เส้นทาง...สายสุดท้าย(1)

ลอยไปในสายลม

ในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ที่ฉันเลือก และตั้งใจที่จะมาเรียนที่นี่
บางครั้ง ฉันคิดว่า เพราะฉันต้องการอยู่ห่างจากบ้าน
จะได้ไม่ต้องสนใจใคร
ไม่แคร์ใคร
ก็ฉันเก่งนี่คะ ฉันไม่ต้องพึ่งคนอื่น
และฉันก็คิดว่า คงไม่มีใครใส่ใจฉันด้วย
แต่แล้ว พอฉันมาถึง
ฉันเพิ่งรู้สึกเหงา ค่ะ เหงาเหลือเกิน
มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ค่อยจะเกิดกับคนอย่างฉันสักเท่าไหร่
แต่นี่นแหล่ะค่ะ มันเกิดแล้ว และก็ไม่รู้ว่ามันจะหายไปหรือไม่
"นา"
"อืม อะไรหรือ"
"วันนี้ ไปเรียนไหม"
"ไปซิ แล้วปูล่ะ"
"เอ่อ วันนี้ ฉันขอตัวละกันนะ"
"อ้าว ซะงั้นอ่ะ ไม่ไปด้วยกันเหรอ"
"หึ ไม่เอาอ่ะ ไปเถอะ ไปเถอะ เดี๋ยวป่านจะรอนะ"
"ก็ได้ แต่คราวหน้า ยอ่าเบี้ยวอีกล่ะ"
"จ้า"
ชีวิตฉันก็งี้แหล่ะ ไม่มีจุดหมาย เขาให้เรียน ก็เรียนไป
โดดบ้าง เรียนบ้างสนุกไปวันๆ 
เพื่อนสนิทฉันก็มีแค่นี้แหล่ะ ปูกับป่าน
สองคนนี้มาจากคนละที่
แต่พวกเราสามคนก็อยู่ด้วยกันได้
"เฮ้ นา"
"อ้าว รักษ์ ไง มาเรียนด้วยเหรอ"
"อ้าว ไหงพูดอย่างนี้ล่ะ เราเด็กดี"
"อ๋อ เหรอ"
"พูดงี้ ไม่เชื่อล่ะซิ"
"เชื่อ ซิ"
"แต่ว่า นะ อืม ช่างมันเถอะ"
"ไม มีไร"
"เปล๊า ไม่มีอะไร ไปเรียนดีกว่า"
"โห พูดงี้ไม่เคลียร์นะ"
"ไป ไป ไปเรียนเถอะน่า ไม่มีไรหรอก"
"อืมนะ ไปเรียนก็ได้"
นี่ก็นะ เพื่อนสนิท ที่ฉันคิดว่าจะสนิทกับเขาที่สุด
แต่สุดท้าย ฉันดันแอบไปหลงรักเขา รักซะเต็มหัวใจเลยล่ะ
ทำไงได้
ถึงเขาจะไม่หล่อ ไม่เก่ง ไม่มาดแมน
แต่ฉันก็รักเขานี่
ฉัน เฮ้อ ฉันไม่กล้าบอกเขาหรอก มันน่าอายจะตายไป ว่าไหม
เหมืนอจะสุข แต่ก็ไม่สุข ทุกข์ซะมากกว่า
ปัญหามันเกิดขึ้นเยอะจัง
จนฉันไม่อยากจะพูดถึงมันแล้ว
"เฮ้ย อะไรเนี่ย"
"มีไรเหรอ"
"เนี่ย งานหายอีกล่ะ เบื่อจริงๆเลยอ่ะ โหย อะไรเนี่ย"
"ใจเย็นน่า นา อย่าคิดมาก หายก็หาใหม่"
"นี่มัน หลายรอบแล้วนะ"
"ใจเย็นดิ ใจเย็นไม่เป็นหรือไง"
"เฮ้ย คุยกันดีดีก็ได้น่า ป่านก็ อย่าไปว่านาดิ"
"ไม่ได้ว่า แค่บอกว่า ให้ไปหาใหม่ก็เท่านั้น"
"เออ รู้แล้ว งั้นเดี๋ยวมาแล้วกัน ไม่ต้องรอกินข้าวนะ"
ฉันก็รู้ตัวนะว่าตัวเองเป็นคนอารมณ์ร้อน
แต่ว่านะ ฉันก็พยายามคุมตัวเองอยู่
แต่ก็อย่างว่า ฉันคนมั่นใจในตัวเอง
ไม่มีทางรับผิดหรอก
คุณว่าไหมล่ะ 
ก็มันจริงนี่ ฉันไม่ผิดนี่
เฮ้อ นี่ฉันจะต้องเจอกับปัญหาอะไรมากมายล่ะเนี่ย
เบื่อเหลือเกินนะเนี่ย
เรื่องานก็ไม่ได้เรื่อง
ความรักก็ยิ่งแย่
ครอบครัวก็ไม่อยากจะพึ่ง
มีใครเจออย่างฉัน บ้างไหมเนี่ย????
..............................................				
comments powered by Disqus
  • ลอยไปในสายลม

    16 สิงหาคม 2548 12:29 น. - comment id 86089

    เรื่องนี้มีเพื่อนคนหนึ่งขอให้แต่งค่ะ
    ให้เอาเค้าโครงเรื่องจริงของเขามาแต่ง
    
    ขอบคุณที่ให้ยืมเค้าโครงเรื่องจริงของเธอมา
    
    อืมนะ
    
    หากแต่งไม่ถูกใจก็ขอโทษด้วยแล้วกัน
    
    แล้วอย่าลืมเข้ามาอ่านนะ
    
    ^_^
  • เถ้าธุลี

    16 สิงหาคม 2548 14:05 น. - comment id 86092

    อ่านะ....

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน