บทบาทICTกับชีวิตมนุษย์

กระต่ายใต้เงาจันทร์

บทบาทICTกับชีวิตมนุษย์
                                                               
                                                                                                  กระต่ายใต้เงาจันทร์

เมื่อก่อนเรามักได้ยินคำพูดนี้เสมอว่า  การดำรงชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์อยู่กับปัจจัยพื้นฐานมี4ประการคือ  อาหาร  ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม     ยารักษาโรค  แต่ต่อมาสิ่งที่มนุษย์มีเพิ่มขึ้นและแทบมีใช้ทุกคนไม่ว่าเด็ก  ผู้ใหญ่  คนสูงอายุและโดยเฉพาะเด็กวัยรุ่นยิ่งแทบไม่ยอมให้ห่างตัวคือ  โทรศัพท์ จนแทบเรียกว่าเป็นปัจจัยที่5ไม่ว่าใช้เพื่อการสื่อสารที่ฮิตตอนนี้ คือ  ใช้บีบีสื่อสารคุยกัน
 	ในเวลาต่อมามนุษย์ก็คิดค้นและพัฒนารูปแบบเรื่อยๆอย่างไม่มีสิ้นสุดในรูปแบบของทรงสี่เหลี่ยมที่เราเรียกว่า คอมพิวเตอร์จนกระทรวงเทคโนโลยี่สารสนเทศเพื่อการสื่อสารวางกรอบนโยบายICT2020ของบทบาทผู้บริหารโดยวางหลักสาระสำคัญเพื่อให้มีการพัฒนาอย่างยั่งยืน สมดุลในสามมิติคือ มิติสังคม มิติเศรษฐกิจ   มิติสิ่งแวดล้อมที่ต้องพัฒนาควบคู่ทั้งปริมาณและคุณภาพ   ใช้ประโยชน์จากICTลดความเหลื่อมล้ำและสร้างประโยชน์ให้ประชาชนได้พัฒนาอย่างเท่าเทียมกัน  โดยใช้แนวคิดยึดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงบนเหตุผลและความจำเป็นเพื่อรองรับผลกระทบจากภายในและภายนอก โดยต้องทำอย่างเชื่อมโยงและต่อเนื่องทั้งทางนโยบายและยุทธศาสตร์ 7ประการได้แก่ 1.พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานICTที่เป็นอินเทอร์เน็ตความเร็วสูงหรือการสื่อสารรูปแบบอื่นที่เป็นBroadbandให้มีความทันสมัย มีการกระจาย อย่างทั่วถึง และ มีความมั่นคงปลอดภัยสามารถรองรับความต้องการของภาคส่วนต่างๆได้2.พัฒนาทุนมนุษย์ที่มีความสามารถทางสร้างสรรค์และใช้สารสนเทศอย่างมีประสิทธิภาพ มีวิจารญาณและความรู้ทัน  รวมทั้งพัฒนาบุคลากรICTที่มีความรู้ความสามารถเชี่ยวชาญระดับสากล3.ยกระดับขีดความสามารถในการแข่งขันและอุตสาหกรรมICTเพื่อสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจและนำรายได้เช้าประเทศโดยใช้โอกาสจากการรวมกลุ่มเศรษฐกิจ การเปิดการค้าเสรีและประชาคมอาเซียน4,ใช้ICTเพื่อสร้างวัตกรรมการบริการของภาครัฐที่สามารถให้บริการประชาชนและธุรกิจทุกภาคส่วนได้อย่างมีประสิทธิภาพ  มีความมั่นคงปลอดภัย และ มี ธรรมมาภิบาล5.พัฒนาและประยุกต์ICTเพื่อสร้างความเข้มแข็งของภาคการผลิตให้สามารถพึ่งตัวเองและแข่งขันได้ในระดับโลก  โดยเฉพาะภาคการเกษตร  ภาคบริการ และเศรษฐกิจ สร้างสรรค์เพื่อเพิ่มสัดส่วนภาคบริการเศรษฐกิจโดยรวม6.พัฒนาและประยุกต์ICTเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคมโดยสร้างความเสมอภาคของโอกาสในการเข้าถึงทรัพยากรและบริการสารธารณะสำหรับประชาชนทุกกลุ่มโดยเฉพาะบริการพื้นฐานที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตที่มีสุภาวะที่ดีได้แก่บริการด้านการศึกษาและบริการสาธารณสุข7.พัฒนาและประยุกต์ICTเพื่อสนับสนุนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
แต่ในแผน ICT2020มิใช่อยู่เพียงเรื่อง  คอมพิวเตอร์เท่านั้น ยังต้องมีทั้งด้านการสื่อสาร และสารสนเทศประกอบกกัน โลกที่เปลี่ยนไปสู่ยุคโลกาภิวัตน์ความเจริญทางด้านวัตถุเริ่มเข้ามามีบทบาทด้านการบริหารจัดการแบบทุกองค์กรไม่ว่า  แวดวงทางด้านการศึกษา  เอกชนและ ราชการกับทั้งวงการธุรกิจรวมทั้งวงการแพทย์ประเภทต่างๆเพื่อเพิ่มศักยภาพด้านการแข่งขันและการบริการ แต่มนุษย์ลืมคิดไปหรือไม่ว่าความเจริญเข้ามาเร็วเท่าไรความผูกพันธ์ระหว่างมนุษย์น้อยลงไปทุกที
ในกรณีที่ผู้เขียนเคยเห็น ครั้งหนึ่งเคยนั่งรถไฟฟ้าเห็นคนนั่งติดกัน  ไม่รู้จักกัน  ไม่สนใจ หรือแม้แต่ยิ้มให้กันเด็กนักเรียนก็ก้มหน้ตาาก้มตาบีบี  จนนึกเป็นห่วงสายตาว่าจะปวดตาหรือปวดนิ้วหรือไม่ ส่วนวัยทำงานหลายคนที่คุยแต่โทรศัพท์  อีกกรณีคือเคยมีเพื่อนมาปรึกษาว่าทุกวันนี้ทุกคนอยู่ในบ้านแต่เหมือนไม่มีใครอยู่  ลูกชายก็เอาแต่นั่งเล่นเกมส์หน้าคอม  พ่อบ้านก็นั่งหน้าคอมทำงานไปด้วยคุยเอ็มไปด้วย  ลูกสาวก็เอาแต่บีบี  ลูกสาวอีกคนก็คุยแต่โทรศัพท์ทั้งวัน  ตัวเองเป็นแม่บ้าน  เคยดีใจว่าเมื่อถึงเวลาสามีกลับจากที่ทำงาน ลูกๆกลับบ้าน เคยเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขแต่เดียวนี้ความสุขนี้หายไป  ความสัมพันธ์ครอบครัวห่างหายอยู่อย่างไปสนใจอะไรจดจ่อกับแต่สิ่งที่ตัวเองชอบ  ทำให้กระต่ายเองต้องแอบคิดว่าหรือว่าความเจริญทางวัตถุยิ่งมากความเจริญด้านจิตใจของมนุษย์ลดลง
ในกรอบ ICT2020ที่วางไว้อีกประมาณเก้าปีจะทำได้จริงหรือที่ประชาชนทุกคนในประเทศใช้คอมพิวเตอร์เป็นความพร้อมด้านโครงสร้างพื้นฐาน  ทั่วทั้งประเทศ  มีน้ำประปา  ไฟฟ้า  ถนนที่พร้อมทุกแห่งหนตำบลแล้วหรือไม่  แล้วทรัพยากรที่เรียกว่าทุน  ในที่นี้หมายถึงมนุษย์ที่มีความรู้ความสามารถและศักยภาพในด้านนี้มีมากเท่าใด  เราจะเอาชีวิตไปแขวนกับเทคโนโลยี่กระนั้นรึ?,,,,
ถ้าสิ่งนี้มีความเป็นไปได้พัฒนาถึงขีดสุดเทคโนโลยี่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตจนเราขาดมันไม่ได้ เราต้องพึ่งพาคอมพิวเตอร์ทุกส่วนในชีวิตประจำวัน  ไฟดับคงไม่ต้องทำอะไร  อะไรๆคงหยุดชะงักไปหมด และถ้าเราใช้คอมพิวเตอร์ผ่านระบบในรูปแบบนิ้วสัมผัสถ้าไม่มีนิ้วทำไงดีหล่ะชีวิตนี้
ถ้าตั้งแต่เด็กมีชีวิตภายใต้การสื่อสารการเรียนการสอนและการใช้ชีวิตประจำวันผ่านจอสี่เหลี่ยมที่เรียกว่าระบบคอมพิวเตอร์  เด็กๆจะเขียนภาษาไทยถูกไหม กริยา  มารยาท วัฒนธรรมความเป็นเอกลักษณ์แบบใดจะเปลี่ยนแปลงไปในรูปแบบใดบ้างทั้งเรื่องค่านิยมและทัศนคติเราให้คอมพิวเตอร์หรือเทคโนโลยี่ทุกประเภทมาเป็นนายเรา  แทนที่เราจะเป็นนายมัน
แต่ใช่ว่าในส่วนเสียจะไม่มีส่วนดี  ในส่วนดีจะไม่มีส่วนเสีย เพราะโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ คอมพิวเตอร์ได้ช่วยอะไรได้มากมายเหมือนกัน  ทั้งเรื่องงานและธุรกิจช่วยให้เรารู้เท่าทันอย่างทันสมัยไม่ว่าจะใช้ในรูปแบบการเรียนการสอนใช้ใช้บทเรียนคอมพิวเตอร์การสอน(CIP)และการศึกษาe-Learning
ในหลายประเด็นที่ให้ความคิดเห็นตามแนวคิดของตัวเองจะเห็นว่ามีทั้งส่วนดีและส่วนเสีย  แต่ส่วนเสียจะมากกว่าส่วนดีหรือส่วนดีจะมากกว่าส่วนเสีย  หรือว่า นโยบายนี้เป็นเพียงความเพ้อฝันหรือจะเป็นเรื่องจริง
หรือจะทำให้สิ้นเปลืองงบประมาณโดยเปล่าประโยชน์  ศักยภาพที่เรียกว่า ทุนมนุษย์ด้านนี้มีเพียงพอไหม  ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทาง หรือ แม้กระทั่งระดับ ผู้บริหารจะเขียนนโยบายไว้ให้ดูสวยหรูสามารถนำไปประปฎิบัติจริงได้อย่างไรจะมีผลกระทบอะไรตามมาบ้างนี่คือสิ่งที่น่าติดตามและเก็บเอาไปคิดทีเดียว