มาเร็ว อาจไปเร็ว(พูดถึงความสำเร็จ)

pigstation

เรื่องของความโชคดีนั้น เชื่อว่าแต่ละคนนั้นไม่มีจะพบเจอได้ง่ายดายราวกับเจอรังแคบนไหล่ตัวเองข้างซ้าย เพราะโชคนั้นมักเป็นของคนที่ดวงดี แต่ยังมีความสำเร็จที่เป็นความแตกต่าง แม้จะโดนเหมารวมไปว่า ช่างโชคดีจังที่ทำอะไรก็ง่าย ก็สำเร็จไปหมด ทั้งที่ ความจริง บรรดาความสำเร็จนั้นย่อมมาจากความมุ่งมั่น อดทน ฟันฝ่า พยายาม จึงแลกมารอยยิ้มหลังการเป็นตะคริว ความเอาจริงเอาจังเป็นบ่อเกิดของความสำเร็จเสมอ ไม่จำเป็นต้องเช็คคิวกับโชคชะตาวาสนา เป็นเรื่องฝีมือล้วนๆ ซึ่งการได้มาซึ่งความสำเร็จนั้นก็เหมือนอะไรซักอย่างที่บางเบา นุ่มนวล ชวนฝัน มาให้เราได้ชมชื่นชั่วครู่ชั่วคราว แล้วก็พลันมลายหายไป คือเรื่องราวที่บอกเล่าให้เรารู้ว่า อย่าไปยึดมั่น ยึดติดว่าต้องเหมือนเดิมทุกคราวไป ความสุข ความสำเร็จ มักมาเร็ว ไปเร็วไม่จีรัง เหมือนวันที่รับพระราชทานปริญญาบัตร เพียงเสี้ยววินาทีที่อยู่เบื้องพระพักต์ ชั่วพลันต้องรับปริญญาบัตรแล้วถอยออกมา ราวความฝันที่ยาวนานในความทรงจำแต่ในความเป็นจริงแค่เสี้ยวส่วนหนึ่งของนาทีเท่านั้น เทียบกับระยะเวลาที่ทำการศึกษานั้น คนละเรื่องเลยทีเดียว แต่เราก็เก็บไว้เป็นมงคลชีวิต เป็นแนวทางที่เราจะดำเนินไปตามพระบรมราโชวาท เพราะฉนั้น ความสำเร็จจึงไม่ต่างจากไอน้ำ ที่ล่องลอย เราไม่สนใจตรงนั้นเราหวังเพียงการทำงานที่ตอบแทนสังคม เท่าที่กำลังน้อยของเรามี ส่วนความสำเร็จนั้นเป็นเพียงไอระเหยหอม แค่ชื่นใจ แต่จะไม่คิดยึดเป็นสรณะ เนื่องจากความจริงนั้น ยังมีความทุกข์ที่ลอยคอ ที่หนาแน่น ในกระแสสังคม รอมือน้อยๆนิ้วสั้นๆมีขี้เล็บนิดๆของเราไปลบคราบน้ำตาของแต่ละความทุกข์ให้ทุเลาลงบ้าง