- ผมคงมองอะไรผิดไป หลายสิ่งหลายอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด ไอ้อย่างที่คิดก็ไม่ได้เป็นอย่าง ๆ ( คงมองผิดไปจริง ๆ ) การใด ๆ ผมว่ามันน่าตลกขบขันทีเดียว ไม่ว่าจะอะไรจริง ๆ จัง ๆ หรือไม่ก็ตาม........... - ข้อสังเกตอย่างหนึ่งที่พบก็คือ เรายังไม่ได้ตายไปจริง ๆ ที่ผ่านมาผมเข้าใจตลอดว่าความเข้าใจของผมเป็นที่สุดแล้วไม่มีอื่นอีก หลายคนบอกว่าผมผิดมาตลอด ความเข้าใจของผมผิดมาตลอด นอกจากคำยืนยันเหล่านั้น หลักฐานที่เป็นการยืนยันอย่างชัดแจ้งคือผลของการกระทำที่ผิดพลาดของผม การกระทำที่พลาดจากความเข้าใจที่ผิด ใช่มันเป็นเช่นนั้น - วันก่อนผมไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดซอยพระนาง ( แถว ๆ อนุสาวรีย์ชัยฯ ) ครับกลางเมืองใหญ่ก็มีหมายสำหรับอ่านหนังสือดี ๆ มีบรรยากาศแห่งการเรียนรู้ที่ดีเยี่ยม ( เงียบสงบมาก ) ผมได้จากที่นี่มาก ไม่ว่ามันจะไม่แสดงผลได้ชัดในเวลานี้และหรือไม่รู้ว่าเมื่อไรมันจะเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาผมก็จะพูดเหมือนเดิม ผมเชื่อมั่นว่าแต่ละครั้งที่ผมมาที่นี่เหมือนกับผมมาบ้านหลังเก่า ( ผมมีอดีตที่นี่ ) หนังสือแต่ละเล่มที่ผมเลือกขึ้นมาอ่านเหมือนกับผมเคยอ่านมาแล้วและการอ่านครั้งนี้เป็นการย้ำว่าผมอ่านมันอีก - หลักฐานทางความคิดของผมคือสิ่งเหล่านี้ผมทำอะไรอยู่ก็เหล่านี้นี่แหละที่อธิบายผม แต่ละคนมีความคิด ความหวัง ความฝัน และสิ่งเหล่านั้นกองสุมอยู่ในหัวใจของพวกเขา หลายคนกลัวความตายเพราะเกรงว่าจะไม่ได้ฝันอีก บางคนรู้สึกว่าแบกโลกไว้ทั้งโลกด้วยบ่าของเขา กับน้อยคนที่ไม่มีแม้กระทั่งความฝันในเวลานอนหลับ ( เป็นเพราะเขาตื่นอยู่ตลอด )
เครายาว 7 พ.ย. 2545 20:33 น. - ID 393 
1294
7
0
8 พฤศจิกายน 2545 19:58 น. - comment id 66893
เป็นครั้งแรกในการส่งเรื่องของผม หลายอย่างดูเหมือนไม่ได้จัดสรร แต่นี่แหละความที่ผมเขียน ที่ผมเห็นว่าเท่าที่ทำคือสิ่งนี้ เป็นการคารวะ โอกาสที่เปิดให้ ด้วยความที่อยากจะเปิด
10 พฤศจิกายน 2545 15:38 น. - comment id 66899
ก็เป็นเรื่องที่เจ๋งดี
11 พฤศจิกายน 2545 19:53 น. - comment id 66910
หน้าส่วนตัว
อืมม์ เค้าก็เป็นคนนึงที่กลัวความตาย ด้วยเหตุผลที่ว่า
"ความฝันยังไม่เป็นจริง..."
อ่าน ๆ ไปก็ให้แง่คิดดีเหมือนกันนะจ๊ะ
=^__^= เปิดโอกาสให้ตัวเองก็ดีแล้วล่ะ
วันหน้าจะรออ่านอีกนะค่ะ . . .
12 พฤศจิกายน 2545 18:42 น. - comment id 66915
"ขอบใแม่มดน้อยที่ตั้งข้อสังเกตมาครับ"
13 พฤศจิกายน 2545 07:21 น. - comment id 66925
อืม.. เราอ่านแล้วงง งงอ่ะ ตอนแรกว่าจะอ่านแบบเหมือนเป็นเรี่องสั้น แต่ก็จับความไม่ค่อยได้ว่าทั้งเรื่องอยากจะสื่ออะไร ดูเหมือนเรื่องมันกระจายๆ ซึ่งเข้าใจว่าจริงๆ แล้วมันคงมีส่วนเชื่อมโยงกันอยู่เวลาที่คิดอ่ะ แต่แบบพออ่านแล้วมันไม่เห็นจุดนั้นอ่ะ เลยรู้สึกว่าเข้าใจเป็นท่อนๆ เข้าใจไม่หมดอ่ะ
13 พฤศจิกายน 2545 18:32 น. - comment id 66929
ครับคุณ รัน จริงอย่างที่คุณบอกนะ ที่ว่าเป็นเรื่องที่ไม่เรียกว่าเรื่องสั้นได้เลย ที่ผมทำเป็นข้อสังเกตของผมต่อสิ่งที่ผมเลือกมาน่ะครับ และที่ - นั่นอธิบายว่าผมเขียนอีกครั้งหนึ่งคิดอีกครังหนึ่ง ครับขอบคุณที่ตั้งข้อสังเกต
20 พฤศจิกายน 2545 17:31 น. - comment id 66972
เรื่องของเราเจ๋งกว่าตั้งเยอะท ไปแต่งใหม่ไป๊ไม่ได้เรื่องเลย คราวหลังอย่ามาเขียนอีกนะ เอาไว้ให้คนที่เขาเขียนดีกว่ามาเขียนนะขอร้องล่ะ ที่บอกไปไม่ใช่อคตินะ แต่มันเป็นเรื่องจริง
20 พฤศจิกายน 2545 19:36 น. - comment id 66976
เห็นด้วยกับ อบเชยนะที่ว่าไห้แต่งมาใหม่ พยายามมองแบบคนนอกในงานของตัวเอง อีกอย่าง ความคุ้นเคยนั้นใช้ได้อย่างดีกับคนที่รู้จักจริงๆเท่านั้น อย่างที่อบเชยทำนั้นก็เป็นตัวอย่างหนึ่ง อบเชยรู้จักเครายาวเป็นการส่วนตัวหรือเปล่าครับ? ที่นี่กว้างมากอย่ารับรองเพื่อนฝูงด้วยสิ่งที่ไม่กรอง เครายาวควรที่จะมีความมั่นใจน้อยลงกว่านี้. ส่วน อบเชย หรือใครที่ต้องการตักเตือนเพื่อนอย่าสุภาพเกินไป อย่างพอคุยกันก็พอ สังเกตที่พี่เขียนนะ ไม่ว่ากับงานของใครพี่ว่าเขาเอามาจริงๆจากตัวเขานะ อยากเห็นชาวกวีที่เป็นกวีจริงๆ ไม่ว่าจะด้านใด ต้องขอต่อว่าทั้งคู่นะ
20 พฤศจิกายน 2545 20:25 น. - comment id 66978
ขอทำความเข้าใจหน่อยนะคับ คือมีคนเข้าไปตำหนิผมว่า ผมไม่สมควรไปแสดงความคิดเห็นแบบนั้นกับเรื่องสั้นของเครายาว คืออยากจะบอกให้เข้าใจทั่วๆกันว่า ผมไม่เคยเข้าไปอ่านเรื่องของคนอื่น และก็ไม่เคยแสดงความคิดเห็นกับเรื่องของคนอื่ๆนเช่นกัน ส่วนความคิดเห็นที่7ที่อยู่ในหน้านี้ ขอบอกว่า ไม่ใช่ผมครับ จะด้วยความบังเอิญหรือจงใจ ก็ขอให้ทุกคนเข้าใจด้วยคับ
4 ธันวาคม 2545 16:10 น. - comment id 67053
ยอมรับก็ได้ว่าเป็นคนเขียนก็มันจริง
4 ธันวาคม 2545 20:25 น. - comment id 67057
สิ่งที่เกิดขึ้นย่อมเกิดขึ้น มีการเห็นหนึ่งที่เห็นว่าการเห็นคือเห็น เสียงที่ได้ยินว่าได้ยิน ความที่คิดว่าความคิด มองทั้งหมดด้วยการสังเกตที่ไม่เกี่ยวข้อง ไม่วาดหวังและยังความคิด ท่ามกลางความเป็นไปที่คำอธิบายไม่มีเปรียบ เกิดขึ้นได้ อยู่ด้วยได้ ไม่เกิดขึ้น ไม่อยู่ด้วยเลย
20 ธันวาคม 2545 09:41 น. - comment id 67140
อย่ากลัวไปเลยน่ะกับความตาย มันไม่หน้ากลัวอยางที่คิด หากไม่ยึดติดในร่างกายมันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะสละร้างนั้นทิ้งไปไม่ใช่หรือ แต่ก่อนจะตายหันหน้าไปมองมารดาสักนิด
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ