.......หัวใจล้านดวง....(กลอน)

เพียงพลิ้ว

หัวใจ....ใครล้านดวง....				

                                ต้นหัวใจล้านดวงบ่วงเสน่หา
                               เขาให้มาเป็นรางวัลฉันคนหวาน
                               วันคืนเลื่อนเคลื่อนไปไม่ทันนาน
                               ต้องร้าวรานเห็นต้นนี้มีทั่วไป
				

                                    คนที่ได้ต้นนี้มีคนเดียว
                                     แต่เห็นเที่ยวแจกจนคนหลงใหล
                                     กี่ครั้งเจ็บกี่ครั้งท้อใจหนอใจ
                                     เหตุไฉนยังสมัครรักคนลวง
				

                                    สิ่งดีดีมีให้ใครทั้งหมด
                                   ผู้รันทดคือคนเขลาเฝ้าแหนหวง
                                   ทนมองเขาแจกใจไปพันดวง
                                   น้ำตาร่วงสะอื้นคืนฝนพรำ
				

                                   ช่างอ่อนแออ่อนไหวใจเจ้าเอ๋ย
                                   เพียงเขาเอ่ยคำเล่นเล่นให้เห็นขำ
                                   ใจไม่นิ่งต้องหม่นทนระกำ
                                   ต้องเจ็บช้ำหดหู่เพียงผู้เดียว
				

                                    โกรธตัวเองเกลียดที่เขลาเลยเศร้าหนัก
                                    เมื่อมีรักให้ทั้งใจไม่เฉลียว
                                    เจ็บเพราะหลงคารมกว่าคมเคียว
                                    ใจถูกเกี่ยวขาดวิ่นชีวินวาย				

                                    เพราะหัวใจล้านดวงตกห้วงรัก
                                    จนประจักษ์รักที่ให้ไร้ความหมาย
                                    สมน้ำหน้าต้องเจ็บปวดเพราะลวดลาย
                                     เพราะใจชายคนนั้น....พันล้านดวง