วันแรก ของวันสุดท้าย

ไม้จิ้มฟันพิฆาตเซียน

วันนี้....เกิดอะไรขึ้น 
เหมือนมีบางอยางมันกำลังจะเปลี่ยนไป ....จากหน้ามือเป็นหลังมือ 
อะไรเกิดขึ้น    มันเกิดจากอะไร 
ตัวเราก็รู้ดี รู้และเข้าใจ 
แต่สิ่งที่ทำไม่ได้คือกลับไปแก้ไขมัน...มันเกิดขึ้นแล้ว 
ไม่อยากให้ใครรู้สึกอย่างนั้นเลย
วันนี้เราทำให้คน 2 คนน้อยใจ 
เราก็เสียใจไม่ได้ตั้งใจอยากจะให้มันเป็นอย่างนั้นเลย 
ก็รู้ตัวอ่ะนะว่าที่ทำอย่างนั้น มันก็ต้องน้อยใจ 
แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ตั้งจะทำให้ใครรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ 
เราแคร์ความรู้สึกของพวกเธอทั้ง 2 คนนะ 
ตอนนี้เราก็รูสึกแย่ 
เราก็ไม่ชอบการแก้ตัว 
เอาเป็นว่าเราขอโทษและเสียใจ ในการกระทำของเรา
ที่ทำให้ รู้สึกอย่านั้น ...            
                                                                                    
   ไม่รู้ว่าเราคิดมากไปรึป่าว 
แต่เรารู้สึกได้อย่างนั้นจริง 
ตอนนี้เราไม่ต้องการอะไรมาก 
แค่ขอความรู้สึกดีๆของเพื่อนกลับคืนมาเหมือนเดิม  
 มิตรภาพกว่าจะสร้างขึ้นมาได้อาจจะต้องใช้เวลาที่ยาวนาน 
และการจะรักษามันไว้ก็ต้องใช้ความเข้าใจ และอดทน 
แต่การจะทำลายนั้นใช้เวลาแค่ชั่วพริบตา   
หากคำขอโทษ 1 คำ จะแลกกับเวลาเก่าๆที่เคยใช้ร่วมกัน
ให้อภัย 1 ครั้ง จะแลกกับการได้คนใกล้ชิดมา 1 คน   
ขอโทษ 
เฮ้อ......การที่จะเข้าใจความรู้สึกของทุกคนเนี่ยมันเป็นเรื่องยากนะ แล้วจะทำให้ทุกๆคนมาเข้าใจความรู้สึกของเรามันก็เป็นไปไม่ได้จริงๆ ต้องทำใจ...