อทิสมานกาย ๑๐๔

แก้วประเสริฐ

 
            อทิสมานกาย  ๑๐๔
   เมื่อรถแล่นผ่านเข้ามายังสถานีตำรวจ  แล้วจอดลงยังที่เก็บรถซึ่งมี
ป้ายบอกว่าเป็นที่จอดรถของหัวหน้าสถานีตำรวจ  ผู้หมวดแฉ่งก็รีบ
ลงจากรถมาเปิดประตูรถด้านหลังพร้อมทำความเคารพ  ร่างชายหนุ่ม
บัดนี้ปราศจากหนวดเคราสร้างความแปลกใจแก่บรรดาตำรวจ
ทั้งหลายร่างที่ก้าวลงมาจากรถก็ทำความเคารพตอบ พร้อมทั้งออก
เดินไปยังบันไดสถานีพร้อมทั้งทอดหมวกออกหนีบไว้ข้างตัว ร่าง
ก้าวขึ้นบนบันไดโรงพักไป  ด้วยยังเช้านักจึงไม่ค่อยมีผู้คนมาใช้
บริการมากนัก  ชายหนุ่มมองไปรอบๆห้อง  เห็นโต๊ะร้อยเวรกำลัง
ยืนที่หน้าโต๊ะ พร้อมตำรวจหญิงที่ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ต่างทำ
ความเคารพ ชายหนุ่มก้มศีรษะลงพร้อมยิ้มให้ พลางเดินไปตบไหล่
เจ้าหน้าที่ พลางกล่าวว่า
   “ตามสบายนะทุกๆคนไม่ต้องเกร็งตัวหรอกเราพี่น้องกันแท้ๆนะ”
แล้วร่างชายหนุ่มก็เดินเข้าไปหาท่านรองและสารวัตรที่คอยต้อนรับ
     ซึ่งบัดนี้มีรองท่านรองวาสนาท่านสารวัตรพร้อมตำรวจทั้งหลาย
ออกมาตั้งแถวคอยต้อนรับพร้อม  ทำให้ประชาชนที่มาใช้บริการ
ต่างงุนงงสงสัยต่างพากันซุบซิบต่างๆนานาไปตามๆกัน 
ได้แต่เพ่งพิศ  ส่วนบรรดาตำรวจอื่นๆต่างนึกว่ามีเจ้าหน้าที่มาตรวจ
เยี่ยมหารู้ไม่ว่านี่คือผู้กำกับของเขาเอง  
     ต่างจ้องเขม็งไปยังร่างที่เดินมาหาบรรดาตำรวจที่คอยต้อนรับ
พร้อมทั้งทำความเคารพตอบ พลางเอ่ยขึ้นว่า
   “ท่านรองฯไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้นี่ครับ ผมก็บอกแล้วว่า
ไม่ต้องเรื่องมากหรอก  เราคนกันเองทั้งนั้น อันที่จริงผมจะมาเอง
เสียด้วยซ้ำไปครับ”
   “เป็นพิธีการครับท่านผู้กำกับฯที่จะต้องกระทำตามประเพณีมา
ครับ ขอเชิญไปยังห้องท่านเลยครับ  ผมจะได้มอบเอกสารต่างๆให้
แก่ท่านได้ตรวจสอบ  บอกตรงๆผมแสนจะดีใจมาเหลืออีกไม่กี่วัน
แล้วซินะที่จะต้องพ้นหน้าที่ไป  ผมใฝ่ฝันอย่างพบเจอ
มานานแล้วครับ”
   “ผมก็มาหาเรื่อยๆแหละครับที่ร้านอาหารข้างโรงพักแหละครับแต่
ท่านวาสนาไม่รู้เองนี่นา”
    ชายหนุ่มตอบพร้อมหันไปยิ้มแก่สารวัตรทั้งสี่ที่ต่างยืนสำรวม
ด้วยสีหน้าเบ่งบานนัก   ชายหนุ่มพลางเดินไปหาสารวัตรสังวาลย์
พลางเอ่ยว่า
   “งานธุรการคงมากนะระยะนี้คงสร้างความลำบากใจ
แก่คุณมากนักนะ”
   “ไม่หรอกครับท่านผู้กำกับ  ผมทำตามหน้าที่เท่านั้นครับ”
   “อืมมๆๆๆๆเดี๋ยวสารวัตรชัชวาลย์กับสารวัตรทั้งสี่ท่านเดี๋ยวไปหา
ผมในห้องด้วยนะครับหากมีเวลาว่างขอเชิญจะปรึกษาอะไรหน่อย
นะด้วยมีเรื่องสำคัญจะเล่าให้ฟังที่ห้อง”
   “ครับท่านแล้วเวลาเท่าไหร่ล่ะครับท่าน”
   “อีกประมาณสักชั่วโมงก็ได้นะ  จะขอคำปรึกษาหน่อยนะ”
   แล้วร่างชายหนุ่มก็เดินเข้าไปข้างในพร้อมกับท่านรองผู้กำกับการ
ตำรวจทั้งสองต่างสนทนากัน ในเรื่องต่างๆ   เมื่อถึงยังบริเวณหน้า
ห้องที่ติดอยู่กับห้องท่านรองวาสนา   ชายหนุ่มก็เปิดประตูเข้าไปใน
ห้องส่วนตัวทั้งหมดจัด
ไว้พร้อมเสร็จสรรพด้วยท่านรองฯได้มีคำสั่งให้ทำความสะอาดดู
แลอย่าให้มีสิ่งใดขาดตกบกพร่องเป็นอันขาด  
ร่างชายหนุ่มก็ร้องเชิญให้ท่านรองฯนั่งส่วนตัวเขาก็เข้าไปนั่งยังโต๊ะ
ประจำตำแหน่งทันที
    ทั้งหมดต่างเจรจา ท่านรองฯขอตัวไปสักครู่ก็นำเอกสารต่างๆ
มามอบให้แก่เขาพลางเอ่ยว่า
   “นี่คืองานทั้งหมดที่ผมต้องมอบให้ท่านต้องดำเนินงานต่อไป
 โปรดตรวจสอบด้วยนะครับ หากจะมีอะไรแก้ไขโปรดแจ้ง
มาได้เลยครับ”
     ชายหนุ่มยิ้มพลางเอ่ยขึ้นว่า
   “ไม่ต้องหรอกครับผมจะลงนามรับมอบไม่ต้องตรวจผมก็
ทราบหมดแล้วครับเพราะเชื่อมั่นท่านรองมากๆอยุ่แล้วครับ
  ต่อไปนี้ท่านรองจะได้พักผ่อนก่อนจะปลดทำงานไป
อ้อสิ่งที่ผมให้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยหรือยังล่ะครับ”
   “ทุกๆอย่างที่ท่านสั่งมาผมจัดไว้เรียบร้อยแล้วครับ  
อยู่ในตู้เบื้องหลังท่านแหละครับ”
   “ขอบคุณมากนะครับ  และจะให้เกียรติท่านรองเป็น
ผู้ประดับยศตำแหน่งแทนผมด้วยหวังว่าท่านรองคงจะ
ไม่ขัดข้องนะครับ”
   “จะดีหรือครับ เพราะท่านผู้เป็นบังคับบัญชาดตรงตรงนี่ครับ”
   “เอาเถอะน่าไม่เป็นปัญหาหรอกเชื่อผมเถอะครับ เพราะตลอดเวลา
ท่านก็บังคับบัญชาอยู่แล้วนี่นา  นับเป็นเกียรติแก่ท่านเองด้วย”
   เล่นเอาท่านรองอ้าปาค้างจะกล่าวก็กล่าวไม่ออกนอกจากค้อมศีรษะ
รับทราบคำสั่ง  แล้วทั้งสองก็สนทนากันในเรื่องเหตุการณ์ต่างๆ
ภายในเมือง  ชายหนุ่มบอกว่าเขารู้เรื่องราวหมด
สิ้นแล้วล่ะ  เวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง ก็มีผู้หมวดเข้ามารายงานว่า
ท่านสารวัตรทั้งสามมาขอพบ
   “ชายหนุ่มกล่าวว่า คุณวิชิต ซึ่งบัดนี้ได้เลื่อนยศขึ้นเป็นรตท.ไปแล้ว  
เชิญให้เข้ามาได้แล้วนะ”
    “ขอรับท่าน พร้อมทำความเคารพแล้วเดินออกไป สักครู่หนึ่ง
สารวัตรทั้งหมดก็เดินเข้ามา   
    “ขอเชิญท่านสารวัตรนั่งได้แล้วครับไม่ตัองยืนหรอก”
  ดังนั้นสารวัตรทั้งหมดก็ต่างไปนำเก้าอี้มานั่งเรียงรายต่อหน้าโต๊ะ
ของชายหนุ่มทันที   ครั้นเมื่อนั่งครบเรียบร้อยแล้ว  ชายหนุ่มก็เอ่ย
ขึ้นว่าหลังจากพวกเราลำบากกันมามากๆแล้ว  ผมได้ทำหนังสือลับ
ไปยังหน่วยเหนือเพื่อขอความอนุเคราะห์ในกรณีย์พิเศษก็ได้รับรับ
คำสั่งตกลงมายังผมแล้วล่ะ  ขอแสดงความยินดีกับทุกๆคนด้วยนะ
    แต่เพื่อให้เป็นเกียรติยศแก่ท่านรองฯซึ่งจะต้องพ้นหน้าที่ราชการ
ไปในอีกไม่ช้า  จะเป็นผู้ประดับยศตำแหน่งแทนผมก็แล้วกัน”
   เล่นเอาบรรดาสารวัตรทั้งหมดต่างหันมามองหน้ากันด้วยความ
ประหลาดใจนัก  เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้เพราะถึงแม้
จะเป็นฤดูกาลเปลี่ยนแปลงก็จริงอยู่แต่ บางคนพึ่งได้รับมาไม่นาน
เท่าใดนัก  ก็จะได้เลื่อนขึ้นอีก   ชายหนุ่มมองหน้าพลางอมยิ้มแล้ว
กล่าวแก่บรรดาสารวัตรทั้งหลายว่า
   “หากทุกๆคนตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ด้วยความขยันหมั่นเพียรด้วยความ
ซื่อสัตย์สุจริตก็จะมีผลดังเช่นนี้แหละ อีกประการหนึ่งภายในจะมี
การเปลี่ยนแปลงไปจะใช้เวลานานเท่าไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้  ในเมื่อมี
โอกาสที่ดีเช่นนี้ ยังพอจะช่วยเหลือได้ผมก็จะช่วยเหลือเท่าที่ความ
สามารถผมจะทำได้  ฉะนั้นขอให้ทุกๆคนพึงรำลึกถึงคำว่าผู้พิทักษ์
-
สันติราษฏร์เอาไว้ให้มากๆ  อย่าหลงระเริงไปในตำแหน่ง
ยศฐาบรรดาศักดิ์อีก  จงคิดเสียว่าให้ทำหน้าที่ให้ถูกต้องเป็นที่พึ่งแก่
ประชาชน ผิดก็ว่ากันไปตามผิด ถูกก็ต้องคอยช่วยเหลือเขาไว้อย่าได้
เห็นแก่อามิสสินจ้างใดๆทั้งสิ้น  ก่อนที่ผมจะเสนอไปยังเบื้องบนนั้น
ผมได้สำรวจ ประวัติท่านทั้งหลายไว้หมดแล้วล่ะ  ขอแสดงความ
ยินดีแก่ท่านทั้งหลายด้วยนะ”
   พลางชายหนุ่มก็หันหลังเดินไปเปิดตู้ที่ใช้สำหรับใส่เอกสาร
ด้านหลัง เปิดอ้าออกทั้งสองด้าน เพราะในตู้นั้นจัดวางเรียงเอกสาร
ต่างๆไว้เป็นระเบียบเรียบร้อย  ทำเอาท่านรองฯถึงกับตะเหลือกปาก
อ้าตาค้างไปทันที  ด้วยเขาเองมาสำรวจตั้งหลายครั้งแล้วไม่ปรากฏว่า
มีเอกสารใดๆทั้งสิ้น แต่บัดนี้สิ่งที่มองเห็นกลับมีเอกสารจัดวางเป็น
ระเบียบมากมายนัก  สร้างความแปลกใจเป็นที่สุด  ชายหนุ่มก็หยิบ
พานออกมาแล้วปิดประตูตู้ทันที  พลางหันหลังกลับมาวางไว้หน้า
โต๊ะที่ท่านรอง พร้อมนำเอกสารออกมาจำนวน สี่แผ่นพร้อมเอกสาร
หลายแผ่นซึ่งนำมาวางไว้บนโต๊ะพลางเอ่ยขึ้นทันทีว่า
   “ในคำสั่งนี้ให้ท่านลงนามรับทราบไว้ด้วย เพราะที่ต้องรีบทำนี้ด้วย
ป้องกันคนที่จะย้ายมาทดแทนตำแหน่ง เพราะอาจจะเป็นคนที่ผมไม่
ไว้วางใจได้ จึงขออนุญาตเป็นกรณีย์พิเศษดังรายนายต่อไปนี้
   ท่านสารวัตรชัชวาลย์ ขึ้นดำรงตำแหน่ง พตอ.ฝ่ายปราบปราบ
 รักษาการณ์รองผู้กำกับการประจำสถานีนี้อีกทางหนึ่งด้วย
   ท่านสารวัตรสังวาลย์แผนกธุรการขึ้นดำรงตำแหน่ง พตท.ทำงาน
ในตำแหน่งเดิมไปก่อนจนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใหม่
  ท่านสารวัตรจำลองให้ขึ้นดำรงตำแหน่ง พตท.ช่วยฝ่ายปราบปราม
  ท่านสารวัตรจรัส ให้ขึ้นดำรงตำแหน่ง พตท.ฝ่ายสอบสวนสืบสวน
   ท่านสารวัตรวิบูลย์ ให้ขึ้นดำรงตำแหน่ง พตท.หัวหน้าฝ่ายจราจร
ทั้งนี้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป  ผู้จะประดับยศนั้นคือท่านรองผู้กำกับการ
จะเป็นผู้ประดับยศให้  ขอเชิญท่านรองทำหน้าที่แทนผมด้วยครับ”
    แล้วชายหนุ่มก็หยิบพานที่ยศต่างๆยื่นส่งให้ทันที  ท่านรองก็บอก
ให้ทุกๆคนยืนเข้าแถว เรียงตามลำดับรายชื่อ  ครั้นท่านประยศเสร็จ
แล้ว  ชายหนุ่มก็ให้มาลงนามรับทราบคำสั่งต่อไปเป็นอันเสร็จพิธี
การ  ในระหว่างนั้นครั้นเมื่อประดับยศแล้วชายหนุ่มก็กล่าวอบรม
แก่บรรดาตำรวจทั้งสี่นาย พร้อมทั้งเข้าไปจับมือแสดงความยินดี
ด้วยพร้อมกับมอบหนังสือให้คนละฉบับ บอกว่าให้ไปติดตั้งตาม
คำสั่งแก่ลูกน้องต่อไป   
       การกระทำเช่นนี้ทำให้บรรดาสารวัตรต่างๆพากันน้ำตาคลอเบ้า
ด้วยความปิติยินดีในสิ่งที่ไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลย
ว่าจากการมาเป็นลูกน้องท่านผู้กำกับคนนี้ อะไรๆจะเปลี่ยนแปลง
ชีวิตของตัวเองได้ถึงเพียงนี้   ต้องน้อมคาราวะชายหนุ่มทันทีด้วย
ความจริงใจอย่างล้นพ้น พลางมองดูยศบนบ่าตัวเองแทบจะไม่เชื่อ
สายตาตนเองเลยว่าจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้  จึงต้องชะงักเมื่อได้ยิน
เสียงขายหนุ่มกล่าวขึ้นว่า
   “อย่าหลงระเริงต่อตำแหน่งนี้  ให้ทุกๆคนคิดว่านี่คือแค่หัวโขน
หัวหนึ่งเท่านั้น เวลาทำงานให้เราสวมใส่ไว้ แต่เวลาเลิกงานให้ถอด
 ทิ้งไว้หน้าห้อง อย่าคิดเอากลับไปบ้าน ไปบ้านให้วางตัวอีกลักษณะ
หนึ่ง  ก็จะทำให้จิตใจเราขาดความลุ่มหลงต่อยศฐาบรรดาศักดิ์ 
อย่าได้ลุแก่อำนาจของตัวเอง  ขอให้ทุกๆคนจงจำไว้ให้เสมอๆนะ
ผมหวังว่าคนที่ผมหวังไว้คงจะไม่ทำให้ผมต้องผ ิดหวังไปเสียล่ะ”
   “ครับผ๊ม พวกกระผมจะน้อมรับและจารึกคำสั่งสอนนี้ไม่ลืมเลือน
จะถือปฏิบัติอย่างเคร่งครัดครับผ๊ม”
   “ให้ท่านกลับไปปฏิบัติหน้าที่ตามคำสั่งที่ผมมอบหมายให้เสร็จ
เรียบร้อยเสียก่อน  อ้อๆเดี๋ยวที่โรงอาหารคผมขอฉลองให้แก่พวก
ท่านทุกๆคนก็แล้วกันนะ ตลอดจนบรรดาลูกน้องท่านด้วยล่ะ และ
ผมเป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมดนะไม่ใช่ท่านจ่ายนะ”
    ทุกๆคนๆมองหน้ากัน พลางกล่าวขึ้นพร้อมกันว่า
   “ครับผ๊ม   มือเที่ยงนี้ผมจะคอยรอต้อนรับท่านครับผ๊ม”
   “ดีล่ะ งั้นเรื่องนี้ก็จบแล้วล่ะผมจะได้เริ่มทำงานสักที ขอให้ทุกๆคน
ออกไปทำหน้าที่ของตนได้แล้วล่ะ”
   “อีกประการหนึ่งขอให้พวกเราทุกๆคนรักกันสามัคคีกันหนักนิด
เบาหน่อยให้อภัยกันและกันเสียล่ะ ให้คิดว่าพวกเราทุกๆคนคือพี่น้อง
กันและกัน และสั่งให้ลูกน้องทุกๆฝ่ายทราบด้วยนะ ไปได้แล้วล่ะ”
   ภายหลังจากทั้งหมดออกไปจากห้องแล้ว  ชายหนุ่มก็หันมาทางเจ้า
แสงสีสินชัยว่า  มีอะไรอีกหรือ???.....
   “ได้ข่าวว่าทางไอ้เล้งมันจะไปลำเลียงยาเสพย์ติดที่ลูกน้องไอ้เม้ง
มันซุกซ่อนไว้ตามเขา  อาจารย์จะให้จัดการอย่างไรล่ะครับ???...”
   “อ้อๆๆเรื่องนี้ไอ้เปล่งมันจัดการแล้วล่ะ  อีกอย่างหนึ่งว่าจะระเบิด
ทิ้งให้หมด  ข้าเปลี่ยนใจแล้วให้ยึดมาให้หมดเพื่อเป็นหลักฐานเสนอ
ต่อผู้บังคับบัญชาเบื้องสูงต่อไปก็แล้วกัน ส่วนคนเฝ้าจะจัดการ
อย่างไรก็ให้พวกเจ้าดำเนินการได้ตามสถานะการณ์ก็แล้วกัน
  ให้ไปบอกเจ้าเปล่งด้วยว่าให้เหลือคนไว้บ้างเพื่อเป็นพยานด้วยนะส่ง
คนคอยดูแลไว้ด้วย หลักจากทำงานเสร็จแล้วให้นำของทั้งหมดมาวาง
ไว้หน้าป่าที่เจ้าเปล่งอยู่ก็แล้วกัน   ข้าจะได้ให้ตำรวจไปยึดมันและเอา
ส่วนหนึ่งไปไว้บ้านไอ้เม้งมันด้วยส่วนหนึ่ง  เวลาเข้าตรวจค้นจะได้
พบสิ่งของนี้   ให้สินชัยและเจ้ารีบไปบอกเดี๋ยวนี้เลยเดี๋ยวจะไม่ทัน
การณ์นะ”
    “ครับอาจารย์ผมจะได้รีบไปบอกเจ้าเปล่งและพวกมันให้รู้ อ้อๆ
พวกที่มันมาเอาล้วนเป็นทหารพรานที่ปลดแล้วร่วมกับตำรวจชั่วอีก
ด้วยจะเก็บไว้หรือเปล่าล่ะ????อาจารย์”
   เจ้าสินชัยเอ่ยถามขึ้น
   “เรื่องนี้คิดว่าอย่าให้เหลือ ส่งคนไปเฝ้าไอ้เล้งไอ้เม้งไว้ด้วย
 เพื่อว่ามันจะหลบหนีไปเสียก่อน  พวกเจ้ารีบไปแล้วล่ะ”
   “ครับอาจารย์ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละและจัดกำลังไปเฝ้าไอ้
เสี่ยทั้งสองอีกด้วย”
   “อืมมๆๆดีแล้วล่ะ  งั้นรีบไปได้แล้วนะ”
      ฉับพลันร่างของเจ้าแสงสีสินชัยก็ค่อยๆจางหายวับไปทันที..........
                      แก้วประเสริฐ.