ความรักไม่ได้ทำให้คนตาบอด

เก้า เริงระทวย

(ขอโทษกับคำหยาบคายซึ่งอาจจะมีบ้าง ตามประสาเพื่อนพูดกัน)
2 ต.ค. 54
         ชั้นพูดในใจกับเพื่อนคนนึง...
         หลายคน. . .บอกว่า " ความรักทำให้คนตาบอด"  เพื่อนๆของชั้นก็พูดอย่างนั้น
ทำไมนะ. . .  
ทั้งๆที่สิ่งที่มันกำลังเป็นอยู่ก็ไม่ต่างอะไรกันเลย
ตาบอดเหรอ?? 
หึ!
         ชั้นตาบอดตรงไหน?  นี่ถึงขั้นขอพรพระให้เค้าแสดงนิสัยจริงกับชั้นเลยเหรอ??
มันไม่มากไปหน่อยรึไง บอกให้หยุดคุยเรื่องนี้ก็ไม่ยอมหยุด มาบอกอีกว่า "มันเป็นคนตอแหลมาก" 
         ขอโทษนะใครบนโลกเกิดมาไม่ตอแหลบ้าง ทุกคนก็ตอแหลหมดนั่นแหละ เพื่อการอยู่รอดในสังคมจอมปลอม ที่มนุษย์ผู้เป็นสัตว์สังคม(จอมปลอม) ร่วมกันสร้างขึ้นมา... ใครที่ตอแหล(ปรับตัว)ไม่เก่ง ไม่รู้ว่าจะเสแสร้งยังไง(แสดงความต้องการของตนออกมาอย่างมีรูปแบบการกระทำที่สังคมยอมรับ) ก็ไม่อาจเป็นที่ยอมรับของสังคม!
         ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่าพูด! เธอก็ไม่ฟัง ถ้านิสัยที่มันทำ..มันเลวมากจนรับไม่ได้ กูก็ไม่ต่างอะไร
   หาว่ากูปกป้องอีกสิ ดูให้ดี...สิ่งที่มันทำมีอะไรที่กูไม่ทำบ้าง มาหาว่ากูรักมันกูเลยตาบอด มองไม่เห็นที่มันทำ งั้นก็คงมีคนตาบอดอีกมากที่ไม่รับรู้และยอมรับในการกระทำของกู ถึงแม้ว่ามันจะดูเลวและแย่หรือทำให้คนเจ็บช้ำน้ำใจแค่ไหน...ก็มองไม่เห็น เพราะความรักทำให้ตาบอดใช่ไหม?
         กูจะบอกให้นะ ความรักไม่ได้ทำให้ตาบอดหรอก...แต่ความรักทำให้เรารู้จักการให้อภัย อภัยได้ในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าคนคนนั้นจะเลวกับเราแค่ไหน
   ขนาดเค้าเลวกับเรา  เรายังให้อภัยเค้าเลย  แล้วถ้าเค้าเลวกับคนอื่น ทำไมเราจะให้อภัยไม่ได้ (กรุณาอย่าตีความในเชิงชู้สาวอย่างเดียว ความรักของพ่อแม่ก็เป็นอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ?)   
ถามว่าโกรธบ้างไหม?    โกรธสิ
น้อยใจไหม?  ก็น้อยใจบ้าง
แต่ก็ให้อภัยไง...
เหมือนเพื่อนแหละ เพราะรักกันไม่ใช่เหรอ...โกรธกันแค่ไหนก็ให้อภัยเหมือนกัน
แล้วนี่...เพื่อน "ตาบอด"  หรือว่า "ให้อภัย"
                                                               เพื่อนคนนึง
     อีกอย่าง ชั้นไม่ได้รักมันซะหน่อย
29 พ.ย. 54
         
         ชั้นเคยตาบอด. . .