อีกนาน...เท่าไร....(จบ)

ลอยไปในสายลม

   คุณนพ......................ทำไมคุณ......คุณ ทำแบบนี้
ขอโทษนะคะ คุณสิง ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ
เอ่อ............... อาจจะไม่.................................
ขอบคุณนะคะ ถ้าจะปลอบใจ.......ดิฉัน....นก...........ลาล่ะค่ะ...................
คุณนก!!!!!!!!!!!!
..........................................................
คุณนก ตายล่ะ.......แย่แล้ว ยังไม่ได้ทำอะไรเลย กลับมาเห็นแบบนี้ เราก็แย่น่ะซิ ไม่ได้แล้ว...... 
เอ่อ คุณระตีครับ
มีอะไรเหรอคะ..
เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ
อ๋อ ไปซิคะ อย่าไปนานนักนะคะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด
ครับผม ..............
...................................................................
คุณนกครับ คุณนก ฟังผมก่อนนะครับ
ฮือ.............. คุณมีอะไรจะแก้ตัวอีกล่ะคะ
เปล่าครับ ผมไม่ได้จะมาแก้ตัว แต่ผมจะบอกว่าที่คุณเห็น มันไม่ใช่......
ไม่ใช่อะไรคะ ไม่ใช่ที่ฉันคิดน่ะเหรอ คุณจะหลอกอะไรฉันอีกล่ะ
คุณน่ะ...............คุณน่ะมันแย่มากนะ ฉันเสียใจมาก..............
ไม่คิดเลยว่าคุณจะ.....คุณจะทำเรื่องแบบนี้ได้.................................
ต่อไปเราอย่าได้เจอกันอีกเลยนะคะ.....................
โธ่ เดี๋ยวซิครับ คุณนก ฟังผมก่อน..............
ไม่ ปล่อยฉัน...................
โธ่เว้ย อะไรวะ............
ไอ้นพ แกทำอะไรนกวะ
ฉันเปล่านะโว้ยยังไม่ได้ทำอะไรว่ะ ก็เพียงแต่....
โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงอะไรน่ะ มันเหมือนดังอยู่ใกล้ ๆ เลย เกิดอะไรขึ้น ทำไมเรารู้สึกตัวเบาเช่นนี้..............
ที่นี่ที่ไหนนะ สวยจังเลย ดูงามตาน่าอยู่จริง ๆ เลย ไม่มีผู้คน สงบร่มเย็น
อยู่แล้วสบายใจจัง........................................
คุณนก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ถ้า คุณนก เป็นอะไรไปนะ แกไม่รอดแน่  ไอ้นพ.......................
เฮ้ย ไรวะ ...............โธ่เว้ย
อิโธ่ แค่ผู้หญิงคนเดียว ไม่เห็นจะสำคัญเลย ยังไง ผมก็ไม่ได้รักคุณอยู่แล้วนก
เสียใจด้วยนะ ตายหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไปหาคุณระตีดีกว่า
......................................................................................................
 หลังจากวันนั้น หล่อนยังไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย จนสิงหา รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหมดหวัง
เขารู้สึกว่าโลกนี้ ช่างโหดร้ายกับเขาเสียนี่กระไร ทำไมจึงต้องให้เขา พบแต่ความสูญเสีย
ทำไมทั้งที่เขามีเงินทองมากมาย มีทุกอย่างพร้อม แต่.....แต่แค่อยากมีคนรักสักคน
ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย เขายังจำวันนั้นได้........................
คุณสิงหาคะ คือว่า นกจะมาขอบคุณเรื่องวันนั้นน่ะค่ะ
วันไหนเหรอครับ................
ที่คุณ เอ่อ....ช่วยดูแลนกน่ะค่ะ คือ นก......เอ่อ............
อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ก็เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ
ขอบคุณ คุณจริง ๆ นะคะ .....................
รอยยิ้มของเธอในวันนั้นมันช่างสดใสยิ่งนัก เขาอยากเห็นรอยยิ้มนั้นอีก
แต่มาวันนี้.....แม้แต่ดวงตากลมโตที่เขาชอบมอง.........................
ก็ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว...........................................................
นก คุณฟื้นขึ้นมาซิ คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะ ผมขอร้อง โธ่ นก..............................
....................................................................................
ที่นี่เหมือนโลกแห่งความฝันเลย ฉันไม่อยากไปไหนอีกแล้ว
จะอยู่ที่นี่....................................แต่......................................
เสียงใครน่ะ ใครกำลังเรียกฉันอยู่ ฉันจะทำอย่างไรดี.........................
ฉันจะทำอย่างไร ...................... .............................. ...........................
......................................................................................
 คุณสิงหาครับ คือว่า..................
ทำไมเหรอครับคุณหมอ
คือ... ผมกำลังจะบอกว่า.................... เสียใจด้วยนะครับ.....................
คุ..............ณ....................ห..................ม..................อ
ครับ .............
ทำไมล่ะครับ
คือเธอ.................เพิ่งหยุด.......หายใจ เมื่อครู่ครับ
เสียใจด้วยจริง ๆ นะครับ คุณสิงหา.......................
..............................................................................
....................................................................................................... 
  ....บทนำ.....ตอนแรก
...สกุณา...
' ชีวิตของฉัน ก็เหมือนนกน้อย 
ที่ต้องการจะท่องเที่ยวไปในทุก ๆ ที่
ต้องการรักแท้จริง.... จากใครสักคน.....
หากแต่ว่า..สิ่งที่ฉันพบ.......
มันกลับไม่ใช่สิ่งที่นกน้อยอย่างฉัน....ต้องการ.. '
...............................  
  ....นพพล...
' ชีวิตของผม มันเต็มไปด้วยความสนุก ...
ผมไม่ได้อยากเป็นนก.. ที่จะบินไปในทุกที่
แต่ผม ก็ยังเป็นผมคนนี้ เสเพลไปเรื่อย สนุกดี
และครั้งนี้ก็เหมือนกัน
....ผมเป็นคนของความจริงนะ...
รักแท้เหรอ...ผมไม่ต้องการ........ '
..........................
  ....สิงหา....
' ส่วนชีวิตของผม สุขสบาย
แต่ผมเบื่อ... เบื่อกับชีวิตแบบนี้
ผมต้องการที่จะออกไปพบโลกกว้าง
ซึ่งผมรู้ว่ามันมีอุปสรรคมากเพียงใด
แต่ใครล่ะ .. ที่อยากจะเดินโดยไร้ขวากหนาม.ไม่ใช่ผมแน่นอน
ความรักเหรอ....ผมต้องการแค่ความจริงใจเท่านั้น
คงไม่ยากนัก....ที่ผมจะลองหา...... '
.........................................................................
                                       ......บทส่งท้าย.....  .
  ...สกุณา...                                                                                                        
.........ความรักที่ฉันหวังไว้
มันพังทลายลงแล้ว..................
พังทลายด้วยน้ำมือชายที่ฉันรัก
ฉันเสียใจ .....................เสียใจจริง ๆ 
ฉันขอโทษ คนที่รักฉัน..................
ฉันคง........................ลาก่อน  สิงหา..............
................................................................
                       ...นพพล...
........ที่จริง ผมเตรียมแผนไว้แล้ว
แต่คุณกลับ ทำตัวคุณเอง
ช่วยไม่ได้...........................
ยังไงผมก็ยังเป็นผมอยู่วันยังค่ำ
เพลย์บอยหนุ่มรูปงาม
ไม่เคยก้มหัวให้ใคร....................
ลาก่อนนะ................สกุณา
..............................................................
                            ...สิงหา... 
..............ทำไมล่ะ ผมผิดตรงไหน....................
ผมจะรักใครสักคน
มันยากนักเหรอ.................................
ทำไมผมถึงต้องเจ็บถึงเพียงนี้..................
โลกนี้โหดร้ายเหลือเกิน..........................
ผมยังไม่เคยเอ่ยคำนี้กับเธอเลย
สกุณาที่รัก..........................ฉันรักเธอนะ
ลาก่อน ..........................สกุณา...................
.................................................................. 
.....ไม่มีชีวิตใด
ในโลกที่เกิดมา
แล้วไม่ตาย
ทุกชีวิต มีเกิดแก่เจ็บตาย
ไม่มีใครรู้หรอกว่าตัวเองจะตายเมื่อไร
ไม่มีรู้ว่าใครจะตายก่อนใคร
แต่ที่รู้คือ เราทำอะไรไว้ก่อนที่เราจะตาย
อย่าปล่อยให้สิ่งที่อยากทำ
ล่วงเลยไป จงรีบทำก่อน....
ก่อนที่มันจะสายเกินไป