The season

m&m

ฉันเคยได้ยินมาว่าชีวิตคนเราก็เปรียบได้กับฤดูทุกฤดู มีร้อนหนาว ฝนฟ้าคะนองเมฆฝนที่น่ากลัว  ชีวิตเราก็เช่นกัน มีเจ็บปวด ทุกข์ สุข ผิดหวัง และสมหวัง  ในเวลาที่เราผิดหวัง ท้อแท้ ก็เปรียบได้กลับฤดูฝนที่ยาวนาน รอคอยการกลับมาของดวงอาทิตย์ ที่จะทอแสงพอให้เราเดินผ่านความทุกข์ไปได้ เมื่อเราผ่านความทุกข์ไปได้ ก็เหมือนดวงอาทิตย์ได้โผ่พ้นการบดบังอันหนาทึบของเมฆทมึนมาได้
ในเวลาที่โดดเดี่ยว อ้างว้างก็เหมือนกับฤดูหนาวที่ดูเงียบงันเศร้าเหงา และรอคอยใครสักคนยื่นผ้าห่มหรือฝ่ามืออุ่น ๆ ก็ทำให้ใจมีพลังอีกครั้ง 
และก็มีคนไม่น้อยที่แทบจะยอมแพ้กับพายุและความโหดร้ายของฤดูต่าง ๆ ที่เข้ามากล้ำกลาย
ขอเพียงว่าอย่ายอมแพ้กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ เพราะถ้าคุณยอมแพ้คุณจะไม่ได้พบกับแสงอาทิตย์และท้องฟ้าที่สวยงาม แต่ถ้าคุณคิดและพร้อมที่จะต่อสู้ชัยชนะและความสุขก็จะเป็นของคุณ 
 ในขณะเดียวกันคุณก็อย่าลืมที่จะเป็นผ้าห่มอุ่นและฝ่ามืออุ่น ประคองและห่อหุ้มคนที่หนาวเหน็บ และเป็นร่มคันใหญ่ที่ช่วยบังแดดลมฟน เพราะคุณอาจเป็นคนที่ช่วยให้เขาเหล่านั้นได้ผ่านพ้นความทุกข์อันแสนสาหัสไปได้