จดหมายรัก....

สายลมกับหญิงสาว

ตั้งแต่เจอคุณครั้งแรกฉันก็รู้สึกดีกับคุณมาตลอด ตอนแรกฉันก็ไม่นึกหรอกนะคะ ว่ามันจะออกมาแบบนี้ ฉันรู้ดีคะว่าฉันเป็นยังไง เพราะฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี
และรู้ดีว่าไม่มีค่ามากพอสำหรับคุณ ฉันเจียมตัวเสมอมา คุณรู้มั้ย ว่าในวันนึงฉันเอาแต่นั่งคิดถึงคุณตลอดเวลา น่าขำเนอะ คุณยังไม่ได้รักฉันเลย แถมบางทีคุณอาจจะไม่รู้จักฉันด้วยซ้ำ แต่ฉัน...ก็คิดถึงคุณจริงๆ ไม่ว่าเวลาไหน
คุณอยู่คนละตำแหน่งกับฉัน และก็ไม่ได้อยู่แผนกเดียวกับฉันด้วย คุณจะรู้มั้ยนะว่า ในตอนเช้าของทุกๆวัน ฉันจะแอบมานั่งรอคุณอยู่หน้าบริษัท โดยไม่ให้คุณรู้ ฉันมักจะเอาหนังสือพิมพ์มากางเพื่อปิดหน้าของฉันเอาไว้ คิดแล้วยังขำอยู่เลย
ว่าทำไมฉันต้องทำตัวแบบนั้นด้วยนะ เหมือนคนบ้าไม่ก็นักสืบนั่นแ หละ
ความจริงฉันเองก็รู้ว่าคุณเป็นที่ชื่นชอบของพวกผู้หญิงในบริษัท ฉันรู้ดีค่ะ แต่ว่าฉัน ก็ไม่สามารถไปยืนกระดี้กระด้าแบบนั้นได้ และไม่อยากแสดงอากการแบบนั้น ฉันไม่มีค่าพอหรอกค่ะ ฉันเคยนั่งคิดนะว่า บางทีฉันอาจจะมีโอกาศกับคุณสักครั้ง...ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย แต่ฉันก็ดีใจนะที่คุฯเข้ามาทักและพูดคุยกับฉัน
คุณวันนั้นเป็นวันที่ฝนตก และฉันเลิกงานหลังสุด ฉันไม่รู้จริงๆนะคะว่าคุณเองก็เลิกงานช้า ไม่ได้ตั้งใจที่จะแอบรอคุณหรอกนะ (ถึงจะมีส่วนก็เถอะ) แต่พอคุณเห็นฉันคุณก็เข้ามาทัก ฉันจำคำพูดคุณได้ดีเลยละค่ะ 
"คุณใช่คุณ ชนก ที่อยู่แผนกบริหารรึเปล่าครับ" ถึงแปม้ฉันจะดีใจจนพูดไม่ออกก็เถอะ แต่คุณรู้จักฉันด้วยเหรอ
"อะ...เออ...คะ"
"ผม เคนจิโร่ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"อา...เช่นกันค่ะ"
และหลังจากนั้นคุณก็มาหาฉันที่แผนกทุกๆวันๆ  จนเพื่อนๆของฉันแซวกันใหญ่เลยนะ ตอนนั้น ฉันมีความสุขมากจริงๆ จนกระทั้งวันนั้น คุณชวนฉันไปกินข้าว
ฉันดีใจมากจริงๆ วันนั้นฉันเลยแต่งตัวสวยเลยนะ แต่ว่าหลังจากที่เราไปกินข้าวด้วยกัน คุณก็พาผู้หญิงใส่ชุดกระโปรงสีขาวเข้ามาในร้าน เธอสวยจริงๆ 
"นี่ แอน คู่มั่นผมครับ แอนี่คุณชนก เพื่อนผมเอง"
ฉันไม่มีทางลืมได้ สีหน้าที่มีความสุขของคุณทั้งสอง เพื่อนเหรอ เป็นแค่นั้นเหรอ
ฉันอยากจะร้องไห้ตั้งแต่ตอนนั้นเลยแต่ฟืนน้ำตาเอาไว้ ฉันเสียใจจริงๆนะ แต่ทำไงได้ หลังจากนั้นอีกสองเดือนต่อมา พวกเขาก็แต่งงานกัน เขาเอาบัตรงานมาให้ฉันกับมือ และเน้นย้ำว่าให้ฉันไปให้ได้ แต่ฉันไมท่อยากไปนี่คะ มันเจ็บใจนะและก็เจ็บปวดมากๆด้วย แต่ฉันก็รับมันและฟืนยิ้ม วันนั้นฉันกะว่าจะไม่ไปงานของคุณ แต่ฉันก็ไปจนได้ ฉันเห็นคุณมีความสุขแค่นี้ฉันก็พอใจแล้วละค่ะ ถึงแม้จะเจ็บแค่ไหน
สุดท้ายนี่ขอให้คุณทั้งคู่รักกันให้นานๆนะคะ 
จาก
ชนก				
comments powered by Disqus
  • ยัยแว่นน้ำเงิน

    15 สิงหาคม 2548 06:54 น. - comment id 86070

    รู้สึกถึงความปวดร้าว แทบน้ำตาไหล เพราะบางทีเราได้แต่แอบมองใครซักคนเพระรู้ว่าไม่มีหวัง 10.gif  เป็นไปไม่ได้ คำๆนี้น่าเจ็บใจที่สุด
  • ....

    16 สิงหาคม 2548 13:56 น. - comment id 86090

    บางครั้งชีวิตคนเล่าก็คล้ายเรื่องสั้นที่คุณเขียนนะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน