ฉาก: ห้องนอน ห้องครัว ห้องรับแขก นักแสดง: ตัวเอง แม่ น้องหมี เวลา: เที่ยงคืน-เที่ยงคืนสิบห้านาที เหตุการณ์: เล่นเฟสบุ๊คในห้องนอน หิว (มากกก) ลากตุ๊กตาหมีเข้าห้องครัว เปิดตู้เย็น จับหมีวางช่องแข็ง (วันนี้อากาศร้อน น้องหมีออกมาจะได้เป็น ice pack ^^) เดินมาหาแม่ที่ดูโทรทัศน์ในห้องรับแขก อีกมุมของห้องเดียวกัน น้องกิ๊ฟ ยืนดูโทรทัศน์&ดื่มนม&อุ้มน้องหมี (เป็นภารกิจที่ดูทุลักทุเลเอาการ) (แสงไฟสาดส่องไปที่แม่) แม่หันมองน้องกิ๊ฟ ยิ้มอย่างสดใส พร้อมพูดว่า "กิ๊ฟนี่เหมือนเด็กมัธยมเลยนะ" อีกมุมของห้อง หยุดดื่มนม หันมองแม่ มองน้องหมี แอบยิ้ม (พองาม) และ งง "หนูดูเด็กขนาดนั้นเลย????!!!" (แสงไฟสาดส่อง [ถูกต้อง] ที่แม่) "เปล่า แม่หมายถึงความคิด!!!!!!!!!!!!!!!!!!" . . . แล้วทั้งสาม (แม่ ตัวเอง และตุ๊กตาหมี) ก็เดินออกจากฉาก...
Derrida 18 พ.ย. 2554 01:29 น. - ID 12022 
1365
1
0
18 พฤศจิกายน 2554 11:32 น. - comment id 127447
เจ๋งๆๆๆ... สั่นสุดยอด...แต่ ฟาร์มรู้สึก ยาวววว....มั่กมากๆ... เจ๋งๆๆๆ
18 พฤศจิกายน 2554 11:59 น. - comment id 127449
เล่าได้กระชับและเห็นภาพชัดเจน เยี่ยมค่ะ
18 พฤศจิกายน 2554 23:44 น. - comment id 127470
. ขอบคุณ คุณกรต และคุณนำ้ตาลหวาน มากๆนะค่ะ
29 พฤศจิกายน 2554 00:21 น. - comment id 127523
ฮาา ชอบค่าา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ