สมมุติว่ามันเป็นเรื่องสมมุติ

นางซิน

ก่อนนั้น หนูเป็นเด็กบ้านนอกคอกนา เป็นลูกชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง แต่หนูเป็นคนรักการเรียนค่ะ หนูถูกสั่งให้ขยันเรียนทำงานและขยันเรียนหนังสือเพื่อจะได้มีอนาคตที่ดี หนูเรียนดีมาตลอดตั้งแต่ระดับประถมศึกษา  แม้ว่าฐานะทางบ้านจะขัดสนแต่หนูก็กัดฟันทนจนเรียนจบด้วยเกรดเฉลี่ยที่ดีมาก หนูสงสารพ่อกับแม่ที่ต้องเหนื่อยมาตลอดชีวิตเพื่อหนู  ความหวังของท่านทั้งสองคืออนาคตของหนูเรื่องนี้หนูเข้าใจดี
     วันที่รู้ว่าลูกสาวของท่านได้เรียนต่อในระดับปริญญโดยได้โควต้าเรียนดีนั้น ดูว่าท่านรู้สึกปลื้มใจมาก  พร้อมกันนั้นก็หมายถึงว่าท่านทั้งสองต้องเหนื่อยเป็นทวีกับการหาเงินส่งเสียให้หนูเรียน ก่อนออกจากบ้านด้วยแรงใจและแรงเงินที่ได้จากความเหน็ดเหนื่อยของพ่อแม่  แม่นั้นพร่ำสอนให้หนูรู้จักดูแลตนเองให้ดีอย่าหลงระเริงไปกับเพื่อน เงินทองให้รู้จักใช้จ่ายอย่างประหยัดอย่าฟุ้งเฟ้อกับสิ่งฟุ่มเฟือยไม่จำเป็น  ให้ทำตัวให้ดี อยู่ทื่ไหนอย่าทำตัวให้เขาเบื่อหน่าย หนูก็จดจำใส่ใจอย่างซาบซึ้งดิบดี
     หนูได้รับเงินจากทางบ้านแทบทุกเดือน   พยายามใช้จ่ายอย่างประหยัดที่สุด เพราะสงสารที่พ่อกับแม่แลกมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย   หนูตั้งใจเรียนมาก หวังว่าจะต้องทำให้ท่านทั้งสองชื่นใจ  ภาคภูมิใจใจตัวหนูให้ได้ สักวันหนึ่งหนูจะมีวันนั้น หนูจะอดทน  จะไม่ทำตัวอ่อนแอเหลวไหลไร้สาระ  หนูจะให้สัญญานะ จะไม่ทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวังเสียใจในตัวหนูเป็นอันขาด นั่นคือความตั้งใจของหนูในคอนเริ่มเข้าเรียนในสถาบันการศึกษาแห่งนี้
                                 
                           เมื่อหนึ่งปีการศีกษาผ่านไป
     เพื่อน ๆ บอกหนูว่าเหมือนลูกคนมีเงินหนูพยักหน้ายิ้มรื่นรับ แล้วหนูก็โทรบอกทางบ้านว่าเงินใช้จ่ายไม่พอต้องขอเพิ่มด้วย เดี๋ยวนี้หนูเดิร์นกว่าเดิมนะคะ หนูไม่ใช่เด็กบ้านนอกคนเดิมแล้ว    หนูจะไม่ยอมทำตัวซื่อบื่ออย่างแต่ก่อน เดี๋ยวนี้เขาพัฒนาแล้วดูหนูสิคะ   ทรงผมสีทองแดงแซมด้วยม่วงนิด ๆ เปล่งประกายระยับเมื่อถูกแสงแดด คิ้วโก่งเพราะเขียนไว้ถาวรปากสีแดงสดใสระเรื่อ สวมเสื้อรัดรูปโชว์สัดส่วนสแลนเดอร์  กระโปรงลูกไม้สั้น ๆ แหวกนิด ๆ  เพื่อโชว์น่องสวย ๆ  ยังมีอีกนะคะ รองเท้าส้นคอนโดมิเนียม   ตอนนี้หนูตามเพื่อนเกือบทันแล้ว  ขั้นต่อไปหนุจะเอาเพจเจอร์คะ   ถ้ายังไงหนูอาจจะเปลี่ยนเป็นโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ ไว้โทรคุยกับเพื่อนและโทรขอเงินทางบ้าน 
     หนูเป็นคนรุ่นใหม่นี่คะ  ถ้าใครจะมาคุยเรื่องอุดมคติ  เรื่องปรัชญาชีวิต เรื่องสังคมมนุษย์  เรื่องหนังสือวรรณกรรมอย่างนี้เป็นต้น  กรุณาอย่ามาคุยกับหนู หนูไม่ชอบเรื่องไร้สาระแบบนี้ ยกเว้นว่าจะคุยเรื่องแฟชั่น  เรื่องดารานักร้อง เรื่อที่มันมีคลาสหน่อย แบบนี้หนูชอบคุยด้วย   สถาบันแห่งนี้มิได้เป็นแหล่งให้การศึกษาอย่างเดียวนี่คะสำหรับหนูกับเพื่อนเราสามารถประยุกต์ให้เป็นแคทวอล์ที่ให้พวกเรามาเดินแฟชั่นโชว์ก็ได้   ดังเช่นที่ทำกันอยู่นี่ไง
     หนูกับเพื่อนเข้าห้องเรียนกันอยู่บ่อย ๆ แต่เข้าไปแค่ให้อาจารย์เช็คชื่อนะคะ ระหว่างนั้นก็คุยเรื่องอื่น ๆ  เมื่อยนั่งก็ขออนุญาตเข้าห้องน้ำแต่งหน้า นั่งเมาท์ต่ออีกสักพักใหญ่แล้วเข้าห้องเรียนอีกก็ตอนที่อาจารย์จะเช็คชื่อนั่นแหละ ห้องสมุดหรือคะ เคยเข้าค่ะแต่ว่านานมาแล้วเกือบปีได้มั๊ง
     
 เพื่อนถามหนูว่า 
"  มึงจะเอาตังค์ที่ไหนมาซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่และเพจเจอร์ที่ว่าน่ะ "   หนูผายมือพร้อมกับยักไหล่ตอบง่าย ๆ   " พ่อกับแม่กูไง เดี๋ยวพรุ่งนี้กูขอให้ดู  "  
           
             มาสิคะมาฟังให้เป็นบุญหู ตอนนี้หนูกำลังโทรศัพท์กับแม่
'   ฮัลโหล อีแม่บ๊อ   '
'   เอ้อ ...  แม่กำลังเว้าอยู่  '
'   อีแม่ ... หนูขอเงินอีกแหน่ หนูสึเอาไปลงทะเบียน  '
'   เอาท่อได๋ลูกหล่า ใช้ประหยัดอยู่บ้อ เอาเทื่อละหลายพ่อกับแม่กะหาบ่ทันได๊ '    หนี้เก่ากะยังบ่ทันคืนเพิ่นอยู่
'   ห้าพัน !  '
'   ลงทะเบียนอีหยังคือมาหลายแท้ลูก แม่สิไปหาทางได๋มาให้น๊อ '
'   ลงทะเบียนเรียน เว้าไปแม่กะบ่ฮู้นำดอก แม่ส่งมาเร็ว ๆ เด้อ หนูจำเป็นอีหลี  แค่นี้เด้อ  หนูสิฟ้าวไปเข้าห้องเรียน เดี๋ยวเรียนบ่ทันหมู่ ยังสิไปเข้าห้องสมุดอีกท่อนี้หล่ะ  '
'   เอ้อ ๆ ... สิให้พ่อมึงไปยืมมาให้อีก ตั้งใจเรียนเด้อลูกเอ้ย  '
     หนูวางโทรศัพท์แล้วหันมาทางเพื่อน ' กูขอแค่สองพันห้า แม่บอกจะส่งมาให้ห้าพันกูก็เลยตามใจแก ไป ! วันนี้กูเลี้ยงหนัง เสร็จแล้วไปต่อที่ร้านคาราโอเกะ '
     
     เรื่องที่ท่านอ่านผ่านมาสักครู่เป็นเพียงเรื่องสมมุติที่แต่งขึ้นมาเท่านั้นไม่อาจเป็นเรื่องจริงขึ้นมาได้หากการศึกษาทำให้คนเป็นคน ทำให้คนมีสติ ทำให้คนพัฒนาได้จริง แต่ถ้าหากวันใดการศึกษาให้ผลที่กลายเป็นว่ายิ่งเรียนยิ่งโง่ ยิ่งเรียนยิ่งเลว ยิ่งเรียนยิ่งประพฤติบ้า ๆ ล่ะก็ คราบน้ำตาแห่งความผิดหวังของพ่อแม่ที่ยอมเหน็ดเหนื่อยหาเงินส่งลูกมาเรียนเพื่อที่จะกลับไปโกหกพ่อแม่ของตัวเองอย่างเรื่องนี้
      เพียงอยากให้พวกเราช่วยกันสำรวจตัวเองว่า ขณะนี้เราทำให้ท่านไว้วางใจได้หรือไม่ หรือว่าเรากำลังโกหกท่านอยู่ ?