เล่าสู่กันฟัง

รษฎา ปนาลี

สวัสดีเพื่อนรัก 
คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า  ไม่ต้องถามหรอกนะว่าฉันคิดถึงเธอบ้างไหม  ที่สุด ของที่สุดของความคิดถึงที่จะคิดถึงได้เลยนะเวอร์เกินไป    เธอต้องบอกอย่างนั้นแน่ๆ เลย...  อย่าคิดมากเลยเพื่อนรัก   ฉันคิดถึงเธอที่ 1 เสมอเมื่อฉันกำลังหมองเศร้าเสมอ  เพียงแต่บางครั้งอยากจะเล่าเรื่องราวของความกล้าหาญที่จะฝ่าข้ามมันมา    มากกว่า จะถามเธอว่าฉันจะฝ่าข้ามมันไปได้อย่างไร  แต่ถึงอย่างนั้น  ฉันก็ยังอยากฟังเรื่องราว   ต่างๆ  ของเธอในยามอ่อนล้าเช่นกัน
	
            วันก่อนเจ้านายพาฉันไปเที่ยวทะเล  พร้อมกับหนังสืออีก  3  เล่ม  เดินทาง  ร่วมขบวนไปด้วย  ระหว่างทางเจ้านายนั่งเหม่อมองออำไปนอกรถ บางครั้งเธอพริ้มตา   สูดลมหายใจเข้าลึกๆและค่อยผ่อนออกมาช้าๆแต่บางครั้งเธอเช็ดน้ำตาที่เอ่อไหลออกมา   ฉันเห็นแล้วก็อยากจะปลอบโยนเธอเหลือเกินแต่เธอคงต้องการหล่อเลี้ยงความอ่อนไหว   ที่ก่อตัวชึ้นโอบประคองเธอมากกว่าที่จะปล่อยให้มันจากไป
	             เสียงคลื่นสาดซัดเข้าฝั่งลูกแล้วลูกเล่าราวกับว่าจะไม่มีวันพรากจากหาด ทรายไปไหนเลยสักคราว     เธอพันขากางเกงจนถึงเข่าบรรจงหิ้วรองเท้าผ้าใบคู่เก่าๆ ที่เป็นเพื่อนเธอมานานก่อนฉันเสียอีก    เดินเลาะหาดล้อคลื่นทะเลที่ซัดสาดอย่างไม่รู้ เหนื่อย   ปลอบโยนและช่วยเธอเลี้ยงความเหงาไปพร้อมๆกัน  
              ลมทะเลไล้ไลผมดำขลับของเธออย่างอ่อนโยน  ก่อนจะพลิ้วผ่านเพื่อเล่าเรื่อง        ราว   การได้พบเธอให้ใครอื่นได้ฟัง     เธอปรายตาที่หัวแม่เท้าทั้งสองข้างที่ผลัดกันนำหน้า    ก้าวหยอกล้อเกรียวคลื่นที่ทยอยกันมามิได้ขาด   ทีละก้าวทีละก้าว  จนกระทั่งโขดหินก้อนโต  เปลี่ยนใจเธอไปนั่งปลดปล่อยเรื่องราวมากมายที่ผันผ่านสู่ชีวิต
	
             อาทิตย์ยามเย็นช่างมีแต่เรื่องราวมากมายที่ช่วยหล่อเลี้ยงความเหงาของเธอให้เติบโต อย่างช้าๆ  เรือลำน้อยกำลังลอยคว้างอยู่กลางเกลียวคลื่นในทะเลเวิ้งว้างพยุงตัวลอยอยู่เพื่อพา มวลชีวิตออกหาปลามาจุนเจือชีวิตที่รอคอยอยู่เบื้องหลัง
	
             เพื่อนที่รักฉันสงสารเธอเหลือเกิน  อยากเพียงสร้างความรู้สึกให้เธออบอุ่นถึงแม้จะ อยู่ลำพังหรือคว้างไหวตามกระแสความเหงาที่รุมล้อมเธอทุกขณะเวลาราวกับเมฆกัอนโตที่คลุม ความอ้าวอบก่อนฝนจะโปรยปราย   เธอรวบผมและผูกไว้ด้วยผ้าเช็ดหน้าเพียงหลวมๆ  ก่อนจะ สูดลมหายใจเข้าลึกและผ่อนออกช้าๆ  เปิดกระเป๋าสะพายคู่ชีพหยิบสมุด และปากกาคู่ใจ อย่างฉัน ออกมา  จรดเรื่องราวมากมายอย่างมีความสุข
	
           เพื่อนที่รักของฉันในบางครั้ง    ใครบางคนก็มีความสุขกับการได้เลี้ยงความเหงาไว้เพื่อ ทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองบันทึกไว้ในความทรงจำ  และกำจัดขยะอารมณ์มากมาย ที่กร่อนความเข้มแข็งภายในให้สึกไป    ทีละน้อย...ทีละน้อย    แต่ก็ดูเธอก็มีความสุขกับการได้    หล่อเลี้ยงความเหงาดีนะ    ฉันเองก็หลงเป็นห่วงเธอเสียแทบแย่ฉบับหน้าฉันจะเล่าเรื่องราว ที่ผัน ผ่านให้เธอได้ฟังอีกนะ    เพื่อนที่รัก  
                                         
                                                        ดีใจที่เราได้พบกันและเล่าเรื่องราวสู่กันฟัง
                                                                           ห่วงใย 
                                                                           20/1/45