คนที่เรารัก กับคนที่เขารักเรา 2

เฟรช

"นั่นไงมาแล้ว  สุดที่รักของเธอ"เมื่อต้นเดินมาวันนี้ต้นดูดีมาก...นึกแล้วว่าทำไมน้ำหวานถึงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
   "หวัดดี  คับคุณยายเมย์"เขาพูดพร้อมส่งยิ้มมาให้ฉัน
   "ชั้นไม่อยากมีญาติแบบนายหยะ"แล้วฉันก็ยิ้มตอบกลับให้เขา
   "หนิ..พวกคุยยืนกันอยู่2คนหรือไง"เสียงออกน้อยใจแกมแหย่เล่นของน้ำหวานดังขึ้นมา
    "อ้าว..เราขอโทษนะ  คือเรามองไม่เห็นตัวน้ำหวานหนะ"แล้วเขากับก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน
    "เอาเข้าไป  เข้าขากันเข้าไป  เราแค่ตัวเสียแทนนะ  ไม่ได้ดำซะหน่อย"
    "เอะ..ต้นเรายังไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับสีผิวเลยเนอะ  ร้อนตัวไปได้"ฉันแหย่น้ำหวานเข้า  เล่นเอาเธองอน  เดินหนีไปเลย  อาจจะเป็นเพราะฉันคงไม่ได้เจอต้นเลยตั้งแต่ปิดเทอมจึงทำให้เขาดูแปลกไปในสายตาฉัน จิงๆแล้วที่ร.ร.เก่าต้นเค้ามีคนสนใจเค้าเยอะเหมือนกันนะ แต่เท่าที่ฉันรู้ต้นก็ไม่เคยสนใจใครเลย
สงสัยต้นคงไม่อยากคิดเรื่องแบบนี้มั้ง ฉันใช้ประโยคนี้ปลอบน้ำหวานเสมอ  ฉันกับต้นจึงเดินตามน้ำหวานไปด้วยกัน
    "หนิ นายไปทำรัยมารึป่าว  ปิดเทอมนี้หนะ"
    "ทำไมหรอ  เราดูหล่อขึ้นหรือไง"
    "ถ้าแบบนายเค้าเรียกว่าหล่อนะ  คนสวนบ้างฉันจะเหลือหรอ"ฉันโกหกตอบกลับไป
    "อ้าว..พูดแบบนี้ก็น่ารักดิ"เสียงเค้าฟังดูแปลกๆนะ 
    "ขอบคุณค่ะ  ที่ชม"ฉันยิ้มกลับไปให้เขา  แต่แปลกที่เขากลับยิ้มตอบกลับมาโดยไม่พูดอะไรแถวยังขยี้ผมฉันเล่นอีกต่างหาก  
    "นั่นไง  น้ำหวาน"ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไป
    "โถ่เอ้ย..นึกว่าจะงอนที่แท้ก็มาแอบกินหนมอยู่เนี่ยเอง"ต้นแหย่
    "แล้วพวกเธอหละ  จู๋จี๋กันเสร็จแล้วหรอ"
    "อืม  ช่าย เลยมาหาเธอเนี่ย"ต้นพูดต่อไป
    "งั้นไม่ต้องมาหาหรอก  เสียเวลาพวกเธอไปป่าวๆ"น้ำหวานตอบกลับ  การทะเลาะกันของ2คนนี้เป็นกิจวัตรประจำวัน  ฉันจึงไม่คิดจะห้ามอะไรเพราะห้ามไปก็เหนื่อยป่าว  ฉันว่าฉันให้เค้าอยู่กัน 2 คนดีกว่า
   "เนี่ยต้น ของขวัญนาย"ฉันยื่นถุงห้างเซ็นทรัลให้เค้า 
   "อะไรอ่ะ  ถึงใหญ่จัง"เขาถามกลับมา
   "เปิดเส็ดก็จะรู้เอง  เดี๋ยวชั้นขอตัวก่อนนะ ทั้ง2คน"
   "จะไปไหนอ่ะ"ต้นถาม
   "นั่นดิยายเมย์  แกจะไปไหน"น้ำหวานพูดต่อ
   "ชั้นอยากไปเข้าห้องน้ำหนะ  แกอยู่กับต้นไปก่อนนะ"ฉันยิ้มให้น้ำหวาน
   "เร็วๆนะ  เมย์เราจะรอแถวนี้แหละ"น้ำหวานบอก
   "จ้ะ"แล้วฉันก็ขยิบตาให้น้ำหวานทีนึงแล้วออกเดินไปห้องน้ำ  ฉันมาบ้านต้นบ่อยจนรู้แล้วว่าอะไรอยู่ตรงไหน
   "หนูเมย์  หนูเมย์จ้ะ"ฉันหันไปยังเสียงที่เรียก  ป้าดานั่นเอง  ป้าดาเป็นคุณแม่ของคุณชายต้นค่ะ  ป้าดาเป็นคนใจดี  แล้วก็สนิทกับแม่ของฉัน  ฉันจึงสนิทกับป้าดา
   "สวัสดีค่ะ ป้าดา"ฉันพูดแล้วเดินไปหา  ป้าดาไม่ได้อยู่คนเดียวแต่อยู่กับผู้หญิงท่านนึงซึ่งคนรุ่นราวคราวเดียวกับป้าดา  และผู้ชายอีกคนนึงซึ่งน่าจะโตกว่าฉันซัก2ปี  เค้าถือเป็นคนน่าตาดีคนนึงเลย ซึ่งสามารถทำให้คนที่เห็นหลงไหลได้ง่ายๆ
   "มานานแล้วยังจ้ะ"ป้าดาถามฉัน
   "อ้อ ซักพักได้แล้วค่ะ  คุณแม่ฝากมาบอกว่าถ้าว่างเดี๋ยวคุณแม่จะมาเยี่ยมค่ะ"
   "จ้ะ บอกแม่หนูด้วยนะ  ว่าป้าจะรอจ้ะ"
   "ค่ะ  ป้าดา"
   "เอ่อ..นี้คุณหญิงพิมจันทร์  เพื่อนของป้า  แม่ของหนูก็รู้จักจ้ะ ส่วนนี้ลูกของคุณหญิงพิมจันทร์  ชื่อพี่ต่อจ้ะ  คงห่างจากหนูได้ 2 ปีได้มั้งจ้ะ"
   "สวัสดีค่ะ" ฉันพูดแล้วยิ้มให้กับคุณหญิงกับพี่ต่อ
   "สวัสดีจ้ะ/หวัดดีคับ" ทั้งสองพูดพร้อมกันและยิ้มตอบให้ฉัน รอยยิ้มของพี่ต่อช่างน่ารักและน่าจดจำเหลือเกิน  
   "งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ"
   "ตามสบายจ้ะ"
   "คุณแม่คับ  ผมอยากไปห้องน้ำคับ  น้องเมย์พี่ขอไปด้วยได้ไหม"พอพี่เค้าพูดจบ ทำเอาฉันงงไปเลย
   "ได้สิค่ะ"แล้วพี่เค้าก็วิ่งมาข้างๆฉัน
   "น้องเมย์เรียนมอไหนคับ"
   "เมย์จะขึ้นม.4ค่ะ"
   "พี่จะขึ้นมหาลัยแล้ว  พี่เรียนเร็วหนะ"คัยถามอ่ะ(ฉันคิดในใจ) สงสัยพี่เค้าคงเจ้าชู้แน่ๆเลยถึงเข้ามาแบบนี้ 
   "ค่ะ"ฉันตอบไปตามมารยาท เล่นเอาพี่เค้าน่าเสียเลย
   "เมย์รำคาญพี่หรอ พี่ไปก็ได้นะ"พี่เค้าพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไป
   "ป่าวค่ะ ป่าว"ฉันเผลอไปจับมือพี่เค้าเข้า  ฉันจึงรีบดึงมือกลับทันที
   "แน่ใจหรอ  พี่เห็นเมย์ม่ายค่อยพูเลย"
   "ถ้าเมย์พูดเนี่ย  ลิงหลับไปเลยค่ะ  เดี๋ยวพี่จะไม่อยากฟัง"
   "ขนาดนั้นเลยหรอคับ ไม่เปนรัยหรอกคับ"
  " เมย์ๆ  ยายเมย์  ทำไมไปห้องน้ำนานจัง  แล้วนี่ใครหละ"เสียงน้ำหวานดังมาแต่ไกล
  "อ้าว  พี่ต่อมาทำอะไรกับเมย์หละ  เมย์รู้จักกับพี่ต่อหรอ"ต้นถาม
  "เอ่อ  คือเรื่องมันยาวหนะ ต้นพาพี่ต่อไปเข้าห้องน้ำหน่อยดิ  พี่เค้าจะไปอ่ะ"
  "อ้าว  พี่ต่อผมเพิ่งเห็นพี่พึ่งเข้าไปเองนะ จำไม่ได้แล้วหรอ"พอต้นพูดแค่นั้น  ทำไมฉันถึงโกรธจังนะ
  "อ้อ  งั้นหรอ งั้นก็ฝากดูแลพี่ชายนายด้วยแล้วกันชั้นไปแล้ว"แล้วฉันก็ลากยายหวานออกเดิน