เสียงกระซิบข้างหัวใจ (๓)

พี่ดอกแก้ว

วันเวลาได้ล่วงผ่านไปตามสามัญ 
ต่างคนต่างสามารถที่จะอยู่อย่างที่เขาอยากอยู่ 
ต่างก็มีสิ่งเกี่ยวข้องพึ่งพากัน ฉาบฉวยบ้าง 
และต่อเนื่องกันไปอย่างไม่มีจุดจบ 
ชีวิตแห่งความสับสนวุ่นวาย ทามกลางถนนหลากสาย 
ต่างล้วนปะทะระลอกกรรมกระหน่ำชีวิตซ้ำแล้วซ้ำเล่า 
ด้วยความอดทนกัดฟันสู้ 
เพื่อความอยู่ได้ไปวันๆ 
ก่อนม่านดำแห่งค่ำคืนจะคลี่ห่มให้ตกจมลงสู่ภวังค์ 
 หลายชีวิตไม่มีทางล่วงรู้ได้เลยว่าเขายังมีลมหายใจมาถึงตรงนี้ได้..เพราะอะไร 
หลายชีวิตไม่มีทางล่วงรู้ได้เลยว่า... 
แพรทองผ่องพลิ้วสะพรั่งผืนด้วยดวงสุรีย์ฉายในวันใหม่ที่จะมีมานั้น...เขาจะมีโอกาสได้ยลกับแพรทองผืนนั้นไหม 
มากมายหลายชีวิตได้ถูกอำนาจกรรมตัดขาดจากการเห็นลงเสียแล้ว ช่างน่ากลัวยิ่งนัก กันสิ่งที่คาดหมายไม่ได้เลยเช่นนี้...ก็เพราะว่า ภาระหน้าที่รวมถึงพันธะที่แต่ละคนเพียรสร้างขึ้นมาและผูกมันไว้กับตนเอง 
เฉกเช่น..สายสร้อยคล้องคอบ้าง กำไรคอมือบ้าง แม้กระทั่งกระพวนข้อเท้า สิ่งเหล่านี้ล้วนมีอาถรรพณ์อันมากเล่ห์ด้วยเสน่ห์แห่งมายาชีวิตนั่นเอง... 

                                                   ยังมีมุมแสงแห่งตะวันอยู่อีกด้าน...
ที่ยังสาดส่องแสงเพื่อขับไล่ความมืดและความอับเฉาแห่งชีวิต 
ที่ยังทรงเปี่ยมด้วยพลังแห่งพุทธานุภาพที่พร้อมจะโต้ตอบและขับไล่ปัญหาต่างๆให้หมดไปได้ 

                                                       เพียงรักที่จักแจ้งอริยธรรม 
                                            เพียงน้อมนำสู่จิตให้ประจักษ์ด้วยศรัทธา 

                                            ก้าวสู่หนทางที่เต็มไปด้วยสาระประโยชน์ 
                                            ก้าวออกจากความคลั่งไคล้และเพ้อเคลิ้ม 
                                            มุ่งสู่จุดหมายปลายทางที่สงบแห่งสันติธรรม 
อาจจะยากเย็นเข็ญใจในการที่จะล่วงรู้....ตามคำสอนแห่งศรีสัพพัญญูเจ้า 

                                                               แต่ขอให้มั่นใจเถิดว่า.. 
 หนทางนี้เท่านั้นที่จะปลดเปลื้องเครื่องพันธนาการทั้งหลายให้หลุดออกได้ 
 หนทางนี้เท่านั้นที่จะยุติชีวิตที่ต้องดิ้นรนไปกับความทุกข์นานัปการให้พินาศลงสิ้น 
หนทางนี้เท่านั้นที่จะมอบบรมสุขให้เราได้ทุกๆคน 

                                                                      หนทางนี้ก็คือ... 
                                                           หนทางแห่งมรรคอันมีองค์แปด 
                                                 ที่เหล่าอริยเจ้าทั้งหลายท่านเดินนำทางไว้แล้ว 

                                                              เธอจะเดินผ่านไปในที่สุด 
                                                              แม้สะดุดหกล้มต้องก้มหน้า 
                                                              กี่หยาดเหงื่อรินรดหยดน้ำตา 
                                                              มิหยุดเธอหรอกถ้าศรัทธามี.. 

                                                                       จาก    พี่ดอกแก้ว