จากเพื่อน...สู่โศกเศร้า

ผกากรอง

   สมัยตอนฉันเด็กๆอยู่ป.3   เมื่อถึงวันเปิดเทอม...
   ฉันเข้าห้องเรียนเป็นคนสุดท้าย   ไม่มีใครสักคนที่ต้องการเด็กที่ไม่รู้จักคนหนึ่งมานั่งใกล้ๆ   ทำไมจะไม่มี...    
...  เด็กผู้หญิงผมสั้น  สูงไร่เรี่ยกัน หน้ากลม  คนหนึ่งชื่อ "ออย" ให้ฉันนั่งด้วย
   ฉันดีใจมาก
...
...
...วันเวลาผ่านไป 1 ปี...   ฉันอยู่ป.4   เป็นเหตุการณ์ที่ฉันไม่เคยลืม
มีเพื่อนคนหนึ่ง  ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของออยเข้ามาหาฉันแล้วพูดว่า
"ระวังนะออยน่ะชอบทิ้งเพื่อน"
...ฉันไม่คิดอะไรมาก
...
...
...ผ่านไปอีก 1 ปี...   ฉันอยู่ป.5   ฉันกับออยสนิทกันมากขึ้น
ฉันมีความสุขที่สุด   ที่ฉันได้สนิทกับออยมาหลายปี
...แต่ไม่เคยโกรธกันสักที...    มันแปลกไหมล่ะ
...
...
...ปัจจุบันตอนนี้ฉันอยู่ป.6 ..  ก็ไม่เลิกกันสักทีจนวันหนึ่ง
งานเข้ามาเยอะมาก แทบจะนอนตี 1 ทุกวัน 
ฉันกับออยอยู่คนละกลุ่มงานกัน
...ฉันเลยต้องไปปรึกษาคนในกลุ่มของฉันมากกว่าออย
.....ออยก็ปรึกษางานกลุ่มกับกลุ่มตัวเอง...
เราแทบจะไม่ได้พูดกันเลยเป็นเวลาเกือบ 1 เดือน
เราไม่ค่อยสนิทกันนาน......มาก..............  ...จน
ออยได้เพื่อนใหม่... เพื่อนที่ดีทุกอย่างงานเสร็จเร็ว   มีเวลาให้กันทุกเมื่อ
...ซึ่งต่างกันกับฉัน
...ตอนแรกฉันคิดว่าคงโกรธที่ฉันปรึกษากับเพื่อนในกลุ่มมากเกินไป
จนไม่มีเวลาให้กัน
.....แต่ฉันคิดผิด...ที่แท้ออยก็มีเพื่อนใหม่เลยลืมฉัน
...
...
...
...ความสัมพันธ์ของเรา  จากที่เคยเรียกว่าเพื่อน  ตอนนี้คงเรียกว่า
คนรู้จัก
จะดีกว่า
เพราะคำว่า เพื่อน ใช้สำหรับ คนที่สนิทกับเรามากที่สุด และไม่ทอดทิ้งกัน 
                       
                                                 เพื่อนย่อมไม่ทิ้งกัน