หน้าส่วนตัว
ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มเรื่องตรงไหน ฉันไม่รู้ว่าการเขียนเรื่องสั้นทำอย่างไร
ฉันไม่คิดว่าฉันจะเขียนเรื่องสั้นได้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขียนเรื่องสั้นต้องทำอย่างไร
มีคนคนหนึ่งเขาบอกฉันไว้ มีคนคนหนึ่งเขาสอนฉันว่า
เขียนเรื่องสั้นไม่ได้ใช้มือเขียน เขียนเรื่องสั้นไม่ได้ใช้สมองเขียน
เขียนเรื่องสั้นต้องใช้หัวใจเขียน
คนคนหนึ่งคนนั้นเขายังบอกฉันอีกว่า
อ่านเรื่องสั้นไม่ได้อ่านด้วยตา อ่านเรื่องสั้นต้องอ่านด้วยใจ
ณ วันนี้ฉันเลิกล้มความตั้งใจจะเขียนเรื่องสั้นแล้ว
ณ วันนี้ฉันไม่ได้ใช้หัวใจเขียนเรื่องสั้นแล้ว
ณ วันนี้ฉัน...อ่านเรื่องสั้นได้แล้ว
ณ วันนี้ฉันอ่านเรื่องสั้นด้วยใจ
ณ วันนี้ฉันยังจำได้
ณ วันนั้น...คนคนหนึ่งคนนั้นสอนฉันไว้
ณ วันนี้ฉันเข้าใจ
ณ วันนี้ฉันอ่านสิ่งใด ฉันอ่านมันด้วยหัวใจของฉันเอง
ปากกาดาว 21 ส.ค. 2545 17:33 น. - ID 176 
1279
0
0
1 พฤศจิกายน 2545 20:43 น. - comment id 66820
หัวเรื่องน่าสนใจครับ แต่ใครล่ะที่จะเข้ามารู้อย่างผม ผมอ่านมันครับ เรื่องสั้น แต่ผมอ่านมันแบบอดีตของคุณ คืออ่านแบบไม่รู้ว่าคุณค่าที่มันมีน่ะอยู่ที่ไหน ไม่มีพัฒนาการผมอ่านแบบนี้และเป็นแบบนี้จริงๆ แต่สิ่งที่ผมได้ไม่ใช่คุณค่าแต่หากเป็น..... การผ่านสายตา ผมยิ่งอ่านก็ยิ่งมีสิ่งที่ผ่านเข้ามามากขึ้น ไม่แค่ไหนหรอกแค่ผ่านๆเท่านั้น เป็นว่าผมคิดต่องานของคุณ นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม? ผมทำมันเพราะมันมีค่าพอที่จะทำ แล้วคุณจะได้เห็นข้อเขียนของผมที่นี่ จะได้แลกเปลี่ยนกันบ้าง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ