สงสารเปรียบ

pigstation

เด็กจำนวน 55 คนต่อห้องเรียน
แต่ละชั้นเรียน 9 ห้อง
จ่ายค่าเรียนพิเศษคนละ 300 ต่อเดือน
นับเงินจนมือหงิกกันเลย
ส่วนเด็กก็วิ่งชนกันเป็นหนอนหน้าแล้งแย่งสารอาหาร
ฉันจึงค่อยรู้ตัวว่า
ปณิธานที่คิดกำลังสวนทางทำมาหารับประทาน
สงสารตัวเองมากที่เห็นเด็กถูกป้อนโปรแกรม
การประกวดวาดรูปคือการที่ครูวาดเป็นแบบแล้วให้เด็กมาใกซ้อมตามหัวข้อ
ถึวจะรู้ว่า มีเด็กไทย 9 ขวบไปคว้ารางวัลที่ 1 ที่เอ็กโปญี่ปุ่น
ที่โตโยต้าพาวิลเลี่ยน
แต่ต้องไม่ใช่เด็กตามโรงเรียนตามหัวเมืองอย่างนี้
เด็กที่วาดรูปอย่างนั้น ภาพของแกจากจินตนาการแกเองแท้ๆฉันดูออก ฉันเก่งพอ แต่ภาพที่ครูแทบจะจับมือเด็กวาดประกวดแล้วมาภูมิใจในเหรียญรางวัล ส่วนเด็กก็ได้กะตังค์
มันสวนทางกัน
ฉันเป็นครูนะไม่ใช่ผู้ประกอบการ
แม้จะรู้ดีว่าเด็กแต่ละคนชอบใจที่เจอครูวาดเขียน
ที่ชักชวนให้พวกเขาวาดเซเว่น-อิเลฟเว่นสาขาหน้าบ้านตัวเอง
(ยังมีเด็กบางคนมาต่อรองจะวาดร้านขายผลไม้)
หรือการวาดยุงลายดอกไม้ ลายดวงดาว สารพัดลาย
10 วันกว่าสาหัสในความรู้สึกของการผลิตแบบจักรกล
ได้แต่ปลอบใจว่า ในเมื่อสังคมเป็นอย่างนี้
เราก็ควรยอมรับ
และผละออกมาเสียก่อนจะถูกกลืนกินอีกครั้ง
เลยตัดสินใจสมัครเป็นยาม
ที่บริษัทสยามคอร์ปเรชั่น
คอยดูความไม่ชอบมาพากล
คอยตรวจตราความไม่เข้าท่า
แต่พร้อมจะเปิดประตูให้อะไรที่เป็นสากลเข้ามายังสยามคอร์ปเรชั่นได้
ครับ ผมเป็นยามรักษาการณ์บริษัทสยามคอปเรชั่น
ที่สงสารเปรียบมากเพราะใครๆก็จ้องจะเอาเปรียบกันทั้งนั้น
ช่วยกันเก็บเปรียบให้ประเทศหน่อยสิครับ
ช่วยกันเก็บเปรียบให้พ้นนักการเมืองบางคนด้วยรับพี่น้อง