
สวัสดีคะคุณกลั่นแก้วขำอะไรคะนั่น
24 กรกฎาคม 2554 21:20 น. - comment id 125191
55555555555555555
25 กรกฎาคม 2554 13:01 น. - comment id 125194
ได้คะแต่ขอเวลาสักระยะแล้วแต่ว่าจะระยะไหนะคะคุณกระบี่ใบไม้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ