หนังสือ ๒ เล่ม ในสมอง 2 ซีก

pigstation

{หนังสือ ๒ เล่ม} ใน {สมอง 2 ซีก}
โดย กิตติคุณ  ธรรมศิริ ร้านปั๊มหนังสือ 285/3 ม.1 อ.บ้านไร่ จ.อุทัยธานี 61140
	
ความจริงผมคุ้นเคยกับคุณปราย  ผ่านตัวหนังสือ	มานานแล้ว  ...., จวบจนผมไปเยี่ยมชมร้านหนังสือที่สุขุมวิทของคุณปราย  จึงได้ฝากงานบางชิ้นให้ช่วยเผยแพร่  ซึ่งชิ้นหนึ่งคือการ์ตูนแผ่นเดียวจบในตอน เรื่อง แก้ววิเศษ & แก้วธรรมดา  
อันมีตัวการ์ตูนหัวกลมใส่แว่น  ผมชี้โด่ชี้เด่คล้ายคุณปู่ไอน์สไตน์ชื่อว่า หมู ปั๊มหนังสือ   สิ่งนั้นก็คือบางส่วนของความสัมพันธ์ระหว่างกันที่ผ่านสื่อกลางอย่างงานเขียน/ตัวหนังสือ   แต่คงไม่ใช่อาศัยความคุ้นเคยพอควรมาชี้วัดว่า  หนังสือที่ผมรักมีกี่เล่ม อะไรบ้าง เพื่อแลกของกำนัล (ความจริงคือสินน้ำใจ)   แต่น่าจะเป็นความปรารถนาส่วนตัวของผมที่แรงกล้ามากกว่า
อาจจะรีรออยู่สักนิด แต่เมื่อมาถึงคราวนี้แล้ว คงต้องลงมือเสียที   อันว่าหนังสือที่ผ่านตามาก็มากมี แต่ถ้าจะให้คัดออกมาแบบคั้นหัวกะทิ ย่อมได้จัดให้ครับ
หนังสือเงาสีขาวกับสมองซีก ๑
	เริ่มจากหนังสือด้านอารมณ์   สมองซีกนี้ผมยอมรับเงานั้นสีขาว ของคุณแดนอรัญ  แสงทอง เข้ามาใน ห้วงหนึ่งแห่งจักรวาลการอ่านของผม ขณะนั้นผมเองก็ถือเป็นคนบ้าหนังสือคนหนึ่งที่มักเลือกเอาการอ่านเป็นกิจกรรมสำคัญ  แต่ละวันผมจะต้องหาอะไรมาอ่านเพื่อก่อยอดความคิดจากหนังสือ(สารสกัดความคิด)
	จนป่านนี้ความเป็นเงาสีขาวยังโลดแล่นอยู่ในชีวิตผม ราวกับเป็นมโหรีโรงใหญ่ที่ประโคมเสียงกระหนาบให้การดำรงอยู่ของผมสาสมอารมณ์หมาย  
	ด้วยเหตุผลที่ว่าหลังจากการอ่านเงาสีขาวมาหลายปีก่อน   จากการซื้อจากแผงลดราคาที่อิมพีเรียล สำโรง !!!!!!!!!! ในราคาครึ่งหนึ่งจากปก   แต่เมื่อคว้าติดมือมาผมนั่งอ่านพร้อมดื่มเบียร์สี่ขวดในร้านเหล้าเล็กๆชั้นใต้ดินอิมพีเรียล สำโรงนั้น ได้ร้อยกว่าหน้า  (หนึ่งในคุณสมบัติการอ่านที่ดีอย่างหนึ่งของผม คือ อ่านได้ทุกที่ อ่านได้ทนทาน อ่านได้รวดเร็ว ถ้าหนังสือเล่มนั้น  น่าอ่านจริงๆเหมาะกับจริตผมเอง)  ด้วยความติดหนับผมอ่านจบภายในนับชั่วโมงได้ สาบาน 
หลายปีต่อมาเงาสีขาวมันฉายเงาให้ผมมาพบบรรณารักษ์สาวคนหนึ่งที่รู้จักเงาสีขาว และมีในครอบครองด้วย แต่เธอไม่เคยอ่านมันจบ (เพราะเธอรักงาน มักเลือกทำงานก่อนจะทำตามใจรัก บุคคลจำพวกนี่น่าจะพำนักพักอาศัยอยู่เขต ประชาอุทิศ)
	จากนั้นอีกประการหนึ่ง คือการลาออกจากสำนักราชการ มาเขียนหนังสือ เปิดร้านหนังสือเช่า/จำหน่ายชื่อ ปั๊มหนังสือ (เติมปัญญา หล่อลื่นจินนาการ) ที่อำเภอชายขอบ  พร้อมทั้งทำงานด้านศิลปะไปด้วยอย่างไม่เร่งรีบกับตัวเอง
	เพราะเชื่อว่าเราไม่ใช่คนหมุนลานนาฬิกาตรงเม็ดมะยม แต่กาลเวลาโดยระบบของตัวมันเองจะหลอมเหลวให้เราได้เป็นบางอย่าง  เท่าที่เรามุ่งมั่น  ศรัทธา  และทำใจกับมันได้  ...,ความสุขจะมีจริง
หนังสือวาทกรรมกับการพัฒนากับสมองอีกซีกที่มีอยู่
	แรกทีเดียว เมื่อผมเปิดใจให้เพริศไปกับรถรางสายปรารถนา(รถรางเป็นสัญญะของความฝัน ของอดีต)ต่อมาโลกทางวิชาการก็ผ่านเข้ามาประทับลงที่สมองส่วนเหตุผลทำงานอยู่
	รถไฟขบวนนี้(เป็นสัญญะแห่ง วิทยาการ ความรู้) พาให้ผมก้าวเข้าไปสู่ความจริงอีกอย่างของโลกที่จับต้อง คำนวณ  อธิบายได้อย่างชัดเจน
	หนังสือเล่มนี้ เขียนโดยอาจารย์ไชยรัตน์  เจริญสินโอฬาร  ซึ่งได้เปิดโลกทัศน์ของผมว่าวิชาการไม่ใช่เรื่องแบนราบน่าเบื่อเป็นมิติเดียวอย่างที่เคยพบมาแล้ว ในกระบวนการศึกษาเท่าที่ผมผ่านมา  หรือเป็นเพราะการเติบโตของผมอีกร่างหนึ่งในโลกเร้นคู่ขนาน (pararelle  planet)  จึงซึมซับเอาความหมายของคำว่าวาทกรรมไปเจริญงอกงามในมโนทัศน์ของผมในไม่ช้า
	
	และสิ่งนี้เองก็ไปงอกเงยเผยร่างบนวิทยานิพนธ์ของผมในหลักสูตรสิ่งแวดล้อมศึกษา  มหาวิทยาลัยมหิดล  ในนาม วาทกรรมสิ่งแวดล้อมศึกษาผ่านสื่อมวลชนในสังคมไทย ระหว่าง พศ.2530-40 ซึ่งวันหน้าอีกไม่นานคงได้สอบป้องกันวิทยานิพนธ์สักที
	
การช่วงชิง ครอบครอง ปกปิด   ประกอบสร้าง ความจริง เป็นความน่ากลัว น่าพรั่นพรึ่ง ถ้าความจริงที่ถูกขนานนามว่า วาทกรรม ขัดแย้ง สวนทางกับ คุณธรรม ศีลธรรม
	โลกย์จึงทุรนทุรายร่านอย่างนี้กระมัง  ผมจึงเลือกหนังสือ ๒ เล่ม เป็นเล่มทวิเอก [ DUEL SINGULAR ] ในสมองทั้ง 2 ซีกของผมมาให้คุณปรายได้ทัศนา
		ผมไม่เคยหวาดกลัวต่อการอดข้าว อดน้ำ อดหายใจ ผมกลัวเกรงว่าจะอดอ่านหนังสือ  อดเขียนหนังสืออดวาดรูป   มากกว่า  มันเป็นความหวั่นเกรงในระดับนามธรรม  ซึ่งผมเชื่อว่าลึกๆลงไปในใจทุกคนต่างมีสิ่งหมายมั่นในใจ หรือ พันธสัญญาบางประการ ที่เป็นข้อตกลงเดียวกันกับจิตวิญญาณของเราที่ซื่อตรงต่อธรรมชาติแท้จริงภายในโครงสร้าง มวลรวม ในความเป็นเรา   หรือ เราจะกล้าหักหลัง ทรยศตัวเราเอง....:{ ผมไม่มีวันเชื่อตามนั้นเลย  จริงๆ ให้ไฟดับตอนกลางคืนในขณะอ่านดอกไม้พันปีเลย สิเอ้า ;}