- เปิดหัวใจ ให้ข้ามรุ่น - ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น

Jiranut't

ก๊อก ๆ ๆ ๆ
ฉันนั่งเคาะปากกาบ้าบอนี้มาเกือบจะชั่วโมงแล้วเนื่องด้วยว่างไม่มีอะไรทำ
"เออแกเย็นนี้จะไปร้านนมปั่นข้างโรงเรียนพิพัฒน์ แกไปปะ??" ยัยอ้อมเพื่อนซี้ฉันถาม
"อืออออออ ~ ไปดิ" ฉันตอบแบบหมดอาลัยตายอยากมาก
"ไอ้เพื่อน นี้แกยังทำใจไม่ได้อีกหรอวะ นี้จะ 3 เดือนละนะที่แกเป็นเหมือนศพเดินได้ ไร้ชีวิตชีวา น่าเบื่อ ล่องลอย #@$#@!$" อ้อมบ่นบลาๆ เนื่องด้วย 3เดือนก่อนหน้านี้ฉันก็เป็นเด็กวัยรุ่นทั่วไป เฮฮา บ้าๆบอๆ ตามประสา และกำลังอินเลิฟแบบสุดๆ แต่แล้วความสุขของฉันก็จบลงเพราะรุ่นพี่ที่ฉันคบ เขาคบซ้อน เมื่อฉันจับได้ว่าเขานอกใจ เขาก็สลัดฉันทิ้งอย่างไร้ใยดี เห้อ 2ปีที่คบมาพังได้ภายใน 2 นาทีตลกดีแท้ พอ ๆ เลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า..... -0-'

16.00 น. 
ร้านนมปั่นๆ มุ้งมิ้ง
"แกจะกินไร? ฉันสั่งของฉันไปแล้วนะ" อ้อมบอกในขณะที่ฉันนั่งมองอะไรไปเรื่อย
"อ้าวแกสั่งไปแล้วหรอ" ฉันถาม
"ก็สั่งแล้วดิ แกจะให้ฉันรอใครมาตัดริบบินละยะ แกไปสั่งเองเลยนะ" อ้อมสั่งฉัน ฉันก็พยักหน้างึกๆ แล้วลุกเดินไปสั่งน้ำ
"พี่คะเอา ชาเขียวคาราเมลแก้วนึงคะ/ครับ!" ฉันถึงกับหันไปมองเจ้าของเสียงที่สั่งน้ำแบบเดียวกับฉัน
"อุ้ย!บังเอิญจังเลยนะครับกินแบบเดียวกันเลย ^^ " เจ้าของเสียงพูดกับฉันพร้อมยิ้มแบบเป็นมิตรให้ 
เขาเป็นเด็กผู้ชายตัวสูงๆ ผิวเข้มๆ หน้าตาคมๆ ท่าทางร่าเริงเป็นมิตร และน่าจะอยู่ม.6 ทำไมฉันรู้นะหรอ ดูจากดาวที่ปลักบนเสื้อไงละ - -
"อ่อ คะๆ ^^ " ฉันตอบแล้วยิ้มกลับไปให้ แล้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ

แล้วฉันก็นั่งคุยเรื่องเปิดเรียน เตรียมตัวรับน้องกับยัยอ้อมไปเรื่อย จนกระทั่ง
"เห้ยแกแบตโทรศัพท์จะหมดวะกลับเถอะ" ฉันบอกอ้อม
"เออ ของฉันก็จะหมดวะ ปะๆกลับ ๆ" อ้อมว่าแล้วก็เรียกพนักงานมาเช็ดบิล
ขณะที่ฉันกำลังเดินออกจากร้าน ก็มีเด็กคนนึงเดินมาชนฉันจนโทรศัพท์ของฉันและเขาหล่น
"ขอโทษครับ" เขาว่าแล้วก้มเก็บโทรศัพท์ให้ 
"อ่อไม่เป็นไรคะ อ้าวน้อง!นิ" ฉันทักทันทีที่เห็นหน้าเขา เขาคือน้องคนที่สั่งน้ำแบบเดียวกับฉันนั้นเอง
"ผมขอโทษครับพี่" เขาว่าแล้วพลางก้มหน้าให้นิดๆเป็นการขอโทษ
"ไม่เป็นไรคะ ^^ " ฉันตอบ แล้วยิ้มให้ก่อนเดินออกมา
ฉันมองโทรศัพท์ 'อ้าวแบตหมดสะละ' ฉันคิด
แล้วฉันกับอ้อมก็นั่งรถกลับถึงหอ และเมื่อฉันชาจแบตเครื่องเปิดฉันถึงกับตกใจ 
"เห้ย!โทรศัพท์ใครวะ =[]= " ฉันโวยขึ้น
"อ้าวแก สงสัยแกสลับโทรศัพท์กับน้องคนนั้นแน่เลย" อ้อมบอกฉัน
"ชิบหายแล้วไงทำไงดี น้องเขาล็อคหน้าจองะ" ฉันถามอ้อม
"ลองเอาเครื่องฉันโทรไปดิ" อ้อมบอก พลางส่งโทรศัพท์มาให้
- ตู๊ดดด ๆ ๆ ๆ แกร้ก-
'ฮัลโหลครับ'
"เอ่อน้องคือพี่คือคนที่น้องเดินชนเมื่อตอนเย็นอะคะ พอดีโทรศัพท์เราสลับกันอะคะ - -"
'อ่อพี่นั้นเอง เอ้า จริงหรอครับ ผมดูแปปนะ / จริงด้วยครับเอ่อ..ผมขอโทษครับเดียวรีบไปคืนนะครับ'
"อ่อคะๆงันเอาไว้นัดเจอกันที่ร้านนมปั่นละกันนะ พรุ่งนี้"
'อ่อได้ครับ เลิกเรียนผมจะรีบไปครับ'
"คะๆสวัสดีคะ"
'ครับพี่ตัวเล็ก ตู๊ดดดดดดดดด~' หะ ห่ะ มันเรียกฉันว่าตัวเล็กหรอ -0- ฉันสูงตั้ง 155 นะ ชิ!
"ได้แล้วเจอกันได้ดำ!" 

------------------------------------------------ติดตามตอนต่อไปนะคะ-------------------------------------------------------